Het Liegend Konijn. Jaargang 2

[p. 102]

Sloop

Er staan alleen nog gevels en vogels
fladderen weg, vallen neer
uit ontmanteling.

De rekruten zijn het vechten moe,
mager van het stuk verdriet
dat diep en ongenaakbaar blijft.

Er zijn geen complimenten meer
of bloembehang of bladmuziek.
De bedelaar speelt trechtergrammofoon
met tango uit een donker gat.

Mensonge, zeg je.
Niet zo lang geleden werd daar nog
aan ons vlees gewerkt.

Nu groeien stenen alles dicht,
de opgraving is omgekeerd.