Het Liegend Konijn. Jaargang 3



[pagina 22]
Rijke jaren (of: Hoe ze het doet) Toen uit de flanken van de zon twee nieuwe zonnen schoten en een drietal werelden ineen zijn prachtigste dag tegemoet ging, lag in de armen van mijn lief ik driftig te ontwaken uit de giften van een goede droom omtrent mijn lief haar lendenen, die even gul als gister vol begrip zich aan mij schonken, en licht en warm en rustig werd ik opgericht om donker en wild te worden verzwolgen. Aan de zoom van het laken bedolf ze toen die twee nieuwe zonnen onder haar borsten, verborg ook de oude ergens van onder, en daar enkelvoudig rees weer de maan. Hoe ze het deed bleef verzet van een raadsel het liet zich niet kennen niet volgen niet zien het zal wel domein van de liefde of hofstee van vrede en voortgang worden genoemd, waar iets weer eindigt in waar het uit begon. En ik dacht, zoals iedere ochtend: waarom nog dromen bij zulk ontwaken, waarom nog iets buiten het vloeibare lichaam,
[pagina 23]
waarom nog vragen waarom ze en hoe, waarom een raadsel verklaring behoeft, waarom niet gewoon dit arme ontwaken en dan de rijkdom waarmee ze het doet.