Leysen-boeck der catholycken daerinne vergadert zyn wt verscheyden boecken veelderhande leysenen himni ende geestelycke liedekens

[Looft o Sion den behoeder]

Dese naevolghende Sequentie wert ghesongen op den toone van Lauda Sion Salvatorem.

Looft, O Sion, den behoeder,
Looft v leedtsman, ende voeder,
Met lof, sanck, en soet geclanck.

quantum potes, tantum aude.

Wat ghy moeght, dorst vry so vele:

Want tot lof met weeder zele,
Valt v prijsen veel te cranck.

Laudis thema specialis.

Eens lofs opstel seer verheven

T’broodt dat leeft, en geeft het leven,
Wert ons heden voort bereet.

Quem in sacrae mensa coenae.

T’welck ten laetsten avontmale

Weert d’Apostelen t’eender zale
Eerst gegeven: so elck weet.

Sit laus plena, sit sonora.

[p. 119]

 

Dat den lof vol zy, en clincke:

 

Dat jolijt des herten blincke,

 

Met genoechte, wel vermelt.

 

Dies enim solennis agitur.

 

Want als heden houtmen memorie,

 

Doe des tafels weerde Ciborie

 

Ons is eerstmael ingestelt.

 

In hac mensa novi Regis.

 

In dees tafel s’nieus Rijcks heere,

 

Den nieu Paesschen, met groote eere,

 

Eynt den oude Phase-tijt.

 

Vetustatem novitas.

 

T’nieuwe steect het oude wegh

 

Waerheyt jaeght t’figuer belegh,

 

T’licht verdrijft des nachts berijdt.

 

Quod in coena Christus gessit.

 

Dat Christus in dat mael dede,

 

Laste dat te doen, met zede

 

Tot zijnder memorie.

 

Docta facris institutis.

 

Door dit onderwijs divijne,

 

Consacreertmen broot met wijne,

 

Tot een salige Hostie.

 

Dogma datur Christianis.

 

So ons wel wort voorgelesen,

 

T’broodt verandert in t’vleeschs wesen,

 

En den wijn in Christus bloedt.

 

Quod non capis, quod non vides.

 

T’welck t’verstant nocht ooge en mercken,

 

Dat comt duert geloofs verstercken

 

T’welck natuere niet en doet.

 

Sub diversis speciebus.

 

Onder de verscheyden schijngen,

 

Teeckenen, maer niet de dijnghen,

[p. 120]

 

Schuylt den excellentsten pandt.

 

Caro cibus, sanguis potus.

 

Tvleesch ons spijse, t’bloet ons dranck gheeft,

 

Nochtans Christus heel, dies danck heeft

 

Houdt onder elck teecken standt.

 

A fumente non concibus.

 

Voor diet nut, blijft ongheschonden,

 

Sonder brake, scheur, oft wonden,

 

Maer gheheel werdt hy ontfaen.

 

Sumit vnus, sumunt mille.

 

Weer hem een, oft duyst ontfanghen,

 

So veel een, als duysent langhen:

 

Noch en wordt hy dies verdaen.

 

Sumunt boni sumunt mali.

 

Hem ontfanghen goe, en quade,

 

Maer met zeer diverschen grade,

 

Van het leven, oft van doodt.

 

Mors est malis, vita bonis.

 

Doodt voor quae, voor goe ist leven:

 

Siet eens, van ghelijck een gheven,

 

Hoe verschil ist eyndts exploot.

 

Fracto demum Sacramento.

 

Alst wtwendigh is ghebroken,

 

En dubt niet, maer houdt ontploken,

 

So veel is int stuck beloken

 

Als onder t’gheheele was.

 

Nulla rei fit scissura.

 

Want des wesens is gheen brake:

 

Alleen t’teecken crijght die lake,

 

So dat stant, oft standt der zake,

 

Altijdts blijft in eenen pas.

 

Ecce panis Angelorum.

 

Siet: het broodt der Englen chooren,

 

Wordt gheleyt den pelgrims vooren;

[p. 121]

 

Als de kinders toe te hooren,

 

Twelckmen geensins werpt voor hondt.

 

In figuris praetig natur.

 

In figueren wierdt bewesen,

 

Als Isaac wierdt verwesen:

 

So wierdt t’Paeschlam wtghelesen:

 

So oock Israel t’Manna vondt.

 

Bone Pastor, panis vere.

 

O goet herder, broodt waerachtigh:

 

Weest ghenadigh, Iesu machtigh:

 

Spijst ons, sterct ons, hoort ons clachtigh:

 

Maect ons t’eeuwigh goet deelachtigh,

 

Inder levender lief landt.

 

To quicuncta scis & vales.

 

Ghy wys, machtigh, niet om tellen,

 

Die ons spijst in stervigh quellen,

 

Wilt ons daer aen tafel stellen,

 

Als med’erfgenaem, en ghesellen,

 

Van die borghers triumphant. Amen

Hier eyndegen die Liedekens en Refereynen van Hooch weerdich H. Sacrament des Outaers.