Het Liegend Konijn. Jaargang 3

[p. 70]

Paragoniet

Er is te weinig weinig. De vergevingsgezindheid
van het niets waarin wij, als we eveneens
niets zouden zijn, zouden passen.

Begraaf mijn lot in het stof.
Begraaf mijn lot in perceptie.
Begraaf mijn lot in de handen

van een vadsige God
die handelt in de Liefde per opbod:
de aandelenzwendel van Eros.

‘Funny how dreams can die...’ zingt Astrud Gilberto
in een van haar bossanova cantates.
Maar het tegenovergestelde is juist opmerkelijk:

‘Funny how dreams can survive...’
De onverbeterlijke neiging van de mens
om te willen geloven in illusies, tegen beter weten in.

We zijn aan verschillende onverzoenbare machten
ten prooi. Niets komt terecht. Niets is terecht.
En wat je verdient heeft er niets mee te maken.