Het Liegend Konijn. Jaargang 1

[p. 61]

Hoe het begon

Als ik uitstap uit het gedicht
ben ik af van een waanidee -
dan heb ik maar één gezicht -
dan vervalt het craquelé -

ik gooi de maskers, het lak,
de schuilnaam, de toverbal,
in een harige aardappelzak
en de zak gooi ik in het heelal -

een dwaalster die ik niet ken.
De brand in het labyrint -
kraaiende ontkom ik, ik ren -
ik ben een volslagen kind.