XLIV. Hoe Walewein sinen broder dwanc.
Nu seget vord die aventure
Dat Walewein reet ter selver ure
19110[regelnummer]
Tote biden avonde, wet vorwaer.
Doe vonden si ene borch staen,
Scone ende vast ende wel gedaen
Die here [die] op die borch sat
19115[regelnummer]
Was een scone gedaechde man.
Ende Walewein die al dien dan
Gereden quam met sire joncfrouwen,
Ende gerne den casteel soude scouwen
Om te hebbene herberge daer,
19120[regelnummer]
Reet in die porte saen daernaer,
Daer hi wel ontfaen nu was.
Die ward sprac te hem na das:
‘Here, mi donct an u, in scine,
Dat gi gehad hebt grote pine,
19125[regelnummer]
Want het scient uwen wapinen wel.’
Doe riep hi twee knapen snel,
Dine ontwapenen souden daer.
Doe dede di waerd bringen daernaer
Een herde wel gemaect sorcoet,
19130[regelnummer]
Datmen Walewein ane doet.
Doe was gereet daer dat eten.
Die waerd ende Waleweine sijn geseten
Ende oec die joncfrouwe mede:
Men plaech haers wale daer ter stede.
19135[regelnummer]
Ende alse dat eten was gedaen
Esmen daer scire slapen gegaen.
Men vrachde Waleweine oft hi woude
Dattie joncfrouwe met hem slapen soude?
‘Oft wiltmense allene lecgen nu?’
19140[regelnummer]
Walewein seide: Jaet, dat secgic u,
Hi wilde dat si allene lage.
Dus slipen si al toten dage.
Des margens stont op die waerd
Ende ginc hem vermargen udewaerd.
19145[regelnummer]
Doe hordi ropen lude ende sere:
‘Hulpe, wacharme, live here!
Wat wondere es nu hier gesciet!’
Die here vraechde: ‘Mescomt di iet,
Dat tu dus roeps nu ter stont?’
19150[regelnummer]
- ‘Ay mi, here, het es gewont
U broder sere, ic segt u bloet;
Ende u twee neven die sijn doet,
Ende hem es ontfort sine amie.
Hier omme eest dat ic serie.
19155[regelnummer]
Dit heeft gedaen al een man
Dien ic u niet genomen can.’
Alse die here des ward geware
Ende hi vernam dat doet waren
Sine neven, ende sijn broder gewont,
19160[regelnummer]
Doe pensdi daer ter selver stont,
Dat sijn gast hevet gedaen.
Hi dreichdene doet te slane saen:
- ‘Ic moet minen broder wreken.’
Hi ginc sine manne spreken
Doe horde die joncfrouwe den raet,
Die met Waleweine daer quam;
Ende doen si den raet vernam
Ginc si aldaer her Walewein lach:
19170[regelnummer]
- ‘Staet op, here, het es dach!
Ic hebbe also hier vernomen
Dat gi hier sijt qualijc comen;
Men wilt u hier te doet slaen.’
Doe stont hi op harde saen
19175[regelnummer]
Ende cleetdem ende quam vord.
Alsene die waerd hevet gehord
Ginc hi Waleweine saen beneven
Ende sprac: ‘Du heefs doet mine neven
Ende minen broder sere gewont,
19180[regelnummer]
Dies moetstu kisen nu ter stont
Die doet van minen handen hier.
Al waerdi nu noch alse fier,
Ic salse wreken harde saen
Op u, mine bedrige min waen.
19185[regelnummer]
Gine selt u thus niet beromen
Dat gi hen hebt dlijf genomen.’
Walewein sprac: ‘Neen, edel here,
Dat ware u ene cleine ere
Dat gi mi sloget in deser wise.
19190[regelnummer]
Ic hebbe noch binnen uwe spise;
Daer ombe spaert mi nu ter tijt.’
Die waerd sprac: ‘Des seker sijt,
In spaerde u els in gere manire,
In soude u doden; nu salic scire
19195[regelnummer]
U lecgen in minen kerker gevaen,
Ende sal u daer verhongeren in.’
Knapen riep hi int begin,
Ende dede Waleweine vaen aldaer
Ende inden kerker lecgen daernaer.
19200[regelnummer]
Keye, God moet u werden gram!
Gi bracht toe dat hi daer quam
Met uwer valscher tongen quaet!
Alse Waleweine ten kerkerewaerd gaet
Besagen wel des waerds vrindinne:
19205[regelnummer]
Hi bequam haer so in haren sinne,
Dat si seide, dies geloeft:
‘Here, geeft mi des ridders hoeft,
Daermede so quijtti wel nu mi.’
Die waerd sprac: ‘Bi Gode dat si!’
| |
Nu hord van derre joncfrouwen mere:
Si hadde hem lange gebeden te voren,
Ende hi haer oec gesworen
Eer hi haers lichamen scu[l]dech ware,
19215[regelnummer]
Dat hi eer soude bringen hare
Waleweins hoeft; ende om dat
Was hi blide, dat hi ter stat
Daer quiten soude sijn belof.
Ende doe hi Waleweine wilde slaen of
19220[regelnummer]
Sijn hoeft, sprac die joncfrouwe:
‘Here,’ seit si, ‘bi mire trouwe,
Aldus en willic niet van u;
Gi motet op hem winnen nu,
Alse goet ridder sculdech es,
19225[regelnummer]
In enen camp, des sijt gewes.’
Hi sprac: ‘Dat willic gerne doen.’
Si daden haer wapinen doen,
Die waerd ende Walewein te gader.
Doe sprac der aventuren vader:
19230[regelnummer]
‘Wat mach mi dit gehulpen nu?
Al eest dat ic verwinne hier u
Ic mach van hier niet ontgaen,
Want u man souden mi verslaen.
