Het Liegend Konijn. Jaargang 2

[p. 100]

Waak 3

Ondergronds zit iets dat woelt.
Het is verwant met dit lichaam dat
aanspoelt in het donker.
Je lijdt aan ongewild bewegen,
het lost niet op in slaap.

Je bent een ongeboren mol,
doorzichtig, verpakt in een buik in een vacht.
De tijd vergaat van acht tot tachtig jaar
en bouwt opgejaagd, in vloeibaar graniet, de nacht
gepolijst met zuchten.

Ook zonder licht kent dit uur zijn beelden.
Een vrouwenmantel die jouw huid omslaat.
Ze fluistert, de razernij nog steeds ontglipt,
kuddes wild, voorgoed verloren.

Toch verstomt ook dit.
Bij dageraad slurpen de zwerfhonden
van het eerste licht.

Pas dan is alles lam.