|
| |
XXXIX. Hoe die coninc Artur belegen es ende Clarette van Spaengen; ende vanden riddere metter mouwen.
Daventure telt ons te hant,
17420[regelnummer]
In Bertangen quam, Godweet,
Ende stichte roef ende brant gereet;
Ende die coninc en hebs goet geval,
Hi sal sijn lant verlisen al.
Die coninc sinde om sine barone,
17425[regelnummer]
Hem te beradene van desen done;
Ende tirst dat si versament waren
Quam een bode oec in gevaren
Van Spangen ende brachte niemare
Dat Clarette beseten ware
17430[regelnummer]
In enen casteel, ende hadde verloren
Vele dat haer toe soude horen.
Die bode vrachde daer met rouwe
Om sijn here metter witter mouwe;
17435[regelnummer]
Wilse winnen ende onder doen,
Om dat sine te manne nine wilde
Doen si nam den riddere milde.
Hi wilse winnen ende tere amien
Houden met crachte, sonder vrien.’
17440[regelnummer]
Alse dit die coninc Artur vernam
| |
| |
Was hire omme tornech ende gram,
Ende hi seide toten bode daer naer:
Sijn here es gevaren hine weet waer;
Maer hi soude scire weder comen
17445[regelnummer]
Tenen campe, die hi hadde genomen.
Doe seide die knape: ‘Na dat staet,
Here, heft si an [u] enen toverlaet.’
Die coninc ontseit hem algader,
Ende seide: al waer hi Claretten vader
17450[regelnummer]
Hi soude bescermen sijns selfs lant
Eert quame in eens anders hant.
Her Walewein stont den coninc bi,
Ende seide: ‘Here, en horet nieman dan gi
Ic soude u verspreken, sonder wanc,
17455[regelnummer]
Gine wistes mi heden danc.
Gi gedinct onlange, sonder waen,
Dattie riddere dor u heeft gedaen.
Nu willic haren lachter verweren;
Ende die mine vrienscap begeren,
17460[regelnummer]
Ic bidde hen dies dor genaden,
Dat hi Claretten staen in staden:
Levic, en blieft niet onverdient.
Laet sien, hebbic hier enegen vrient?’
Doe geloefdent hem daer te dier stonde
17465[regelnummer]
Si .xij. vander tavelronde.
Doe seide die coninc Artur: ‘Gi heren,
Seldi mi dus laten onteren
Den coninc, die op mi hier comt?
Mine ziele mote sijn verdomt!
17470[regelnummer]
Ic ontsecge u allen u leen al bloet.’
Doe so antwerde hem Lanceloet:
‘Godsat hebhi, dies hem ontsiet!
Dor dit gedreich en blivewi niet.
Wi selen den coninc vollech verdriven,
17475[regelnummer]
Ofte machlicht daer ontliven,
Die Claretten wille ontarven;
Ende eer gi ons sout oec darven,
Gevallet dat wi wouden keren,
Gi sout eer onse goet meren
17480[regelnummer]
Eer gi ons darvet, Godeweet.’
Alse die coninc Artur dit weet,
Dat si daerward ember varen
Bat hi hen vriendelijc daer naren
Dat si saen keren weder te lande
17485[regelnummer]
Ende helpen hem weren sine viande.
Hi gelovet sinen oem aldaer,
Ende voren wech saen daer naer
Tote Claretten in Spangelant,
Die waende haer lijf verlisen thant.
17490[regelnummer]
Daer quam Perchevael ende Walewein,
Ende Lanceloet ende mijn her Ywein:
Daer was Erec ende Duvengael,
Ende Ecgravein ende Lynvael:
Daer was die hertoge Maggelwijn,
17495[regelnummer]
Ende Gosengoes, die geselle sijn,
Ende mijn here her Gariët,
Ende Keyadijn oec, dat wet.
Ende bestonden den coninc daer naer.
17500[regelnummer]
Si reden int here met harre conroet
Ende si ogen daer menegen doet.
