Het Liegend Konijn. Jaargang 1

[p. 23]

Brief aan een architect

I

Bouwen, cher ami, het is een zaak
van sleutelgaten. Alles staat of valt ermee.
Vergeet desnoods een deur of twee, een over-
loop of een wc. Vergeet veranda, hal en trap.

En ook een dak is niet vereist
want veel gastvrijer zijn de huizen zonder.
Maar zonder sleutelgat geen huis.
Door sleutelgaten blijkt pas echt

wat van de een of van de ander,
wat binnen, buiten, hier of ginder is.
Zorg dus, mijn vriend, voor sleutelgaten.

Ontwerp een huis met zoveel sleutelgaten
dat het nog amper zichtbaar is.
En gooi vervolgens alle sleutels weg.

[p. 24]

II

Let wel, mijn vriend, vertrouw, maar bouw niet roekeloos,
want ieder huis bevat het koken en het dromen,
het tobben en het foppen, het rijmen en beminnen.

In ieder huis zit de gedachte aan een huis,
zeg maar een ander en een fraaier huis.
En ook bevat het soms (al moet je wel goed zoeken,

al geeft het zich alleen na jaren prijs),
toch dient gezegd dat ieder huis het
instorten bevat. Wanneer je van je dak wilt

vallen, is het derhalve wenselijk
dat enkel en alleen te doen
nadat het huis finaal is ingestort.

[p. 25]

III

Ergens, cher ami, moet er een huis bestaan
- misschien wel niet door jou ontworpen -
dat genereus zijn deuren voor mij opengooit
en mij met al zijn kamers welkom heet.

Voor opluchting, gezucht of zegezang
om net bijtijds nog afgestroopte slips:
daartoe leent zich bij uitstek de wc.
Het lijkt alsof de zolder staat te popelen,
tot in zijn nok vervuld van jongensdromen.
En hoor hoe de champagneglazen rinkelen,
hoe enthousiast de beddenveren piepen.

Maar werd niet ergens in een ranzig hok
een oud en onhoudbaar verdriet neergeploft?
En worden voor het diepe, voor het duistere,
voor het nietige vernielbare dat blijven wou,
niet onophoudelijk kelders gebouwd?
(En waar is, mensenlief, de geilheid gebleven?
De geilheid, meneer, die zozeer vergeefse,
de geilheid geeft nooit thuis.)

Toch schort het hier en daar de muren aan memorie.
Toch is er nood aan nieuwe doden, jonge anekdoten.
De kamers vragen nog verlegen om hun samenhang.
Pas dan ontstaat er een eendrachtig huis.
Pas dan is het tijd voor intimiteit.
Laat mij dan wonen.