Roman van Lancelot

naar het (eenig-bekende) handschrift der Koninklijke Bibliotheek

XL. Hoe die riddere metter mouwe ende Galyas enen camp vochten.

Daventure seget nu vord,

Alse Galyas hevet verhord
Dattie riddere comen es
Metter mouwen, quam hi na des
Vore den coninc ende seide ter steden:
‘Ic hebbe verhaelt van valscheden
Desen riddere, die minen pant nam,
Ende tsinen dage niet en quam.’
Die coninc seide: ‘Arger puten soene,
Keye u oem die es gewone
Dat hi noit wel seide no dede;
Mi donct gi sijt van sire sede.
Ic hebbe tote noch verdaget den camp,
Gi sultene nu hebben sonder scamp:
Gi sult wel weten wat gi jaecht.
Dat u die riddere dus verdraecht
Van uwer ondaet ende swiget stille,
Dat doet hi dor minen wille.’
Doe seide die riddere metter mouwen:
‘Dat doe ic, here, bi mire trouwen!
Doettene mi margen hebben te crite,
Ic maecs alder werelt quite,
Oft ic blivere selve in doet.’
Daer was spel ende bliscap groet.
Clarette dede haren man verstaen
Hoe oec haer saken waren vergaen
Altemale, ende al haer doen
Vanden coninc van Arragoen,
Ende dat hi daer oec lage gevaen.
Die riddere dankes Gode saen.

Des ander dages, bi mire trowen,

Quam die riddere metter mouwen
Toten coninc in die zale
Ende sprac: ‘Here, u gedinct wale,
Dat mi Galyas hevet versproken:
Canic, ic werder af gewroken.
Nu biddic u, dat gine doet comen
Ten campe dien hi heeft genomen.’
Die coninc seide: ‘Bi Gode, dat si!’
Galyas, Keys maech, ontboet hi,
Ende seide dat hi hem scire gereide
Ten campewaerd sonder beide.
Galyas was blide des,
Ende wapende hem, sijt wes,
Ende trac ute te velde daer
Met sinen magen, wet vor waer.
Ende die swerte riddere mede
Wapende daer wel sine lede.
Die coninc ende menech met gewelt
Brachtene daer Galyas helt.
Doen sprac die marscalc daer of:
‘Elc voldoe hier sijn belof,
Van dat hi sculdech es te doene.’
Die ridders waren starc ende coene
Ende reden te gadere met crachte,
Ende braken beide haer scachte.
Si trocken haer swerde doe ter tijt:
Si hadden enen fellen strijt
Ene lange wile vanden dage,
Ende slogen ongevoge slage
Optie helme ende optie malgen,
Datter menech moeste falgen.
Doe seide ten riddere metter mouwe
Galyas: ‘Wildi mi houden trouwe,
Ic late u min geselle wesen:
Soe mogedi vander doet genesen.
Ende betert minen oem oec mede.’
Die riddere metter mouwen sede:
‘Dies en sal God nember gehingen,
Ende gine moges oec niet volbringen;
Maer weerd u wel, gi hebbets te doene.’
Die dach was gegaen over none,
Ende die riddere scaemde hem das,
Dat so lange geduerde Galias,
Ende slogene soe met gewelt,
Dat hi in onmacht viel opt velt:
Hem liep dbloet uten monde.
Hi lach in onmacht lange stonde;
Maer die riddere en wilden doe niet slaen,
Hi waender lachter an ontfaen.

Doen die coninginne dit gesach,

Dat Galyas dus stille lach,
Die haer maech ende haer ridder was,
Si was harde drove das;
Ende Lancelote bat si doe herde sere,
Dat hi toten riddere kere,
Ende hi hem bidde, dat hi haer geve
Galyase haren neve:
Wille hi daer vore gout of have
Men saels hem gnoech geven daer ave.
Doe ginc die coninc ende Lanceloet
Ende seiden hem wat hem ontboet
Die coninginne. - ‘Op rechte trouwe,
Ontbiet mi dit,’ sprac hi, ‘min vrouwe,
Die mi irst min wapine gaf?
In prise haer have niet een caf
Vore hare vrinscap ende haer houde;
Si mach mi gebiden wat si woude.
Ic gevene haer gerne, dat secgic u.’
Men hief Galyas op daer nu,
Die met pinen gespreken conde,
Ende si blevens beide optie stonde
Van alder sonen, van alder saken
Inder coninginnen uutspraken.
Galias dede hem genesen.
Nu selewi swigen van desen
Ende vanden coningen spreken mede,
Die gevaen lagen bede.