't Leven en Bedryf van Clement Marot

[p. 101]

Hoe Marot den Koning aan Gelt helpt.

DEn Coning was op een tijt heel verlegen om een grote somme gelts, tot onderhout van zijn Krijgsvolk, sogt derhalven by zijne Onderdanen dat sy hem souden assisteeren; dog yder klaagt dat sy door de lasten die sy dagelijks moesten dragen, niet magtig waren zijn Majesteyt te helpen; waar over den Koning op 't hoogste bedroeft was: Clement siende dat zijn Majesteyt niet wel te vreden was, vraagt; Sire, wat is het dat u deert? openbaart het my, ik verhoope dat ik uwe Majesteyts begeerte sal voldoen. Den Koning antwoorde Marot, dat hy hem niet helpen konde, ende daarom hem niet vorderlijk konde zijn te weeten wat hem deerde. Marot houd soo lange aan met bidden en smeeken, tot dat den Coning hem ten laasten 't selve openbaart; seggende: De oorsaak van mijn droefheyt is een groote somma gelts die ik van doen hebbe, kunt gy my daar aan helpen, my sal groten dienst geschieden. Marot de oorsaak gehoort hebbende, segt, daar is goed raat toe, Sire: ik sal u daar in korten tijt aan helpen, so uwe Majesteyt my een bede gelieft te vergunnen. De Coning vraagt,

[p. 102]

wat zijn begeerte was? Marot versoekt dat hy Bybels mag uyt Hollant ontbieden, en deselve aldaar verkopen, belovende zijn Majesteyt in korten tijt een somme gelts, meer als zijn begeerte was te leveren, 't welk hem den Koning toelaat.

Den Biegt-vader, een Iesuit zijnde van den Koning, sulks verstaande spoet hem haastig na zijne mede-broederen, haar dese saake openbarende, hoe den Koning aan Marot toe gelaten had de Kettersche Bybels, uyt Hollant, alhier te verkopen, het welk de Roomsche Religie groote schade soude doen, en vele devote zielen tot de Ketterye soude leyden; besluyten derhalven, na de oorsake hier van, aan den Koning te vragen: by den Koning gekomen zijnde, bidden, dat hy dog niet soude toe-laten de Kettersche (so sy ons noemen) Huys-Bybels in het Lant te brengen, op dat de Apostolische Religie mogt blijven staan? en beloven, so zijn Majesteyt haar sulks belooft, in alle begeerte zijn Majesteyt te voldoen. Marot dese belofte gehoort hebbende, segt: Sire, nu is 't tijt, opdat nu uw' wille, gy sult nu voldaan worden in uw' begeerte. De Koning roept de Supplianten by hem, haar wille sal geschieden, so sy des Konings wil willen doen, wiens wille is een groote somme geltd om zijn solda-

[p. 103]

ten te onderhouden, welke somme sy beloven den Koning te geven op dat de Geuse Bybels uyt Vrankrijk souden blijven. Waar uyt men kan sien, hoe lief haar de vette Clooster-soppen zyn: so hulp Marot, door subtylheyt, den Koning aan gelt.