VI. Hoe die coninginne van verranessen werd beropen.
Nu gewaget daventure das,
3260[regelnummer]
Dattie coninc soe lange was
Metter suster. dat hi daer nare
Orlof nam ende vor van dare
Met groten geselscepe van lieden
Ende al oec van sire maisnieden,
3265[regelnummer]
Soe dat hi es comen te Karmeloet.
Ende alsi verstont dat Lanceloet
Te hove was comen aldaer,
Ende mare en bleef daernaer
Enen dach sonder oec mere,
3270[regelnummer]
Hierop werd die coninc pensende sere,
Bedie hi pensde in sinen sinne,
Hadde Lanceloet die coninginne
Dullike gemint, alsmen seide doe,
Hine hadde hem niet vervard alsoe
3275[regelnummer]
Vanden hove alse hi nu dede.
Dit es sake daer die coninc mede
Een deel paisede sinen sin,
Daer hi bi gelovede te min
Dat hem Morgeyn dede verstaen;
3280[regelnummer]
Niet bedi hi wantroude, sonder waen,
Der coninginne nu vele mere
Dan hi hadde gedaen noit ere.
Des ander dages gevel Waleweine dat,
Dat hi ter coninginne tafle sat ende at,
3285[regelnummer]
Ende ander ridders alsoe wale,
Besiden in ene camere bider zale.
Daer was een riddere, die was geheten
Avalon, die haette van doetveten
Mijn her Waleweine al ute ende ut.
3290[regelnummer]
Dese hadde gevenijnt fruut,
Daer hi mede wilde tier uren
Waleweine verslaen bi aventuren,
Ende pensde in sinen sinne dat,
Om dat Walewein bider coninginnen sat,
3295[regelnummer]
Sinde hi van sinen frute hare,
Si sout Waleweine geven daernare
Eer dan si soude el yeman,
Bedie daer ne was soe edel nieman,
Ende hi was hare naest geseten.
3300[regelnummer]
Haddi oec vanden frute geten
Hem hadde niet mogen in staden staen,
Hine hadde gestorven herde saen.
Die coninginne nam dat fruut ter stont,
Die vander verranesse niet es cont,
3305[regelnummer]
Ende gaeft vort enen riddere ter stonde,
Die doe was vander tavelronde,
Ende hiet Gaherijs van Caraän.
Ende hi dat fruut van hare nam:
Hi at daer af doe met goeden gere,
3310[regelnummer]
Alse die de coninginne minde sere.
Ende tirst dat geen fruut di kele leet
Soe starf geen riddere gereet
Ter taflen daer hi sat inne,
Al toesiende der coninginne.
3315[regelnummer]
Ende alle die gene die daer saten
Si sprongen op van daer si aten
Sere van dire wonderlijchede.
Alse die coninginne sach den ridder doet
3320[regelnummer]
Vor har ogen, si hads rouwe groet,
Soe, dat si en wiste wat angaen.
Van haer selven werd si ontaen:
Sine can geloechenen van dien,
Soe vele ridders haddent gesien,
3325[regelnummer]
Dattie riddere bleef doet bi hare.
Doe quam vor den coninc die niemarc,
Die hem een riddere dede weten,
Die in die camere hadde geten.
Die coninc seinde hem saen
3330[regelnummer]
Vanden wondere dat hi hadde verstaen,
Ende spranc op vander taflen met allen,
Ende quam daer tgene was gevallen.
Als hi daer quam hi wel sach
Dattie riddere daer doet lach.
3335[regelnummer]
Doe seide die coninc mettien:
‘Men mach hier groet ongeval sien!’
Noch seide die coninc mere
Dattie coninginne al te sere
Doen hadde mesdaen daer mede,
3340[regelnummer]
Waest soe dat sijt willende dede.
Sulke waren, die seiden al bloet,
Si hadde daer ane verdient di doet,
Op dat si wiste di waerheit das,
Dat dit fruut gevenijnt was,
3345[regelnummer]
Daer di riddere af es bleven doet.
