De Leiegouw. Jaargang 16
(1974)– [tijdschrift] Leiegouw, De–
[pagina 345]
| |
Westvlaamse en Kortrijkse beeldspraakGa naar voetnoot(1)Een taal ontdaan van plastische voorstellingen is niet denkbaar. Elke gewestspraak omhult de bescheidenheid of de schamelheid van haar vermogen met een rijke mantel van tastbare, verstoffelijkte bijgedachten. Het Westvlaams zou durven dingen naar de kroon, wat de kracht van uitbeelding en de degelijkheid van suggestieve kleur en klank betreft. Tot vervelens toe is er herhaald, dat de volkstaal wars is van het abstrakte. Er mag beweerd worden, dat haar afkeer verder reikt en dat ze de rechtstreekse voorstelling van het konkrete het liefst vermijdt. Om het bedoelde wordt er ter vergelijking een niet minder vertrouwd beeld naar voor gebracht. Zo wordt een persoonsnaam licht verdrongen door een bijnaam: ‘Piere Moeial’, ‘Jantje precies’, ‘Trage Trine’. Handelingen worden omschreven; ‘een glas drinken’ wordt ‘werken met de glazen handboom’. Om het abstrakte voor te stellen beschikt de Westvlaming over een onafzienbare reeks oudere en nieuwere clichés: speciale vergelijkingen voor de voornaamste woordsoorten, telkens één of meer vormen naar gelang van de kieskeurigheid bij het gebruik en de toevalligheden bij de overlevering van de vondsten van het voorgeslacht. Voorlopig de volgende voorbeelden: ‘kleppekijker’, ‘muizennesten’, ‘hondegierig’, ‘te leeg dat hij uit zijn oogen kijkt’, ‘g'(h)êt te diepe in den appel gebeten’, ‘ze moeten 't kin(d) ne name geven’, ‘hij es de nagel van mijn doo(d)kiste’. De spreker wil vooral de nadruk leggen op wat hij te zeggen heeft. Hij verduidelijkt of verduistert het bedoelde, maar door het ongewone van de uitdrukking slaagt hij erin de aandacht op te wekken. Stuur je een dorstige naar de pomp, dan kun je zeggen: ‘êje dus(t), loop na(ar) den eenarm’. Voor het hoofd gelden de volgende metaforen: ‘'k ga u nen tik ip ujen appel geven’; aangezien een postzegel vroeger meestal de afbeelding van een (konings) hoofd droeg, kreeg die soms de naam ‘kopke’ of ‘koptsje’: zo kon omgekeerd de kop als ‘timber’ bestempeld worden, naar het Franse ‘timbre’, b.v. ‘je kriêg ne klop ip zinen timber’. | |
[pagina 346]
| |
We beginnen met de persoonstyperingen door bijnaam of andere karikaturale epiteta: ‘witten, zwarten, rosten, krullekop, schelen, schelen otter, schelen aap, schele verdommenesse, bulte, bultekasse, krommen, vetzakske, blaaskop, leeuwereGa naar voetnoot(2), snotter, snotneuze, snottebelle, gaper, papsmoel’. De boven genoemde woorden, die verschillende graden van fatsoen vertegenwoordigen, tekenen alleen de uiterlijke mens. Uit dergelijke vormen, met voorvoeging van ‘Seppe den ..., Piere den..., Guste den..., Treze de..., Fiete de...’ groeien als vanzelf de bijnamen of ‘lapnamen’, in de Westhoek ‘oornamen’Ga naar voetnoot(3) genoemd. Niet het minst bij liefkozingen worden én persoon én naam verdrongen door even fantastische als onzinnige beelden: ‘mijn kliê(n) schapke, (h)ondje, ratje, muisje, tietje, krekelgat, pruimke, mokske, mijne kliêne petater, mijn snottebelle’. Even vatbaar voor metaforen zijn hun antipoden, de scheldwoorden, die vaak aan de dierenwereld ontleend zijn: ‘lelijken aap, onnoozele gaai, onnoozel kieken, onnoozel schaap, giête, ezel, melkezel, schelen otter, galgenaasGa naar voetnoot(4), lelijk vort schuwGa naar voetnoot(5), oliejakkerGa naar voetnoot(6), drie stapkes ip 'n assietteGa naar voetnoot(7)’. Vooral het uiterlijk, lichaamsdelen, gebreken of kleding, is een voorwerp van beeldende spot: ‘'n schoone tiete, 'n vette mokke, ne langen dijssel, ne langen dijsendach, 'n lange spille, 'n bolje vet, ne rattekop, ne zwijnskop, nen (h) anekop, plaffeturenGa naar voetnoot(8), visooge, 'n pane oogeGa naar voetnoot(9), pape- | |
