't Leven en Bedryf van Clement Marot

[p. 136]

Droom is Bedrog.

ROdrigo, een vermaart konstig Schilder te Romen, had een schone Vrouw, daar hy misschien niet sonder reden, dapper jalours van was. Hy had in een Kapel geschildert het jongste oordeel, daar in hy de Duyvelen so menschelijk afgemaald had, dat sy alleen uyt deselve, door hoorens, klauwen staarten of yet diergelijks, te onder scheyden waren. Op seker nagt droomde hy, dat de Duyvel voor hem verscheen, en aldus aansprak, Rodrigo wy zijn ten hoogsten aan u verpligt en verbonden, door dien gy ons zoo vriendelijk in u Schilderyen vertoont hebt, daar andere Schilders ons op het afgrijselijkste, als haar mogelijk is, afmalen: eyscht hier nu voor, 't geen u belieft, het sal u geworden. Rodrigo dogt aldus hier op te antwoorden, Geld en goed heb ik genoeg, kan ook door mijn konst, wel meer overwinnen, maar dit een ding bezwaart mijn gy weet dat ik een zeer schoone Vrouw heb, en ik twijffel niet of sy wort van andere wel gelief-koost, dog ik wenschte slegts alleen te weeten, wie zulke mogten zijn, of ik eerlijke Lyden of canailie tot zwagers had. Is't anders niet, antwoorde de Duyvel, daar weet ik raat toe, hou

[p. 137]

daar is een Rink, steekt die aan uw vinger, en soo lang gy die daar aan hebt, sult gy wel weten wie dat by uwe Vrouw is. Daar mede verdween de Duyvel, en Rodrigo ontwaakte van blijdschap, dog was strak jaloers, vreesende dat de Duyvel met zijn Vrouw al deur was, maar wiert die voort, nevens hen gewaar en met eenen de Ring daar in zijn Vinger stak, en de woorden des Duyvels over-leggende, bevonde dat hy, (hoewel een leugenaar) de waarheyt geseyt had, en dat niemant, soo lang dese Ring om zijn Vinger was, met zijn Vrouw, buyten zijn weten, kon te doen hebben. Maar dese Ring konde hy niet gebruyken, dan in zijn Vrouws bywesen, want dit haar eygen natuurlijke Ring was, en aan haar lijf, van jongs op was vast gegroeyt, soo dat hy bevont, dat hy evenwel van den Duyvel bedrogen was.