Die vrowe was in anste groet,
Want si was tebarentert ter uren
Si seide vorden coninc droeffelike,
3350[regelnummer]
Dat haer leet ware, gewaerlike.
‘Haddic,’ seit si, ‘quaet ant fruut geweten,
In hadde hem niet gegeven teten
Om al die werelt, secgic u.’
- ‘Vrowe, dat werc es quaet al nu
3355[regelnummer]
Ende dorper mede,’ seide die coninc;
‘Ende ic hebbe sorge van ere dinc,
Dat gi noch sult moten wesen,
Meer dan gi waent, gepijnt van desen.’
Doe seide die coninc Artur al bloet:
3360[regelnummer]
‘Gi heren, dese riddere es doet:
Dats scade. Doet metten lichame
Nadien dat heme was betame;
Want hi was een, dat seldi kinnen,
Vanden goeden ridders van hier binnen.’
3365[regelnummer]
Die coninc es uter cameren gegaen
| |
Ende es in die zale comen saen.
In die camere bleef die coninginne,
Die harde drove was van sinne.
Die heren daden ter aerden
3370[regelnummer]
Den lichame, met groter waerden,
In Sinte Stevens kerke, die doe was
Die hoeftkerke vander port, alsict las.
Die gesellen vander tavelrouden
Daden op hem maken tien stonden
3375[regelnummer]
Ene tomme, daer op gescreven was,
Alsemen gene letteren las:
‘Hier leget in desen pitte
Van Karaäm Gaherijs die witte:
Madors broder vander Porte was hi,
3380[regelnummer]
Dien de coninginne doetde daerbi,
Om dat si hem gaf eten venijn.’
Dus was gescreven die tomme fijn.
Omtrent over drie dage daernaer
Soe quam Mador vander Porten daer:
3385[regelnummer]
Hem ne dorste nieman secgen dare
Van sijns broder doet di niemare.
Hi quam ter kerken opten anderen dach,
Hi pensde dat daer lach ter stonde
3390[regelnummer]
Enech riddere vander tavelronde.
Alsi die letteren verstont ende vernam:
‘Hier leget Gaherijs van Karaäm,
Dien die coninginne heeft doet
Met venine,’ - daer mocht men sien al bloet
3395[regelnummer]
Enen man temayert ende ontsinnen.
Hi quam altehant daer binnen,
Daer hi onder sine barone vant
Den coninc; ende seide te hem te hant,
Daer alle sine ridders waren doe,
3400[regelnummer]
Dire vele omtrent horden toe,
Ende sprac hem aldus daer an:
‘Coninc, oftu best een gerecht man,
Alse coninc sculdech es te sine,
Soe hort nu die clage mine!
3405[regelnummer]
Hout mi te rechte in u hof.’
Die coninc gaf hem antwerde daerof,
Dat hi hem recht soude doen gerne;
Des en stonde hem niet tontberne.
- ‘Here,’ sprac Mador, ‘ic eysce u,
3410[regelnummer]
Dat gi mi vander coninginnen nu
Recht doet, die verradelike,
Ende daertoe ongetrouwelike,
Gaherijs minen broder heeft doet.’
Alst die coninc horde hi ontboet
3415[regelnummer]
Die coninginne dat si quame dare.
Ten irsten dat si werd geware
Dat des conincs bode om hare quam
Si werd bedroeft ende oec gram,
Bedie si ward te hant vroet das,
3420[regelnummer]
Waeromme dat si ontboden was;
Ende si weet oec wel sonder vragen
Dat Mador recht heeft vander clagen.
Alse die coninc haers werd geware
Hi riepse, ende seide doe hare:
3425[regelnummer]
‘Vrowe, dese riddere die hier nu es
Beroept van verranessen u,
Ende daertoe van mordade mede!’
Die vrowe vragede tier stede
Wie dat gene riddere ware,
3430[regelnummer]
Die also wilde heropen hare?
Mador spranc vord ende seide mettien:
‘Ic beent, vrowe: nu mogedi mi sien.’
