Leiding. Jaargang 1

[p. 301]

Gedichten

Het oude kerkje

De vroege voorjaarsdag was stil en koud,
De egale hemel nog te bleek voor regen
En langs de vale, menschenlooze wegen
Werd het hart zonder pijn en tijdloos oud.

Een glanzend water aan de kim, daarvoor
Een boomenrij en een versomberd weiland,
En op een lagen heuvel als een eiland
't Verlaten kerkje, in de eenzaamheid te loor.

- Hiertoe had dan het leven mij gevoerd:
Na veler zware dagen ommekomen,
Verteerd van daden, ondermijnd van droomen,
Dit land te aanschouwen, nauwlijks meer ontroerd.

Bezinning

De bekende huizen, de bekende
Menschen en dit leven, dat vergaat
In de spinsels van het zóó gewende,
Dat ik 't niet meer haat.

Tot die altijd mindere oogenblikken,
Dat de slaap dunt en mijn oogen schier
Opengaan in een verbijsterd schrikken:
Waarom ben ik hier?

Hier of elders, 't is hetzelfde leven,
Want hetzelfde hart, dat, ondermijnd
Door een onverzoenlijk tegenstreven,
Aan zichzelf verkwijnt.

J.C. BLOEM.