Het Liegend Konijn. Jaargang 3

[p. 27]

Zonnehemel

Geronnen over mij en buitenshuis mij
ingesponnen: bloedgeile zon die nodig moet.
De man de vrouw en het tonggruis dat ons
verstommen doet. Bij het zwembad zoekt

een rug afkoeling. Dat blauw moet jou
te binnen zijn gevallen; je armen tillen
het oppervlak. Het water een krater
onder de gloed. Ik zie jouw buiging

over de rand. Ongemoeid zoek je
waar de handdoek is gelaten. Op
rafelende huid likken de doornen van het licht.
Loom druipt het fruit, de hitte veegt

de vloer met ons aan. Jouw schouder,
jouw oog, dat donkeren van een watervlek
op tafel. Mijn hand, maar iets dat me
weerhoudt. Er is een stralen. En een stralen

dat tussen ons in gaat staan.