Het Liegend Konijn. Jaargang 1

[p. 71]

4

Ik mis de lakens nat van de kuip
uitgewrongen in navelstrengen
het woelen van minnaars en
stervenden, het knagen
van muizenissen gemekker
van uitgetelde schapen
bronst in hun tot vuist
gebalde materie.
Ze hingen te wit te uitgestreken
aan de draden
deden de ogen tranen
op heldere dagen
maar zelden vergaten ze alles
wat ze ooit verborgen
of in arabesken
hadden omspeeld.
Niets zo manziek als linnen
dat riekend naar gras
en de lucht van de stal me in
zijn plooien opnam
als een maagdelijk blad
en door de nacht
beschreven aan de blozende
ochtend gaf.
Men zegt dat ze vroeger
de krant van de armen
werden genoemd.

[p. 72]

 

Elke vlek ging

 

van hand tot hand

 

op de rand van de bron

 

waar 's vrijdags de

 

meiden hun manden leegden.