't Leven en Bedryf van Clement Marot

Een Advocaat brengt syn quaat Wyf om den hals, sonder voor hem geregt (ten dien eynde) strafbaar te zijn.

MAarot, merkende dat de Majesteyt uyt de voorgaande klugt vermaak genoten had, voer in syn vertellinge voort seggende: Sire, een goet en geleert Advocaat, voor den Hove van Parys, had sulk een loose pry tot een Wyf, dat hy 't daar by niet langer wist te harden, des besloot hy sig daar van te ontslaan, dog sodanig, dat hy in

[p. 22]

zyn eer blyven, en van 't gerigte bevrydt zyn mogte. Om dit voornemen tot goet eynde te brengen, so liet hy syn Muyl-ezel drie dagen dorst lyden: op den vierden dag wilde syn quaat stuk-vleesch haar selven op 't landt met 'er Kurnuyts, haar wat vermaken, het welk hy seer garen toe-liet, settede haar op de Muyl, die van dorst by na raasde, soo haast quamse niet ontrent de Loire, of het Beest liep een sloops in de stroom die dapper diep is en seer snel loopt: terstont lag Me juffer uyt de Zadel in het water, daarse, wyl 'er niemant helpen kon, in een oogenblik verdronk, dog den Ezel wiert ter nauwer noot geholpen, en den Advocaat wederom ter hand gestelt, horende met weenende ogen ende een vrolik harte de vertellinge van zyn Vrouws ongelukkig eynde. Dese pots geviel den Koning, en al de Heeren en Edellieden so wel, dat sig niemant van lagchen kon onthouden.