Leerrijke avonduren voor de jeugd

[p. 93]

Moederliefde en regtvaardigheid.

Eene arme vrouw, van bijna tachtig jaren, wie het akelig lot trof, dat hare eenige zoon, wiens zorg en bijstand haar tot ondersteuning verstrekten, van haar werd weggevoerd, nam het besluit om alles te beproeven, wat haar de vrijheid van eenen zoo geliefden zoon kon doen weder erlangen. Van allen anderen bijstand ontbloot, aarzelde zij niet, om voor den prijs van 10 Roebels de koe, de oude koe, wier melk haar en haren zoon sedert lang tot voedsel verstrekte, te verkoopen; welke geringe som haar genoegzaam toescheen om haren zoon te lossen; of zoo de uitslag niet aan hare verwachting beantwoordde, beraadslaagde zij dit geld aan hem te schenken, om daar door de moeijelijke beginselen van zijnen nieuwen toestand eenigzins te verzachten. Zij sloeg den weg in naar Sinsbirsk, de Hoofdplaats des Gouvernements, werwaarts de zoon haar was voorgegaan. Deze teedere moe-

[p. 94]

der, na vele vruchtelooze pogingen gedaan te hebben, om de Bureaux in te dringen, begaf zich eindelijk naar eene Commies, die deel in hare smart scheen te nemen, en haar beloofde om door middel der 10 Roebels, die zij hem overhandigde, haar te doen verkrijgen, wat zij begeerde. Dan - o ijdele en wreede verwachting! - Haar zoon verscheen voor hare oogen, bleek, verwilderd en het hoofd half kaal geschoren: een zeker bewijs, dat hij reeds goed gekeurd was. Op dit gezigt zijgt de ongelukkige moeder, bezweken, in de armen van haren geliefden zoon ter neder, die haar, door de teederste zorgen, weldra weder in het leven terugriep. De moed dezer gevoelige moeder herleeft tegelijk met hare natuurlijke krachten. Verontwaardigd over dit verfoeijelijk bedrog, waarvan zij het slachtoffer was, en wanhopig, dat zij het geld niet meer had, hetwelk zij voornemens was aan haren zoon te geven, verwijderd zij zich ijlings van hem, en neemt het eenige haar overige hulpmiddel te baat, namelijk, om regtvaardigheid van den Vorst kirvansky, Gouverneur van Sinsbirsk, om bijstand te smeken. Tot

[p. 95]

aan het Hotel van dezen Vorst genaderd zijnde, bidt zij de bedienden, van haar binnen bij hunnen gebieder te geleiden. Deze Vorst ontving haar met zeer veel vriendelijkheid en vroeg naar de oorzaak van hare droefheid. Zij leide dezelve hem met die eenvoudigheid voor, welke gewoonlijk de taal der onschuld en deugd eigen is. ‘Zoudt gij,’ vroeg haar de Vorst, ‘den Commies, die u 10 Roebels voor de vrijstelling van uwen zoon afeischtte, kunnen herkennen’? ja: antwoordde de goede vrouw. Al de Commiesen werden hierop terstond bij den Gouverneur ontboden. Den bedrieger wordt aangewezen; men ondervraagt hem, en weldra wordt hij van misdrijf overtuigd. Terstond doet de Vorst eene Acte vervaardigen, bij welke de snoode Commies bekende verkocht te zijn, voor de 10 Roebels, aan de moeder van den Jongeling, om, in de plaats van haren zoon, in de Armée te dienen. De Acte wordt op zijn bevel geteekend. De Vorst stelt te gelijkertijd aan den Jongeling eene andere Acte ter hand, waarbij hij voor zijn gansche leven van den militairen dienst vrij verklaard

[p. 96]

werd. De gelukkige dorpelingen ontvingen deze Acte met een onuitsprekelijk gevoel van vreugde en erkentenis. Zij bereikten weldra weder hunne stulp en kochten hunne oude koe, met het geld, dat hun, tot dat einde, was ter hand gesteld geworden, weder op. Arm, maar vergenoegd, leven zij thans in volle erkentenis aan hunnen weldoener bij elkander.