Clarette verkinde haers oems scilt,
Ende Lanceloets mede, die daer hilt.
Doen deetsi saen utevaren
17505[regelnummer]
Die ridders die daer binnen waren,
Ende bestondense van over ene side.
Dus slogen si daer inden stride
Walewein, Perchevael ende Lanceloet,
17510[regelnummer]
Ende die heren vander tavelronden
Doetden daer vele te dien stonden.
Des conincs liede gingen vlien,
Ende hi ward gevaen mettien
Ende inden casteel gevoerd daernaer.
17515[regelnummer]
Doen die scoffelture was leden daer
Quamen die heren ter borch gegaen,
Ende Clarette heefse wel ontfaen.
Doe vrachde Clarette, die scone vrouwe,
Om haren man metter mouwen.
17520[regelnummer]
Si was tornech ende sere gram
Dat hi met hen niet en quam.
Doen antwerden die heren daer ter stont,
Hi ware allettel ongesont,
Ende soude te hare comen na desen
17525[regelnummer]
Alse hi ware noch bat genesen.
Si dede die heren wel te gemake
Ende besette haer lant na die sake,
Ende voer metten heren te Bertangen waerd;
Ende voerden met hem in die vard
17530[regelnummer]
Den coninc gevaen van Arragoen:
Hine wister wat jegen doen.
Dus quamen si ten coninc Arture,
Die nu hadde cranke aventure;
Die coninc van Yrlant entie sine
17535[regelnummer]
Hadden hem gedaen grote pine:
Si hadden sire liede gewont een deel
Ende af gewonnen menegen casteel.
Nu waren comen die vander tavelronden,
Dies Artur blide was tien stonden.
17540[regelnummer]
Sander dages wilde die coninc van Yrlant
Stichten beide roef ende brant
Vore Carlioen ende winnen die stede,
Alsi daer vore die andere dede;
Maer hine conde, wet dat wel;
17545[regelnummer]
Die coninc was hem nu te fel
Ende verweerde hem metten heren. -
Nu willic weder ten riddere keren
Die men heet metter mouwe,
Die nu dreef harden grote rouwe
17550[regelnummer]
Om hi te campe niet mach comen
Te tide dien hi hadde genomen.
Hi moet den coninc nu verligen
Ofte sinen vader bedrigen,
Die noch niet was hercomen
17555[regelnummer]
Vander pinen die hi hadde genomen
In den kerken daer hi lach.
Die sone maecte groet geclach
Om sinen camp; doe seide di vader:
‘Live sone, wi waren verloren algader
- ‘Vader, neen ic, dat secgic u;
Ic sal hier bliven tottien tiden
Dat gi moget vechten ende striden,
Ende dese ridders haer cracht gewinnen,
17565[regelnummer]
Dan blivic langer niet hier binnen.
Nochtan scamic mi sere daer of,
Datic breke des conincs gelof.’
Doen die heren waren genesen
Soe dat si stridens mochten gewesen;
17570[regelnummer]
Doe sprac die riddere metter mouwen:
‘Elc sta anderen bi met trouwen,
Ende wapenwi ons ende riden uut,
Ende maken ter porten groet geluut.’
Dus reden si ten porten saen
17575[regelnummer]
Ende hebben di porten wide ontaen:
Die andere quamen jegen gereet.
Ic secge u datmen daer sere street.
Die swerte riddere ende sijn vader
Dore braken die [viande] tenegader;
17580[regelnummer]
Si voren vore onder hen tween:
De andere volhden hen al in een:
Si hilden hen te gader wel.
Daer werd die strijt groet ende fel.
Si hadden jegen Gode mesdaen,
17585[regelnummer]
Daerombe moest over hen gaen.
Si maecten daer in enen scaert:
Si wonnen daer menech goet pard;
Daer ne dorste nieman gaen te voet,
Van al dien die hen bestoet.
17590[regelnummer]
Di vifte broder bleef daer doet.
| |
| |
Si scoffierden al dat conroet,
Ende vele verdranker in die rivire.