[pagina 347]
| |
gaaineuze, 'n geitebaardjeGa naar voetnoot(10), ne ganzenekke, 'n kiekebo(r)s(t), 'n tunje, kalverknien, lochtinkvoeten, silderievoeten’. Langer uitgesponnen is uiteraard de vergelijking: ‘'t es lik 'n grate, 't es lik pietje de doo(d) in burger(s), 't es ne g(eh)eelen (h)arink in burgerskleeren, lik ne verkleede koperdraa(d), 't es nen deserteur van 't kêrk(h)of, 't es lik nen (h)arink,... ne schardingGa naar voetnoot(11), ge keunt er dertiene in 'n doozje steken, je weeg vo(o)rzeker wel veertig kiloon lekendenat, 'j es zo mager da(t) je g(eh)eel zijne paternosterGa naar voetnoot(12) zie(t), j'ê beentjes lik orgelfluitjes, 't zijn ne koppel bezemsteelen, 't en es ma(ar) nen têrikGa naar voetnoot(13), ge kostege 'n kee(r)se deur zijn lichaam zien branden, 't ga regenen ter passeer da(ar) 'n krabje, 't es ne kerel lik nem boom, 't es lik 'n stande, 't es lik nem bereleierGa naar voetnoot(14), j'ê nem buik lik 'n tunne, j'ê ne kop lik ne stier, j'êd 'n aanzichte lik 'n geklopte kluite, j'es al zo roste of nen (h)on(d) in zijn lieschen, zijn (h)aar krul(t) lik 'n pond keisen, 't es lik zwijns(h)aar, j'es zo grijsde of nem beer, ...of 'n katte, j'ê ne kop lik 'n rape, ...lik 'n paasei, j'ê 'n mon(d) lik nen oven, ...lik 'n schuurdeure, j'es gescheur(d) tot achter zijn ooren (of tot bachten zijn oren), j'ê zijn kleerkasse mee ip zijne rugge, da wuf ê kromme pooten, 't zijn lik (h)oepels van 'n tunne’. Laten we nu even de voorbeelden met kleren defileren: ‘zijn veste past erip lik 'n tange ip 'n zwijn, j'ê schoone kleers en nen ielenGa naar voetnoot(15) buik, j'es gepint lik 'n (h)ingstepeer(d), ...lik 'n prijsbeeste, j'ê an den tram g(eh)angenGa naar voetnoot(16), j'ê es bij de reeuwersGa naar voetnoot(17), j'es gekleed lik ne rauwen andzjoenGa naar voetnoot(18), j'es gekleed lik nen (h)on(d) met vlooien, t'ê gebrand in zijn huis’. Wie | |
[pagina 348]
| |
geschminkt of gepoederd is, wordt bedacht met: ‘z'êd in de blomme gevallen, 't es 'n echte schilderie’. Fysiologische kenmerken komen als volgt aan hun trekken: ‘j'êd 'n kele lik 'n dakgote, j'êd 'n stemme lik 'n klakbosse, ter zit ne puit in mijn kele, mijn kele es al zo drooge of baansGa naar voetnoot(19), mijnen beer grol(t), 'k ben al zo (h)ees of nen duivel, j'es al zo bleek of de doo(d), 't en es maar 'n doo(d)nijperkeGa naar voetnoot(20)’. Hierbij sluiten de uitdrukkingen in verband met gezondheid, ziekte en dood aan: ‘j'es zo gezond of nem bliek, ge zoudt er gezondheid) an koopen, 'k en ben in mijn (h)aar nie, 'k wa(s) zo ziek of nen (h)on(d), j'ê 't bo(r)s(t)water aan zijn knien, j'en ga ginnen grijsden top scheren, 't es ook een voor 't lan(d) van de kallebassen, j'en es ma(ar) goe(d) mee(r) vo pierelan(d), 't es ne veugel vo de katte, 'k ê nog gepeis(d) danze mij gingen binenroepen ma(ar) 't en es nog vo dene kee(r) nie, 'j es al verre zochte, j'es vo 't mes, z'es doo(d) gegaan lik 'n keiske, j'en es in de wiege nie versmach(t)’. Ook de karaktereigenschappen vinden hun adekwate uitdrukking in beeldende taal: ‘'t es zijn vader gespogen, zul(l)k nen boom zu(l)k nen tronk, zu(l)k 'n moere zu(l)k 'n jonk, 't (h)imdje ga