Het Liegend Konijn. Jaargang 1

[p. 68]

2. (Droom)

Er lagen schapen onder de treures
hun wol hing in de bramen het gras
bezaaid met keutels en dotten veel
te zwarte schaduw.
De zomer was te fel
te aangelengd om waar
te zijn.
Er stonden sequoia's
op het achtererf met keizerrijken
in hun naalden; een neolithische overdaad
van gevallen aarden schalen
en overal wol in de goot op
de pannen in de hoeken
binnen achter
weggeblazen
vensterglas. Op de overloop
dekens matrassen
stro, en daarop je Moeder
in haar oude schort
maar veel te mager.
Ze zag me niet ze mummelde
in zichzelf, ik verstond
haar niet. Ze schikte
takken om haar heupen en had
in tijden haar lokken niet geborsteld.
Ik hoorde haar jongen krijsen
ze hadden honger.