Rose, Jacqueline. The case of Peter Pan; or The Impossibility of Children's Fiction. - London: Macmillan, 1984. - Language, Discourse, Society. - ISBN 0-333-31975-3 (hardcover), 0-333-35440-0 (paperback).
In een niet altijd makkelijk te volgen betoog onderzoekt de auteur, wetenschappelijk medewerker van de universiteit van Sussex, in welke mate kinderen iets te maken hebben met het in kinderboeken aangesproken publiek: wie spreekt tot wie, en welke eigenaardige verschijnselen treden daarbij op. Twee van die verschijnselen zijn het ontstaan van een opvatting van het kind als afzonderlijke categorie, en het transparant maken van de taal van het kinderboek. Dat laatste houdt in dat de kinderlijke lezer van het kinderboek als het ware niets mag merken van de taal: het gaat om wat er verteld wordt, hoe telt niet mee. Als voorbeeld gebruikt ze Peter Pan, dat oorspronkelijk niet speciaal voor kinderen bestemd was, en voor kinderen bewerkt werd volgens bepaalde, soms expliciete criteria. Als een kostbaar kleinood werd dat oorspronkelijke stuk, nu geldend als klassieke kinderliteratuur, in de jaren '70 voor een volwassen publiek opgevoerd. De opvattingen over ‘het kind’ die uit kinderliteratuur spreken, zijn terug te voeren op achttiendeeeuwse opvattingen, als zou het kind directer kennis kunnen nemen van de wereld dan volwassenen, die zich teveel afvragen in welke termen ze die kennis moeten formuleren. Vandaar de nadruk op direct aansprekende beelden in kinderliteratuur, en het zoveel mogelijk vanzelfsprekend maken van taal. Gezien het feit dat literatuur taalkunst is, mag dit als een paradox beschouwd worden, aldus Rose in een boek, dat niet bepaald tot de eerste inleidingen tot de kinderliteratuur gerekend kan worden, maar de, laten we zeggen, gevorderde lezer op dit gebied beslist tot nadenken zet.
- Herman Verschuren