nader of 't rokske, j'es geken(d) lik slich(t) gel(d), ze vluchten (h)em allemale lik kwapennink, 't zijn twee zielen in ne zak, ze komen overeen lik de katten en d'onden, ge moet u niet bemoeien met u gebeurs, kruujdGa naar voetnoot(21) in ujen (h)of 't ga beter zijn, a(ls) je'n nagelke êd in de kêrke om u klakke an te (h)angen, 't en es geen noo(d), ... u broodje es gebakken, j'es zwart van armoe(de), j'es zo arm of DzjobGa naar voetnoot(22), ... of 'n luize, a(ls) je niet en ê ge meugd uje kei knagen, j'en ê genen nagel om (an) zijn gat te krabben, je zit rondomme in schulden, 't gel(d) groei(t) zeker ip zijne rugge, ze zwemmen in 't gel(d), ze ruifelen in 't gel(d), 't water loopt al naar de zee, osser 'n panne van 't dak val(t) 't es altijd ip mijne kop, dat er ne steen uit de luch(t) moste vallen 't ware ip mijne kop, j' es me(t) nen allemetGa naar voetnoot(23) geboren’. Honkvastheid en uithuizigheid: ‘'n (h)uisduive, 'n (h)uisratte, den thuiswachter, den | |
[pagina 349]
| |
thuisblijver, stamineeratte, (h)erbergratte, 'n kêrkpilare, ne veugel ip nen tak, ne vindeveugel, ne geluksveugel, nen ongeluksveugel’.
* * *
Gewone werkwoorden, als betalen, worden omschreven: ‘leggen, lammeren, stuiken, piasterenGa naar voetnoot(24), doppen, dokken, ofdokken, ofdokkeren’. Voor allerhande levensverrichtingen hebben we de volgende beelden: ‘je groei(t) lik 'n bugewisse, ... lik 'k en wee nie wadde, ze bleus(t) lik 'n krieke, je bloedt lik 'n zwijn, 'k zwiête lik nen das, ze blaas(t) lik 'n kafkoeGa naar voetnoot(25), ... lik ne veemolGa naar voetnoot(26), j'ê den (h)azeslaapGa naar voetnoot(27), je slaap(t) lik 'n rooze, ... lik nen otter, je kan slapen lik 'n verken, ze ronken lik de bietjesGa naar voetnoot(28), ze beef(t) lik 'n riet, 't (h)ijvert deur mijn lijf, de doo(d) passeer(t) 'k ben were g(e)rus(t) voor zeven jaar (oud volksgeloof), mijn neuze geef lik 'n pompe, ... lik 'n melkkoe, mijn neuze es z(j)uuste lik 'n beke, ... lik 'n gote’. Zelden worden lichamelijke handelingen beschreven zonder een bijsmaak van goed- of afkeuring. We kiezen hier ook voorbeelden waar het subjektieve doorgaans bescheiden blijft. In de volgende uitdrukkingen speelt het hoofd de voornaamste rol: ‘da kindje zie(t) lik 'n vinke, 'k kiêke mijn oogen uit mijn (h)oof(d), me gaan moeten met de putten van onz' oogen kijkenGa naar voetnoot(29), je staat erip te kijken lik nen (h)on(d) ip 'n zieke koe, ... lik nen uil ip 'n kluite in 'n ankergat, je zat da(ar) te loeren lik 'n kobbe ip 'n vliege, ... lik 'n katte ip 'n muize, je blek(t) lik nen beer, ... lik ne stier, 't ga were bleksoepe zijn a'k thuiskomme, snot ellen lank krijschen, z'en es ip (h)eur tonge nie gevallen, z'êd 'n tonge van lintjes, ze kan zingen | |
[pagina 350]
| |
lik ne lijsterGa naar voetnoot(30), ... lik nen achtergaleGa naar voetnoot(31), je schuifelt lik ne veugel, ... lik ne lijster, lik ne merelaanGa naar voetnoot(32), je grol(t) lik nen beer, ... nen (h)on(d), 'n zwijn, 'n verken, ze babbelt en zeevert lik nen akster, je swatelt zjuste lik ne papegaai, zijn wuuf doe nooit anders of kakelen 't es erger of 'n (h)inne, je sprik lik nen a(d)voka(at), ... lik nen boek, bletenGa naar voetnoot(33) lik 'n schaap, je zat da(ar) te bleten en te (h)uilen (te janken) lik nen (h)on(d), ... lik nen duivel, ... nen bezetenen, tieren (of) tuiten lik ne melkezel, ge (h)adt 'n moeten (h)ooren tieren 't wa(s) lik 'n zwijn danze keeldegen, je snuit zijn neuze in Adams ze zakneusdoekGa naar voetnoot(34), moe je u zo luje snuiten 't es lik 'n trombonne, ... 