Doe keerden si in die veste scire
Ende gingen eten ende waren blide.
17595[regelnummer]
Elc hadde een ors oft een rosside
Ende wapine gnoech tharen wille.
Dien nacht bleven si daer al stille,
Ende sander dages wilden si varen.
Si baden Gode dat hise wil sparen!
17600[regelnummer]
Dus reden si henen in dat wout.
Daer waren ridders starc ende stout.
Nu hord wat hen gescide daer naer:
Rechte doen si quamen aldaer,
Daer die riddere die scakeren doet sloech,
17605[regelnummer]
Dies ic u hier voren gewoech,
Sagen sise alle drie comen gereden,
Ende elc hadde enen duvel bescreden,
Die soe groet was int opsien,
Dat hem elc ontsach van dien.
17610[regelnummer]
Si waren pecsward alle drie,
Ende blakende ogen hadden sie.
Die riddere metter mouwen sach wel
Die riddere manese met diren woerden
17615[regelnummer]
Wie si waren ende waertoe si horden?
- ‘Wi sijn die scakers,’ seiden si,
‘Die gi versloecht rechte hier bi;
Ende dit sijn duvle die ons dragen;
Ende waren onse lichamen begraven
17620[regelnummer]
Het soude ons lichten onse pine.’
Die riddere seide: ‘In dese carine
En litic u niet in genen saken,
Wistics u waer met quite maken
Van desen duvlen, die u dragen,
17625[regelnummer]
Soe dat gi ten joncsten dagen
Comen mocht daer God es.’
Doe seide daer een: ‘Des sijt gewes,
Haddewi seven jaer alombeganc
17630[regelnummer]
Wi souden comen te hemelrike.’
Doen sprac die riddere: ‘Sekerlike,
Dit gelovic u, dat ic na desen
Seven jaer drie messen [sal] doen lesen
Alle dage’ (gelovede hi daer).
17635[regelnummer]
Doen voer hi int wout daernaer
Ende dede die lichamen daer ter eerden,
Die si groven met haren swerden.
Mettesen worden sceden si daer:
Si dancten den riddere sere daer naer.
17640[regelnummer]
Die riddere ende sijn geselschap reet vord,
Ende quamen gereden tot ere port,
Die harde sierlike stoet.
Een portere quam in haer gemoet,
Ende nodese met hem te bliven nu.
17645[regelnummer]
Si dadent gerne, dat secgic u.
Si reden naer na dese sake:
Si waren daer herde wel te gemake;
Men gaf elken dat hi begeert.
Doe vrachde hen daer die werd
17650[regelnummer]
Oftsi quamen den coninc Arture
In staden te stane nu ter ure?
‘Hi heves te doene herde wel:
Die coninc van Yrlant es hem fel,
17655[regelnummer]
Wille verdriven ende onteren’
Doen dit die riddere verstoet
Was hijs drove in sinen moet,
Ende pensde hi soude derward varen
Metten genen die met hem waren.
17660[regelnummer]
Hi bat den waerd daer ter uren
Dat hi hem dade maken newe asemuren.
Dus maectemen elken sijn gevoech
Van sinen tekene dat hi droech.
Die swerte riddere dede na dit
17665[regelnummer]
In al sine wapine ene mouwe wit.
Doe betaelden si haren werd
Van dat si tsijns hadden verteert;
Ende die riddere en liet achter niet
Van dat hi den drien scakeren behiet,
17670[regelnummer]
Hine dede alle dage, sijt seker das,
Drie messen lesen, waer hi was.
Doe namen si orlof ende reden ter vard
Te sconincs Arturs lande ward,
Die belegen was tier stont,
17675[regelnummer]
Ende dede allen sinen lieden cont,
Dat hi sander dages wilt striden.
Ende Galyas, die te tien tiden
Tsinen campe was comen doe,
Hi sprac den coninc Artur toe:
17680[regelnummer]
‘Her coninc, gi sijt een versworen man,
Daer ombe comt u dese scade an;
Ende een verswoeren man es zegeloes:
Mi donke also sidi altoes.
