Het Liegend Konijn. Jaargang 3

[p. 64]

Serge van Duijnhoven
Het hiernamaals

Verbeten de credo's

Verbeten de credo's, verwaterde passies.
Verworpen de dogma's, verzwegen de schuld.
Vermoord is de onschuld, beschaamd het vertrouwen.

Verspild is het water, profaan de confessie.
Verzaakt de communie, ons eigenste bloed.
Verhaspeld de kavels, verschrompeld het land.

Verdorven het aanschijn, ons eigenste volk.
Verkorven de welvaart, voorzie in de droogte.
Drink van mijn woorden, graaf naar de bron.

Het ooft aan de bomen, het zout van de aarde.
Het paard voor de wagen, de schamele oogst.
Schraal is de troost, bitter het aanzicht.

Niets is zo zielig, en niets is bestand.
Vergeefs is de franje, en ijdel het leven.
Vermom je verlangens, kies wie je gade.

Weer af het onheil, spot met de waan.
De mens is een dier, het monster de mensen.
De hemel is eindig, de aarde is rond.

[p. 65]

 

Bid de verwoester, smeek tot de Almacht.

 

Kus me mijn min, vergeef me de onmin.

 

Verzegel je lippen, verbrand al mijn brieven.

 

 

 

Vergeet wie ik liefhad, vertel wie ik was.

 

Dans op het altaar, kniel voor het toeval.

 

Niets is te dol, en niets is voorhanden.

 

 

 

Genade is nakend, en nu nog het naakt.