Het Liegend Konijn. Jaargang 1

[p. 62]

Onschendbaar

Ik voel me opgestaan en nieuw.
Ik heb geen nek, geen vuist, geen knie
ik heb een vin - ik heb een kieuw -
ik heb geen weet van poëzie.

Ik kan verlokkingen weerstaan,
mijn eigen taal klinkt als Sanskriet.
Soms kijk ik oude vrienden aan -
wie zijn ze? Ik herken ze niet.

Ik hoef geen ogenblik te jokken,
geen feit te veinzen. Weet ik wel
dat ook het afscheid van het spel
deel van het spel is? Krijg de pokken.