Gi hebt verloren uwe trouwe,
17685[regelnummer]
Want gi mi den riddere metter mouwe
Ontsteken hebt, soe dat hi
Te campe nine comt jegen mi
Tsinen dage, die leden es.’
Die coninc eerdem so sere des,
17690[regelnummer]
En haddijt dor die coninginne gelaten,
Hi had gewroken so utermaten,
Hi had bec[oc]ht metten live, Godweet.
Die coninc antwerde hem gereet:
‘Ic hebbe desen camp op mi genomen,
17695[regelnummer]
Maer hi sal noch volcomen:
Ic magen versten, des sijt vroet,
Alse lange alst mi donct goet;
Ende ic sal u camps noch versaden,
Also mote mi God beraden!
17700[regelnummer]
Daerna esmen slapen gegaen.
Ende smargens esmen op gestaen,
Ende gereiden hen ende voren uut.
Daer was van blasene groet geluut.
Perchevael ende Walewein,
17705[regelnummer]
Lanceloet, Erec ende Ywein
Ende die vander tafelronde tier tijt
Voren met ende menech man.
Dus voren si den coninc an
17710[regelnummer]
Van Yrlant, dise wederstoet.
Dus mochtmen sien die daer was goet:
Daer ward gebroken menech spere
In beiden siden inder were.
Men sagere menegen tumelen neder,
17715[regelnummer]
Die nembermer op ne stont weder.
Daer dogeden grote pine tien stonden
Die heren vander tafelronden:
Si moesten van pinen achter keren,
Dat seiden gesciet was den heren;
17720[regelnummer]
Maer der andere was te vele vor waer.
Dus duret toter nonen daer.
Die vrowen die ten torren lagen
Begonste des strijts qualijc behagen.
Mettien hebbensi vernomen scire
17725[regelnummer]
Ene witte mouwe in ene banire.
Doen Clarette die mouwe sach
Riep si, al dat si ropen mach:
‘Weerd u, gi heren, op mine trouwe,
Hier comt die riddere metter mouwe,
17730[regelnummer]
Mijn vrient, mijn live man,
Met menegen riddere di hem volcht an.’
Dit horden die daer neder waren,
Ende worden geware der scaren:
Doe waren si blide ende onversaecht.
17735[regelnummer]
Maer den anderen des qualijc behaecht;
Doe si die ridders sagen comen
Ende die mouwe horden nomen
Dat was qualijc haer gevoech.
Mettien die riddere daerin sloech,
17740[regelnummer]
Ende alle die met hem waren
| |
| |
Si gingen vresselike gebaren.
Si vochten soe sere ongespard,
Ende maecten daer so groten scard,
17745[regelnummer]
Selve moeste gaen in hant,
Ende liet hem den riddere vaen.
Doe was dat striden scire gedaen:
Wie dat mochte ontflien, vor waer,
Vloe en wech ende liten daer
17750[regelnummer]
Haren coninc ende ridders een deel,
Diemen gevaen voerde inden casteel.
Dus nam inde daer dat striden.
Daer sachmen menegen man verbliden
Om den riddere metter mouwen:
17755[regelnummer]
So dadent vrowen ende joncfrouwen.
Clarette was blide als te voren:
Si heeft vergeten al haren toren,
Die daer nu sach haren man,
Die daer den heren tellen began
17760[regelnummer]
Sijn aventuren die sijn gesciet,
(Hine liets een twint achter niet)
Ende vanden castele te Mauregard,
Daer noit riddere in was gespard,
Ende daer lagen dese ridders alle gevaen.
17765[regelnummer]
Alse die coninc dit hadde verstaen,
Ende dat hi sinen vader heeft vonden,
Men sach nie in genen stonden
Den coninc soe blide, dat wetic wale,
17770[regelnummer]
Die coninc goetde sinen vader
Ende die met hem quamen algader.
Nu latic bliven hier van desen
Ende sal u van Galias lesen.
|
|
Auteursrechtvrij