Het Liegend Konijn. Jaargang 3

[p. 28]

Bio

Het pluksel op mijn handen bloesemt
als katoen. Je glimt zijig. In lichte verf gezet
de spiesen die sterren priemen
in de geblakerde kamer van de nacht. Langs

het weiland, met ingehouden adem, zal ik
niet met dezelfde maar jouw handen
duivelsnaaigaren en de snaren raken.
Volkoren, verloren melkbroodwit

de maancirkelgang. Wervelend deemsteren
bleke leden tot berenklauw ons haarfijn
liggen heeft. Cellen besterven, bloeddorst
heerst hier in nooit verkend gebied. Nevel

nekt als yperiet. Zwart wijst ons weg,
wrijft asfalt verder op. Fabrieken drijven
rook boven hun kelken uit. Eerste koelte
bevloeit de daken. Zijn bijen ver te zoeken

nu, hun angels blaken.