'n trompette’. Eten en drinken verdienen wel een afzonderlijke plaats. Eten heet ook ‘smullen, smieksen, bieken, kaarten, binnenspelen, binnensimelateren’ en drinken ‘binnengieten, zuipen, lampen, eentje pakken, snappen, knippen, stekken, in zijn liesche gietenGa naar voetnoot(35)’. Uitdrukkingen bij de vleet: ‘eten lik nen beer, ... ne wulf, ... 'n peer(d), 'n zwijn, lik nen dijkedelverGa naar voetnoot(36), eten buik sta bij’. Wie weinig eet, ‘eet lik 'n veugelke’, wie honger heeft ‘gaat 'n graantje pekken’ of zou ‘'n peer(d) zijne rugge uiteten’. Drinken is meestal overmatig drinken: ‘da kin(d) kan drinken lik 'n snoekske, 'k zou 'n Leie uitdrinkenGa naar voetnoot(37), je kan drinken lik ne koollosser, ... lik nen tempelier, ... lik nen oude Zwitser, ... ne Polak, ... ne trachter’. Voor een oorveeg bestaan er tal van plastische woorden: ‘'n toppere, smoelpere, muilpere, smoutinge, trommelinge, bollewaschinge, pokelinge, kerdas, 'n vage, 'n ka(a)ksmeteGa naar voetnoot(38), flakoore, fleterGa naar voetnoot(39), sifa, santewante, | |
[pagina 351]
| |
ne fifelamoerGa naar voetnoot(40), klets, plak’. Gedreigd wordt met ‘'k ga u ne plak geven da je zit lik ne plakwaaier, 'k ga der u ne ke vuve me ne kiê geven, let ip da(t) mijn (h)an(d) nie uit en schiet’. Bij wie dat laatste vaak gebeurt, die hangen zijn hangen ‘lik aan 'n klinksnoer’Ga naar voetnoot(41). We gaan verder met de benen: ‘ge keun nog gaan lik 'n ee(r)ste jonk(h)ei(d), ... lik een van driemaal zeven, je kan loopen lik nen (h)azewin(d), ... nen (h)aze, ... nen (h)ert, ... 'n peer(d), je loop(t) lik 'n goeleGa naar voetnoot(42), ze loop(t) lik 'n (h)inne die moe(t) leggen, ze loopt ip eiers, a(ls) 'k 't geluk ê van leven 'k ga der naartoe of da'k maar een been en (h)a, je draai lik nen top, den deen kan springen lik 'n katte, ... nen aap, 'n geete, 'k schere de bieGa naar voetnoot(43). Beweeglijkheid wordt als volgt uitgedrukt: ‘j'es van kwik, 't es lik 'n slangevel, je slingert (h)em lik 'n slange, j'es zo rap of 'n vliege, ... of 'n katte, ... of nen (h)aze, ... ne palink, je kan klemmen lik 'n katte, ... nen aap, kruipen lik 'n slekke, ... lik 'n padde, ge zijt lik ne slekkedrijver, je sloeg en je stamptege lik 'n peer(d), ... ne razenden, ... nen bezetenen, j'en kan nie zwemmen 't es plompen lik nen (h)on(d) dattie doe(t), je kan zwemmen lik ne steen’. Wie zich gedwongen ziet rechtsomkeert te maken: ‘j'ê meugen zijn matten iprollen, j'ê zijne wagen gedraai(d) (of gekeer(d)), j'ê zijn bedde gemaak(t), j'ê de gron(d) gekuis(t), j'êd 'n pere geschel(d)’. Ook het werk en de krachtsinspanning spreken tot de verbeelding: ‘j'ê mach(t) lik 'n peer(d), lik nen Hercuul, je weert hem lik nen oorm, (h)oudt u gesloten, ze werken dat 't vier in den asse kom(t), ze leggen der ulder leen an, ze gaan ulder steendoo(d) werken, dene vin(t) ga werken totdat hij der bij val(t), ze geven buzzeGa naar voetnoot(44), ... lamen(t), ... katoenGa naar voetnoot(44), 't wêrk en (h)ang(t) precies an de boolke nie, om te wêrken ter zijn meer huizen of kêrkenGa naar voetnoot(45). Wie niet graag werkt, die “staan zijn arms uteweerts”, of “zijn handen staan averechts”. De vermoeidheid na het werk: “'k wa zo | |
[pagina 352]
| |
moe of nen (h)on(d), ... 'n versleten peer(d), ... ne versletenen (h)on(d), ... ne gesleepten (h)on(d), 'k ben zo moe da'k gene pap meer en kan zeggen’.
