't Leven en Bedryf van Clement Marot

Aardige Klugt van een Schilder en twee Juffrouwen.

CLement Marot, zijnde met de Konink en het gantsche Hof, van de jagt tot Fontaine-blaau gekomen, wandelde door een Kamer, die met de Schilderyen van den Konst-rijken Rouse meest versien en opgeschikt was; hier door wiert Marot bewogen om dus uyt te varen: Siere, twee Iuffers komende, terwijl den Florentijnschen geest, agter een uyt-gespannen kleet de Wonderen van zijn Penseel in de Werelt brogt, op de gallerye, om het hantwerk van desen Meester te beschouwen; soo sagense onder andere een naakte Apollo, vry grooter dan het leven; hier stondense (sonder op Rouse verdagt te zijn) heel lang op te kijken; eyndelijk seyde de eene, dit beelt is niet wel geschapen, en onvolmaakt van gestalte. Terstont vraagde d' andere: waarom? maar vervolgde d' eerste, my dunkt dat al zijn Leeden veel te grof zijn, en dat zijn mannelijkheydt voor sulk een Man, veel te kleyn is. Rousse hadt dit so

[p. 43]

haast niet gehoort, of hy, stekende het hooft buyten het uytspansel, seyde: Me-juffer, stoot u daar niet aan, want doen de Mannen so gestelt waren, doen waren de Vrouwen naar advenant. Dit geluyt sloeg de Iuffers voor het hooft, dat sy met bloosende wangen, sonder omsien, of een woort te spreken, deur gingen.