't Leven en Bedryf van Clement Marot

Van den Hartog van Ferrare en syn Tydt-verdryver.

SIre, seyde Marot, den Hartog van Ferrare, had doen ik in Italien was, een Tijd-verdrijver, genaamt Jonnelle: Het gebuerde op een tijd dat zijn Hoogheyd een vrage aan den Dis voorstelde, van wat slag van Volk, konst en neering men wel den grootsten hoop binnen Ferrare soude vinden. Soo haast had Jonnel de voorstellinge niet gehoort, of hy seyde: seker, dat is geen vragens waart, want de Medecijns overtreffen het getal van al de andere konstenaaren, soo wijt in menigte, dat het naauwelijks te gelooven is. Wel Sot, seyde de Hoogheyd, slaat gy dan de Advocaten, Koop-luyden en Ambagten over het hooft daar mede Ferrare by na gepropt is: wat dat slag van volk belangt daar gy van rept, die zyn so weynig dat 'er

[p. 45]

niet eens mag van geseyt worden; derhalven is u seggen valsch, en een al te plompen leugen: Voorts vervolgde Jonnel, en seyde; de rust en vrede daar in uwe Hoogheyt leeft, maakt hem onkundig in de gemeyne saken: derhalven soude ik wel durven wedden, dat ik niet geloogen, maar de waarheyd in desen heb gesproken. Kort, het quam soo wijdt dat den Hartog met Jonnel, een wedding van vyftig Ducaten aanging. Jonnel, op alle boeve-stukken af-geregt, stond des anderen daags (zijnde Sant Peter en Paule) vroeg op, bewindende zijn eenen kaak met een stuk van een Schaaps-vel, en een vuyl Voorlaken, voegende sig in dese gestalte voor de Domkerke, tegens dat het volk ter Misse gink: het gekarm, en deerlijk sien dat hy dede, was soodanig, dat elk met hem mee-lijden had: vragende al Jonnel, wat deert u dat gy dus ellendig daar uyt siet? Hier op gaf hy niet anders tot antwoort, dan, og een onlijdelijke tant-pijn: Voorts vont hy sig van geen ander volk dan van Medicijns, beset, want het was, daar toe weet ik u een goeden raat, doet dit, en doet dat: terstont schreef hy de naamen van de Raad-gevers, en het genees-middel op. Na dat hy hier een groot getal had by een gebragt, so voegd hy sig door het voor-

[p. 46]

naamste van de stadt, daar ginget als het voor de Domkerke had gedaan: Ende hy zijn rol oversiende, daar op meer als drie hondert namen telde. Eyndelijk komt hy regt op den middag ten hoof tot voor den Disch van zijne Hoogheyt, speelende daar den ellendige soo geestig, en volmaakt, dat 'er niet een hooveling was die geen deernis met hem hadt, en yder voor een Medecijn meester verstrekte: ja den Hartog, sonder op eenig bedrog te denken, volgt het spoor van al de rest, seggende; Mijn lieve Jonnel, het deert my dat gy dus geplaagt, en nog meer, dat gy dus kleynhertig zijt. Gaat heen, en neemt dat en dat, en doet soo en soo, ik versekert u, dat, gy binnen een uur tijds van dat euvel verlost sult zijn. Soo haast hadde zijn Hoogheyt niet uyt, of Jonnel, hebbende hen so dankbaar als zijn gesteltheydt toeliet, betoont; voegde sig terstont na zijn huys; stellende al de Medecijns, die hunne raadt aan hem hadden mede gedeelt, op een papier in 't net, en den Hartog boven aan. Drie dagen hier na voegde hy sig, volgens zijn oude gewoonte, wederom by zijn Hoogheyt, seggende; hoewel uwe Hoogheyt my voor Sot oordeelde, doen ik seyde dat 'er meer Doctoren dan andere Konstenaren, Kooplieden of Ambagts-lieden

[p. 47]

in Ferrare waren, so heb ik egter de wedding gewonnen: en gevende zijn Hoogheyd de rolle, seyde hy siet daar heb ikse al te samen opgeschreven, die my over drie dagen vrywillig hebben gedient. So haast had den Hertog zijn naam boven al d' andere niet gesien, of hy begon wel hartig te lagchen, en gebood, dat men aan Jonnel de vyftig ducaten soude tellen, het geen soo haast gedaan als geboden was; invoegen dat Jonnel daar mede heel verheugt naar huys gink, en in agt dagen geen Doktoren sagt.