* * *
Laten we nu nagaan hoe de gewesttaal de uitingen van de geest weergeeft. Het intelligentiekotiënt wordt als volgt gematerializeerd: ‘'t es een die hersens in zijne kop heeftGa naar voetnoot(46), j'(h)ee(ft) meer verstan(d) in zijn kleen kernuutje of gij in g(eh)eel u(w) lijf, ... u(w) vel, ... ujen balgGa naar voetnoot(47), 't es ne rappe veugel, ne rappen allewies, 't es ne slimme vos, j'es met zijn (h)aar al buiten gegroei(d)’. Waar het verstand te kort schiet, wordt in de beeldspraak graag op de dierenwereld een beroep gedaan: ‘zo dom of 'n koe, ... of 't peer(d) van Kristus, of nen ezel, 't es ne gloeienden ezel, 't es 'n ech(t) kieken, 'n stomme geete, ne leelijke potuilGa naar voetnoot(48), 't schoonste kalf van Mozes die ter besta(at)Ga naar voetnoot(49), 't en es geenen (h)azeGa naar voetnoot(50)’. Ondanks de uil der wijsheid is ‘leelijken uil’ een scheldwoord voor een dwaas; wie vrij verstandig is, heet daarom ook ‘geenen uil’ te zijn. Andere beelden voor de dwaasheid zijn: ‘'j en (h)ee(ft) geen onse verstan(d) in zijn vel, j' es zo dom of 't achterste van ne wagen, 't es 'n o'tje in cijfer (of in 't cijferen)Ga naar voetnoot(51)’. Ironisch bedoeld zijn ‘slimzaad(je), rapzaadje’Ga naar voetnoot(52). Aan- of afwezigheid van schranderheid, handigheid of vaardigheid wordt ook graag gehekeld: ‘laat 'n maar losGa naar voetnoot(53), j'en gaat in geen twee dijken tegelijk loopen, j' en gaat de kaas van zijn broo(d) nie laten pakken, zet er u maar barvoets achter, loopt achter den deen barvoets en zonder (h)an(d)- | |
[pagina 353]
| |
schoenGa naar voetnoot(54), loopt achter den deen met u klakke in u (h)anden g'en gaat 'n nog nie krijgen, je zoud (h)ulder allemale verkoopen waarda(t) je an en bij sta(at)’. Negatief zijn: ‘j'en verken(t) nog geenen bondel (h)ooi uit nen bondel krotenGa naar voetnoot(55), ... nog geenen vlas(h)erel uit nen bondel (h)ooi, 't es 'n domme Kalle, z'en (h)ee(ft) van nie geen (h)andelinge, j'es te dom voor (h)ooi te eten, ... voor geslach(t) te zijn’. Ook voor geestelijk gestoorden blijkt de volkstaal ongenadig: ‘j'en (h)ee(ft) ze niet al t'(h)oopeGa naar voetnoot(56), j'en (h)ee(ft) ze niet alle vuve, j'(h)ee(f)t er viere die los zijn en een die wikkel(t), j'(h)ee(ft) aan den tram g(eh)angen, j'(h)ee(ft) ne slag van de meulen g(eh)ad, ... van Elias g(eh)ad, zot zijn en doe geen zeer’. Ook het denken, piekeren en mijmeren wordt tastbaar voorgesteld: ‘je zit met zijne kop vol muizennestenGa naar voetnoot(57), waarip da(t) je uje kop wil breken, da(t) verstan(d) en sta(at) nooi stille, 'k ga der ne keer ip slapen, z'êd al zoveel gedachten of geernaards pootenGa naar voetnoot(58), m'hên ons verstan(d) t'hoopegelei(d)’. Traagheid van begrip: ‘'t es al zo klaar of pompewater, da(t) gaap(t) lik nen ovenGa naar voetnoot(59), da(t) spreek(t) lik nen boek, ge