- ‘Hoe,’ sprac si, ‘hebdi mi getegen,
Mador, dat ic hebbe geslegen
3435[regelnummer]
Uwen broder ongetrouwelike?’
- ‘Jaic, vrowe; ic segt gewaerlike
Ende wilt proven jegen soe wien
Die gi wilt, daer sijt alle toesien.’
Alse die coninginne werd geware
3440[regelnummer]
Dat hi so stoutelijc beriep hare,
Si werd tongemake om dien,
Ende begonste daer alomme sien,
Oft daer enech riddere doe ware,
Die soude willen bescermen hare.
3445[regelnummer]
Daer ne was geen riddere soe coene,
Dat hi iet boet over hare te doene.
Si slogen alle thoeft nederward.
Doe seide die coninc metter vard:
‘Vrowe, wat seldi antwerden hiertoe?’
3450[regelnummer]
- ‘Here, eest u wille,’ sprac si doe,
‘Ic eische dat gi mi gevet respijt
Viertech dage: ic sal binnen dier tijt,
Bider hulpen van Gode, vinden
Enen riddere, die hem sal onderwinden
3455[regelnummer]
Mijns soe vele, dat hi mi al
Van desen berope bescermen sal.’
Die coninc seide: ‘Wildijt aldus nu?’
- ‘Jaic, here,’ sprac si, ‘genoget u.’
Die coninc sprac: ‘Het sal alsoe wesen
3460[regelnummer]
Als gi hebt geheist van desen.’
Ende si dancte hem van dier dinc.
Daerna sprac Mador toten coninc:
‘Here, ic sal, bi uwen orlove,
Hier weder comen te desen hove
3465[regelnummer]
Ten termine die geset es daerof.’
Die coninc gaefs hem doe orlof
Te varne daer hi wilde wesen.
Mador sciet vanden hove bi desen.
Nu salic van Lancelote lesen,
3470[regelnummer]
Die met een hermite heeft gewesen
Ende hi hadde horen secgen en deel,
Binnen dat hi was daer binnen,
Hoet was metter coninginnen,
3475[regelnummer]
Ende hoe dat si beropen was.
Hi was utermate drove das:
Hi penst, hi salse, wat soes gesciet,
Bescermen, ende dat laten niet.
Op enen dach vor hi spelen int wout,
3480[regelnummer]
Ende sijn gepens was menechfout
Om die coninginne; mettien
Heeft hi Bohort ende Hestor gesien,
Met tween knapen, riden metter vard.
Ende hi reet te henlieden ward.
3485[regelnummer]
Alsi ane henlieden es comen,
Ende sine hebben vernomen,
Elc was daer van anderen blide.
Si telden Lancelote tier tide
Vander coninginne die niemare.
3490[regelnummer]
Hi seide: hi wiste wel hoet ware,
Ende hine soude in genen kere
Gedogen dat si hadde onnere;
‘Want si es die vrowe, sonder waen,
Die mi meest eren heeft gedaen
3495[regelnummer]
In dese werelt, van dire stonde
Dat ic irst wapine dragen begonde.
Ic sal mi, om die minne van hare,
Te bescermene, soe hoe soet vare,
3500[regelnummer]
Maer niet nu soe stoutelike
Alsic menechwaerf hebbe gedaen;
Bedie, nadien dat ic hebbe verstaen,
Ic sal int onrechte wesen,
Ende Mador int recht van desen.’
3505[regelnummer]
Si lagen tsnachs met enen hermite,
Diese wel ontfinc met vlite;
Ende opten derden dach na desen
Soe soude die .xl.ste dach wesen
Vander coninginnen antworde.
3510[regelnummer]
Lanceloet seide doe tote Bohorde:
‘Gi sult te Karmeloet varen, sonder sage,
Ende daer letten tote dien dage
Datter coninginnen dach sal wesen;
Ende gi sult haer vragen binnen desen
3515[regelnummer]
Oftic iet sal mogen hier nare
| |
Auteursrechtvrij