Leysen-boeck der catholycken daerinne vergadert zyn wt verscheyden boecken veelderhande leysenen himni ende geestelycke liedekens
(1605)–Anoniem Leysen-boeck der catholijcken– Auteursrechtvrij
[pagina 122]
| |
Wort van alle sonden quijt,
Sijn deucht ende al zijn leven
Wil hem Christus minnelijck gheven.
Het vriesen, het sneeuwen is nv ghedaen,
Den winter en mach ons niet dwinghen,
Die wet des ouden Testament is al vergaen
Die liefde moet al volbringhen,
Die vast aen Christus liefde cleeft,
Ende lief sijnen Broeder heeft
Als hem selven, nae Paulus leeren,
Hy volbrenght die Wet des Heeren.
Die voghelkens singen op dat groene hout,
Soo vrolijck onbedwonghen,
Dat zijn die Enghelkens menichfout,
Ende alle gheloovighe tonghen,
Dese singhen gloria fijn,
Moet Christo in de Hemelen zijn,
Pays mannen ende vrouwen
Die op zijn woort betrouwen.
Dese Meyboom Christus jeuchdelijck bloeyt
Met deuchden menigherhande
Hy heeft ons met dauwe besproeyt
Sijn vloet tot eenen onderpande,
Comt alle die belast zijn, ende slaeft,
Tot my, seyt hy, ghy wort ghelaeft
Ick sal u ontlaeyen van sonden,
Mijn iock is licht bevonden.
Sijn Godlijck woordt is een ghebloeyet Rijs
Daer op wy moeten beeten,
T’welck is besegelt, nae Gods advijs
Met Christus bloedich sweeten
Hy heeft den helschen vyant groot,
Die zonde ende die eeuwighe doot,
Verwonnen t’allen daghen,
| |
[pagina 123]
| |
Ende alle onsen last ghedraghen.
Comt ter fonteyne, die soo overvloedich staet,
Wilt van den water drincken,
Het welck tot in dta eeuwich leven gaet
Christus wilt ons minlijck schincken,
Want daer vloeyt uyt Christus buyck
Levende water tot ons ghebruyck,
Den heyligen Gheest eersame
Schenct hy om niet, t’onser vrame.
Ghelooft die Meyboom victorieus,
Die ons Godt schanck uyt minnen,
Wt den geslachte Iuda coragieus,
Een Leeu niet om te verwinnen,
Christus die eeuwighe Mey
Die maeckt alle herten bley
Mit synen Gheeste ieuchdich,
Die hem versoecken vreuchdich
O Prince Iesus, Meyboom ghebenedijt
Soos eer soet van roken,
Ontfanghet ons in u armkens wijt
Aent Cruyce voor ons ontbloken,
Ghy zijt onsen troost ende al ons vreucht,
Alleenlijck by uwer deucht
Soo worden wy deelachtich
In ws Vaders rijck warachtich.
|
|