Het leven van de seer edele doorluchtighste en H. Begga, hertoginne van Brabant, stightersse der Beggynnen

Met een cort begryp van de levens der salige, godtvruchtige en lof-weerdige beggyntjes der vermaerde en hoogh-gepresen beggynhoven

Te Dermonde.

IS in 't jaer 1223. eerst een Capelle gemaekt, die tegenwoordigh noch het out Beggyn-hof wordt genoemt: maer als het nieuw door brandt, oorloge, of andersints, soo te niet is gegaen, dat de Beggijntjens nog Choor, nog Kerke, of iet sulcx, om den goddelijcken dienst te doen en hadden, nog geldt gevonden wiert, om de selve wederom op te maken, heeft Godt door een wonder mirakel daer in voorsien, gelijk als volght. Daer zijn twee schippers, met hun schip vol gesaegt en gegereet gemaekt hout, om een timmeragie op te rechten, langhs de riviere aen 't huys der Beggynen aengekomen, de welke sonder gevraegt te zijn, hebben begost het schip t' ontlasten, seggende: ontfanght den zegen blydelijk, nog en zijt om den prijs niet ongerust, als wy sullen wederom komen, sullen wy t' samen wel over een komen: de welke nog te komen zijn, nog niemant die leeft, heeft connen achterhaelen, van waer sy quamen, of waer sy verdwenen zijn. Welcke onverwachte gifte, om haer onbedorventhyt, oft om soo te seggen, eeuwig dueren, ten hoogsten te prysen is, mits dat in't hout geenen worm en kompt, en gelijk door den regen en lankheijt van teijen, alle dingen bederven, of te niet gaen, soo blyft niet tegenstaende, desen bouw tot nog toe synen vollen standt houden, 't gene sy ook voor een ander mirakel houden,

[p. 163]

en voor sulkx aen alle de naercomende Beggyntjens, voor een seer geassureerde saeke vertellen.

In welk Hof, in de vijfthienste eeuwe, alswanneer al obbel en tobbel gonk, en de Beggynen verjaegt wierden, noch ieverans by een t'samen conden blijven, heeft haer een Beggyntjen versteken, en soo veel alse conde, haer stil gehouden, selden quam sy op straet te voorschijn, maer was geduerig in de Kercke biddende, noyt by naer haren geest van de geestelijke beschouwinge ontreckende. En alhoewel sy eene was, de welke waert saken sy gewilt hadde te voorschijn comen, veel vrienden conde hebben, en maken, nochtans vluchtende het gewoel der menschen, gonk stillekens van d'een bidtplaetse in d'ander, of bleef vertrocken in haer Camerken: ende gelijk sy meest in de Kerke was, heeft ook de selve voor haer leste rustplaetse gekosen, want in die zijnde, ende haer doodt voorsiende, heeft gebeden datmen haer de H. Communie soude gelieven te geven: de welke ontfangen hebbende, met opgeheven, en uytgereykte armen, op haer knien, de doodt niet vreesende, heeft in dese gesteltenisse haren geest gegeven. Uyt Rykel.