Het Liegend Konijn. Jaargang 3

[p. 29]

Dresscode

Wat het heeft om lijf en leden te verkleden
en uitgerust te zijn met afwezigheid. Binnen
hangt een jas. Ik maak een pas op de plaats.
Dan huist nog buitenmaats in de bloedbaan

een ruisen en de tanden op elkaar. Verknoopt
opent zich een bloementuil en vallen stelen
zonder water. Suikerzoet dat wildgroei doen
vergeten moet; sap is beknepen. Nu nog

pluist boven de stof een opgeheven hoofd
en bloeit in de voering de pen, vlekt
de kalender open. In de jas de gaten. Daar
horen armen door en schouders onder.

En gaten in de gaten. De holte
waarin deze jas mij heeft gehad. Op zolders
kiert door kasten nog onverhoeds soms licht
dat zo'n jas niet hebben kan. Valt het

op mijn nieuwe, zie ik webben.