Een lees- en zangboekjen voor de jeugd

N^o 88. De Dennenboom (I A. 108).

1.

‘Zeg eens, lieve dennenboom,

'k Heb u lang iets willen vragen;

'k Dorst het evel niet uit schroom,

[p. 187]

 

Maar nu - nu toch wil ik 't wagen.

 

Vriendlijk boomtjen, ken-je mij?

 

'k Kom u alle dag voorbij.

2.

Zie, de boomen om u heen

Hebben blad en kroon verloren;

En gij - staat daar nog alleen

Even jeugdig als te voren.

Waarom blijf-je toch zoo groen,

Als 't geen andre boomen doen?

3.

'k Hou zoo veel van 't groen geboomt',

Van de frissche groene weiden;

Maar, de gramme winter koomt,

En - verdwenen zijn ze beiden.

Gij slechts houdt uw groenen tooi:

Boomtjen-lief, dat staat je mooi.’

4.

‘Leergraâg knaapjen, 't is mijn aard,

's Zomers, 's winters, alle dagen,

- Of ook 't noodweêr om mij waart -

't Groen - de kleur der Hoop - te dragen.

En, als 'k daar zoo rustig sta,

Zeg ik: hoop en volg mij na.

[p. 188]

5.

Zie, de herfstwind, scherp en schraal,

Joeg den schrik door bloem en lover;

Blies de boomen dor en kaal:

Liet hen naakt aan 't noodweêr over.

'k Duldde veel - wat mocht ik doen? -

'k Hoopte op beter en - bleef groen.

6.

Eens, lief knaapjen, eens gewis,

Treft ook u, in later dagen,

Eer 't soms herfst of winter is,

't Woên van storm en onweêrsvlagen.

Denk dan, als ge droevig zijt:

't Dennenboomtjen groent altijd.

7.

Zal 't niet eenmaal lente zijn,

Na den winter van dit leven?

Warme gouden zonneschijn!

Weeldrige eindloos schoone dreven!

- Groene uw Hoop, of 't Noorden woed',

De eeuwge Lente te gemoet.’