't Leven en Bedryf van Clement Marot

Vermakelyk verhaal van een Edelman aan 't hof van Parys, die sig liet voorstaan op syn manier alleen te leven.

BInnen Parijs was een out Edelman, die sig liet verluyden dat hy alleen leefde, en met niemandt yet te doen had, het geen ook door de gantsche Stadt wierde gelooft waaragtig te zijn; want niemant kon de voet onder zijn Tafel krijge, dewijl hy uyttermaten gierig, en voor niemant niet, dan voor hem selven yets over had. Dit gerugt quam op 't lest in 't oor van den klugtigen Clement Marot; des hy (wetende dat des vreks Vrou soo ge-aard was,) als de Spaansche Muyl-ezel, die, als men haar met een stroo onder de staart kittelt, agter uyt slaan, dit navolgende

[p. 9]

Deuntje op hem rijmde, ende in de Weerelt brogt.

Lieve goet bloet, slegte Jan,
Heer verkeerde Edelman.
Hebt gy alle ding alleen.
En met niemandt yets gemeen;
Hoe kan dat waaragtig zyn,
Nu u Wyf, dat ritse Swyn,
Als een Kat uyt krollen loopt,
En u zoo veel Swagers koopt
Als 'er dagen zyn in 't Jaar,
Of wordt gy het niet gewaar,
Dat sy na d' ouw gewoont,
't Gierig hooft met horens kroont;

Dit deuntje was binnen weynig dagen onder de hovelingen soo gemeen, dat 'er schier niet anders wiert gesongen: in voegen dat den Edelman sig bevont meer gemeenschap met andere te hebben, dan hy sig selven hadt in gebeelt, hoewel hy het met een stilzwijgen liet deur gaan.