moe(t) van nen ezel geten ên vo da(t) nie te verstaan, den deen ê da(t) seffens bete, j'es ter seffens mee weg, 'k en zie der noch kop noch steer(t) an, mijn verstan(d) staat erip stille, 'k en kanne dat in mijne kop nie krijgen, 'k en kostege daa(r) gene knoop van verstaan, ... gene kop aan krijgen, ... gene rechtere kan an krijgen, 't was al eene appelepap, den duivel (h)oudt de keise (h)oe dat ie daaran gerocht es’. Wie uit de lucht valt, krijgt te horen: ‘van wa(ar) komdje dat je zo nat zijt?; komdje van Templeuve?’Ga naar voetnoot(60). | |
[pagina 354]
| |
Wat verteld werd, wordt niet altijd verzwegen: ‘moe je da were overal gaan uitbellen?Ga naar voetnoot(61), ... an 't klokzeel (h)angen?, ... aan de groote klokke (h)angen?; me gaan 't in de schauwe uitluidenGa naar voetnoot(62), (h)oe ga je dadde aan zijn neuze knopen?, ... in zijne kop krijgen?’. Ook het geheugen behoort tot de intellektuele vermogens: ‘j'êd 'n memorie lik nen olifan(t), j'êd 'n (h)oof(d) lik ne registerGa naar voetnoot(63), 'n memorie van alle duivels, j'onthoudt 't al’. Een slecht geheugen is: ‘'n memorie lik 'n konijnesteertje, ... lik 'n flassche, ... lik nen trachter, j'en onthoudt ma(ar) van 's noens tot ten twaalven a(ls) 't zeere sla(at)’. Onder de ondeugden moet vooral de hoogmoed het ontgelden: ‘pretentieusche of oveerdige kwakkelGa naar voetnoot(64), je krop(t) van (h)oveerdie, ... van glorie, denen glorieuschen aapGa naar voetnoot(65), d'(h)oveerdie loopt uit zijn oogen, je ga(at) nog be(r)sten van glorie, je peis(t) da(t) keizers katte zijn nichte es, j'es preus lik nen (h)ond met vlooien, 't en es nie vele 't slach(t) van 't broo(d) de beuter ester ingebakken, dat (h)angt de groote jan uit, de dee (h)ee(ft) wel veel noten ip heur muziek, ... ip (h)eure zang, ... veel sporten an (h)eur leere, je zet veel te vele ip zijne neuze, j'es groot(h)ertig me(t) nen ielen buik en nen ielen portemonnee, ... me(t) schoone kleers en nen ielen buik’. Op dezelfde manier wordt ook de snoever afgekamd: ‘'t es zu(l)k ne water(h)eere, ... pret(h)eere, ... pretmaker, je ma(a)k(t) van zijne pretGa naar voetnoot(66), je ma(a) kt van zijne struifelGa naar voetnoot(67), ... van zijn neuze, ... van | |
[pagina 355]
| |
zijne jan, ... van zijne kwakkel, ... van zijnen aap, ... van zijnen beer’. Hoogmoed en rijkdom kun je vaak al herkennen ‘aan zijne stap’: ‘beziet 'n ne kee(r) flodderen 't es lik 'n goudvinke, kijkt 'n ne kee(r) gaan je krop(t) lik ne pauw, j'es al zo fier of ne pauw, 't es lik ne kallekoen, j' (h)ee(ft) ne savel ingezwolgen. Een ekwivalent voor Ndl. ‘stout gesproken is half gewonnen’ is ‘met dem blaai schiet je de gaai’Ga naar voetnoot(68). De schamelheid van de opschepper wordt treffend blootgelegd in: ‘geef den boffer een broo(d), de klager en (h)ee(ft) geen noo(d)’.
† J. Soete-F. Debrabandere. |
|