Dus magic niet hier sijn verloest,
19235[regelnummer]
Ende dat es mi een cranc troest.’
Die ward seide: ‘Bi mire trouwen,
Ic swerd u bi derre joncfrouwen,
Ende bi ridderscepe ende bi al,
Dat u nieman scaden ne sal,
19240[regelnummer]
Eest dat gi verwint hier mi:
Ic wille dat gi quite ende vri
Scedet van hier in allen kere.’
Dies was Walewein blide sere.
Dus saten si op haer orsse daer
19245[regelnummer]
Ende reden op een plein daernaer
Buten der borch, daert scone was,
Ende wel gewapent elc dor das
Omdat si camp vechten wilden,
Beide met spere ende met scilden.
19250[regelnummer]
Deen quam daer opten anderen gereden
Met harde groter nidecheden,
So dat haer speren sticken braken.
Anderwerf si hen onderstaken,
Ende staken noch haer speren ontwee,
19255[regelnummer]
Ende derdewerven oec noch mee
Staken si ontwe haer scachte.
Doe pensde her Walewein ende dachte:
‘Dit es wel een riddere coene,
Dat ic mi were des es te done;
19260[regelnummer]
Wi hebben drie joesten gereden,
Ende hi heefse herde firlijc leden.
Bi Gode ende bi mire wet,
Ic sal nu proven min Gringalet:
Ic riden neder te derre steken,
19265[regelnummer]
Oft min part sal mi gebreken.’
Dus namen si echt speren in hant,
Ende min her Walewein quam gerant,
Ende geraecte sinen waerd so wel,
Dat hi neder ter eerden vel
19270[regelnummer]
Ende gaf enen groten plat;
Ende her Walewein beette nadat,
Ende sijn waerd es opgestaen.
Doe gingen si hen onderslaen
Menegen slach swaer ende groet.
19275[regelnummer]
Daer hadde nu swaren wederstoet
Walewein van sinen waerd, Godweet.
Si vochten toter nacht gereet,
Datmen bekinnen niet en conde
Wie dbeste hadde optie stonde.
Dat hem die nacht dus anelach,
Sinen waerd hi doe aneran
Ende sloech den vresseliken man
Op sijn hoeft metten swaerde,
19285[regelnummer]
Dat hi nederviel ter eerde;
Want die slach was so groet,
Hi ware daer seker bleven doet
Haddi staende gebleven stief:
Tswaerd ginc dipe in sijn lief;
19290[regelnummer]
Ende Walewein viel op hem aldaer
Ende trac hem af den helm daernaer
Ende wildem afslaen dat hoet.
Diegene doe di hande boet
Ende bat oetmodelike genade.
19295[regelnummer]
Walewein sprac: ‘Het es te spade,
Gi moet u hoeft verlisen saen,
- ‘Neen, edel here, ic bidde u
19300[regelnummer]
Dat gi mins genadech sijt’
Her Walewein seide: ‘En geen respijt
En mogedi hebben, dat secgic di,
Geloven wilt ende sekeren mede
19305[regelnummer]
Te Kardoel te varne vor di stede
Omtrent Sint Jansmesse, vorwaer,
Ende viertien nacht te licgene daer
Met al uwer macht, verstaet mi nu,
Tot dat ic comen moge tot u.
19310[regelnummer]
En comic niet daerenbinnen,
Geeft u gevaen der coninginnen.’
- ‘Ay here, en maget anders niet sijn
So latic eer dat leven mijn;
Die scande ware mi alte groet.’
19315[regelnummer]
- ‘Bi mire trouwen, ic sla u doet
En wildi des niet anegaen.’
Mettien verhief [hi] tswaerd daer saen.
Doe riep die ander: ‘Laet mi leven!
Ic wille u hier min sekerheit geven:
19320[regelnummer]
Maer lieve here riddere, segt eer mi
Doe sprac hi: ‘Ic hete Walewein.
In ward ni so dorper no vilain,
Dat ic mins namen lochende ie.’
19325[regelnummer]
- ‘Ay mi! here, nu ne was nie
Riddere so blide alsic ben nu
Dat ic verwonnen ben van u.
Siet hier min trowe, datic van al
Dat begerende sijt doen sal.’
19330[regelnummer]
Doe seide Walewein: ‘Op uwe trouwe
So bevelic u dese scone joncfrouwe,
Die hier met mi quam ter stede,
Dat gise vord te Kardoel mede;
Ende segt der coninginnen dat sise begome
19335[regelnummer]
Tote dat ic tot hare come.’
Ende ter zalenward gegaen.
Daer leide di waerd Waleweine te voren
Hoe dat sine joncfrouwe badde gesworen
19340[regelnummer]
Dat si sijn hoeft hebben soude
‘In ene scrine met gewoude,
Die si daertoe hadde doen maken,
Eer ic hare meer mochte genaken.
Live here, geraet mi hier toe.’
19345[regelnummer]
Her Walewein seide ten riddere doe:
‘Dit salic harde wel begaden.’
Si quamen in di zale met staden:
Walewein ginc der joncfrouwen jegen,
Die sconincs dochter was van Nortwegen,
19350[regelnummer]
Ende grotese ende seide: ‘Joncfrouwe,
Ic ben Walewein. Bi mire trouwe,
Ic wille doen mins waerds belof:
Gi hebt ene scrine in u hof
Te minen hoefde, verstaic an u:
19355[regelnummer]
Ic wilre min hoeft in lecgen nu,
Ende daer met sal nu quite wesen
Mijn waerd.’ Doe sprac na desen
Die joncfrouwe: ‘Wat mins gesciet,
Uwe word en wedersecgic niet.’
19360[regelnummer]
Doe stac hi sijn hoeft in di scrine
| |
Auteursrechtvrij