Ons Woeste Hoekje
In ‘Vrij Nederland’ van 18 Juni jl. schreef Johan van der Woude een artikel over Hendrik de Vries, onder de titel: ‘De Kluizenaar op 't Woeste Hoekje’. Per expresse brief zond Hendrik de Vries het volgende protest, met verzoek om plaatsing. Daar deze plaatsing door een onverklaarbaar misverstand achterwege bleef, geven wij hier het protest, hoewel laat, nog als curiosum.
Kluizenaar op ‘'t Woeste Hoekje’?
't Is niet waar: ik ben getrouwd.
Welbeschouwd: al ruim drie jaar.
Op jouw niet zoo kort bezoekje,
Diep in 't wilde en woeste woud,
Werd je 't wis en vast gewaar.
Welk bezwaar, om zulks te erkennen
Voor 't publiek? 't Moet eens toch wennen
Aan wat mij beslist niet rouwt.
Romantiek, die zweert bij 't oud
Zwart verhaal? Of traagheidsfout?
Onvergeeflijk! Ik vervloek je:
Naar mijn oerbosch! Dat een bron breekt
Uit een poel vol mest en zout
En je in drab, in slijkig slijm smoort.
't Laat me koud of je om pardon smeekt:
Wacht mijn pen, die vliegt en vlijmboort,
Dwars door slipjas en japon steekt,
Tot ook jou, je zult het zien,
't Bloed als olie-in-de-zon leekt
Langs je kleeren...... Of, misschien......
Ik weerhoud mij: mis een rijmwoord.
Bovendien: vorm ik met haar
Saam geen dubble kluizenaar?
Vignetten van W.J. Rozendaal, W. Huikshoven en Quirine Collard.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd