't Leven en Bedryf van Clement Marot

[p. 122]

Van een, die men dede gelooven dat hy Blindt was.

DRie klugtige Rabouters, in een Herberg buyten Orleans het avontmaal te samen gehouden hebbende, raakten aan 't dobbelen, een van haar was so ongelukkig dat hy al zijn gelt verloor, en 't elkens vloekte hy soo grouwelijk, dat d' ander d' hayren over-end reesen, die, met haar bestraffingen, hem nog veel meerder daar in deden voortvaren, zijn gelt nu al verloren hebbende, most hy 'er eerst uytscheyden en na 't bedt gaan, dog dit en geschiede niet zonder afgryselijk vloeken en zweeren, hy nam oorlof van zijn twe makers, die hem rieden (om vergiffenis van dit vloeken) te bidden, op dat hy daarom niet gestraft mogt worden. Hy leyt sig te bed in deselven kamer daar men speelde, latende de twee andere nog al voort staan dobbelen, hy had niet lang op 't bedt gelegen, of begon voort te ronken? de ander twee, die nog te samen speelden, merkende dat hy vast sliep, beslooten, hem een pots te speelen, sy deden de kaars uyt, en bedekten het vuur, so dat men in de kamer niet een hand voor d' oogen kon sien: sy veynsden hun ofse te samen twisten, over seker worp daar van den eenen steen quansuys niet te

[p. 123]

deeg en stont, hier over maakten sy al sulken gerugt, dat desen slapende daar van ontwaakte, die d' oogen open doende, en niet met allen siende, riep; zijt gy met de kop gebruyt, dat gy in 't donker met dobbelsteenen speelt? Ia, ja, seyden sy, gy droomt nog, slaap al voort; en hun houdende of sy om hem niet meer dogten, begonden weder voort te spelen, so dat d' ander weder aan 't sluymeren geraakte; de twee, die de maniere van speelen maakten, begonden wederom op nieuw te krakeelen, so datse den slapert ontwaakten, en begeerden dat hy sou oordelen, of een van de teerlingen op een vier, of op een vijf stont, al soose daar over niet eens konden worden: dese ontwaakt zijnde en d' oogen geopent hebbende seyde, hoe duyvel wilje dat ik het u seggen sal, daar ik mijn self, nog niet ter werelt sien kan; ey seyden sy, vrijft de vaak tog ter degen uyt u oogen, en scheyt ons; hy begon te vrijven wat hy vrijven mogt, en riep, doe hy bevondt dat'et niet en hulp, een schelm moet ik sterven so ik een steek kan voor my sien, d' andere hielden hun dapper verbaast, en vraagden hem: maar by uw waarheyt, en kont gy niet sien? neen ik waaragtig niet antwoorde hy, haal hier de kaars eens, sey doe een van twee, 't welk d' ander sig ge-

[p. 124]

liet te doen, die wederom by het bedde gekomen zijnde, hem vraagde, of hy de kaars niet sien konde, neen ik by al den pots martel, geheel niet, antwoorde hy. Ag sey een van de twee, ik vreesde al, dat den hemel, (om uwe grouwelijke lasteringen) u straffen sou, voorseeker zijt gy hier over met blintheyt geslagen. Dese vloeker hier over ontstelt zijnde, begon te schreijen, en de hemel om vergeving te aanbidden, op dat hy hem wilde genadig zijn. Een van de twee andere seyde tegen zijn maat, breng de kaars eens hier digte by, 't welk de andere hem veynsde te doen, en alsoo quansuys scherpelijk hem besiende, seyden tegen, malkander, ag, siet eens hoe wonderbaarlijk dit is, zijn oogen staan so klaar en helder open, datmer gants geen hinder aan sien kan, en evenwel is hy zijn gesigt quijt: zy vertroosten hem, soose best konden, en vermaanden hem, dat hy de ootmoedige genade voor zijn misdaat sou versoeken, en daar op gingense mede naar 't bedde. Maar desen hummeling en dede niet anders dan sugten, steenen, en zijn sonden te beklagen, en beloofden soo veel beloften en bevaarden, en noyt weder te vloeken, dat hy ten langen lesten van den slaap overvallen werde: des morgens ontwakende, was hy dapper verwondert dat

[p. 125]

hy den dag sien konde, en beelde hem in, ('t welk zijn makkers ook toestemden) dat 'et door een wonder werk des hemels most wesen, dat hy wederom sag, en na 'et berouw dat hy over zyn sonden gehad had, hem dese genade had doen verkrijgen, en dat door oorsaak van al de beloften, die hy gedaan had, dewelke sy hem vermaanden te volbrengen, dat hy ook dede; en leefde zedert die tijd seer schikkelijk, latende die quade gewoonte van vloeken en zweeren, (die hy te vooren gedaan hadde) t' eenemaal varen.