|
| |
| |
| |
XXXIII. Vanden resen ende der joncfrouwen die beroeft was int wout.
Daventure brinct ons vord
Dat Amelants liede worden verdord
15830[regelnummer]
Allegadere ende uten kere
Doen si gemisten haren here.
Si sochtene inden woude aldure:
Si pensden datten die coninc Arture,
Alsijs niweren vinden ne conden,
15835[regelnummer]
Hadde gevaen, ende hine tien stonden
Te Cardoel voerde met sire cracht.
Dus sochten sine al dien nacht.
Des mergens alst began dagen
Quamen si daersi Elyconas sagen
15840[regelnummer]
Doet licgende, ende doen began
Van irst haer toren; dit tegen si an
Algader den coninc Arture nu,
Dies nine wiste, secgic u.
Si namen den doden, het docht hen dbeste,
15845[regelnummer]
Ende voerdene daer te harre veste,
Ende groven den doden smergens doe
Sonder papen ende clerke toe;
Het was al des duvels gewerke,
Jonc ende out, groet ende starke.
15850[regelnummer]
Dus es begraven Elicanas.
Doe vermat hem elc die daer was,
Dat sijt den coninc Arture
Maken selen sine doet te sure.
Dus sijn si alle opgeseten
15855[regelnummer]
Op starke orsse ende vermeten.
Ende doensi quamen uten woude
Vondensi licgende optie moude
Doe werd haer rouwe herde groet:
15860[regelnummer]
Doen dochte hen allen dbeste
Dat sine groven binnen harre veste
Bi Elycanase. Hi dochs hen werd.
Want hi hadde menegen gederd
Int felle wout, ende dlijf genomen.
15865[regelnummer]
Aldus sijn si met hem nu comen
Ende hebbene gedaen ter eerden.
Doen voren si henen harre verden
Tes conincs Arturs hoveward.
Hierbinnen so hadde hare vard
15870[regelnummer]
Die joncfrouwe genomen, sijt seker das,
Die int wout beroeft was,
Ende wilde ten coninc Artur varen.
Si nam orlof an al dire waren,
Ende dancte hen alre hovescheide.
15875[regelnummer]
Die riddere metter mouwen seide:
‘Joncfrouwe, en vindi niemanne daer
Die u wilt bescudden, vorwaer,
Comt weder te mi, des sijt gewes,
Ic vare met u, so waer dat es,
15880[regelnummer]
Ende sal vor u vechten daer.’
Si dancte hem sere, ende voer daernaer
Tes conincs hove. Ende binnen desen
Quamen daer gevaren die resen
Vore die borch te Egl[et]inen:
Si waren daer binnen sere vervard
Ende sloten die porten metter vard.
Si waren in anxte herde groet:
Si vruchten swaren wederstoet;
15890[regelnummer]
Maer die viande leden daer voren
Sonder iemane te doene toren.
Nu hadden si alle sorge groet
Om die joncfrouwe, die te Cardeloet
Vore hen voer: dat sise mochten
15895[regelnummer]
Verhalen si alle sere dochten,
Ende dat sise mochten dan mesfuren.
Neen si niet; want nu ter uren
Es die joncfrouwe soe verre comen,
Dat si heeft den coninc vernomen,
15900[regelnummer]
Daer si beette vore die zale.
Si groettene met scoenre tale
Ende seide: ‘Here, dor u grote genade
Ontfarme u mire groter scade!
Ic hebbe u herde lange gesocht,
15905[regelnummer]
Dat ic dire hebbe becocht.
Mi heeft verdreven mijn stiefvader
Van minnen lande altegader:
Derdalf hondert leenknechte
Horen wel te minen rechte,
15910[regelnummer]
Ende hondert ridders; dit houdic van u.
Dit nemt hi mi algader nu.
Ic was in desen wege ontraect,
Ende was int felle wout geraect,
Daer mi een naen sere verriet,
15915[regelnummer]
Daer ic dogede swaer verdriet.
Mijn gersoen ende ic mede
Waren geslegen daer ter stede:
Ic verloes cleder ende paert,
Ende al datic brachte an die vaert.
15920[regelnummer]
Ende en had eene riddere gedaen,
Wine waren levende niet ontgaen.
Ic moeste rumen dwout te voet:
Doe quam een riddere in min gemoet,
Die swerte wapine hadde an.
15925[regelnummer]
Doe voer int wout die edel man,
Ende sloech Elycanas doet
Ende enen fellen leu groet,
Ende oec mede den valscen naen;
Ende den here heeft hi gevaen,
15930[regelnummer]
Ende brachtene tote mi, daer ic was.
Doe voerdi mi, sijt seker das,
Met hem tere scoenre joncfrouwen,
Ende Amelante mede, entrouwen.
In weet des ridders name niet,
15935[regelnummer]
Maer ic secge u wel hoemen hiet:
Den riddere metter witter mouwe;
Het gafse hem ene scone joncfrouwe
Doe hi riddere werd gemaect.’
Dit hord Clarette, die nine vaect:
15940[regelnummer]
Si werd van sire minnen ontsteken
Soe sere, haer dochte therte breken.
Alle die gene die waren int hof
Dancten Gode ende gaven hem lof.
Die coninc sprac doe: ‘Scone joncfrouwe,
15945[regelnummer]
Alselpe mi God ende onse vrouwe,
Ic sal u wel doen berechten,
Ic sal selken vor u doen vechten,
Die u harde wel sal wreken.’
Binnen dien dat si dus spreken
15950[regelnummer]
Hebben si die resen vernomen,
Die vore die irste porte sijn comen,
Meer dan icker u mochte getellen,
Ende gingen die irste porte vellen.
Doen seide Lanceloet van Lac te hande
15955[regelnummer]
‘Dit sijn die resen van Amelande,
Die ten fellen woude behoren.
Ic hebse gesien hier te voren;
Wi ridders vander tavelronden
Wi warenre in tenen stonden:
15960[regelnummer]
Met pinen condewi daer ontgaen.
Si soeken haren here, sonder waen,
Dien si hebben verloren nu.
Wi moten ons weren, secgic u.’
Doen vinc elc ten wapene daer.
15965[regelnummer]
Die ander porte, wet vor waer,
Hadden si ter neder gevelt,
Ende sijn vor die derde gestelt.
Doen quamen van binnen een groet deel
Selfscotters, die senden menech quareel,
15970[regelnummer]
Ende dadense also achterstaen.
| |
| |
Ende die van binnen sijn utgegaen
Te veldeward jegen die resen;
Maer sine mochtens niet gewesen,
Tirst dat hen tgescutte gebrac,
15975[regelnummer]
En had gedaen Lanceloet van Lac;
Doch keerden si weder binnen der veste:
Dit dochte hen allen wesen dbeste.
Walewein was daer nu niet
Noch Perchevael, dies haddense verdriet.
15980[regelnummer]
Die resen braken die porten al
En hadde gedaen die dipe wal
Datter om die borch liep,
Dat sere wijt was ende diep,
(Het was wel ere bogescoten wijt)
15985[regelnummer]
Entie brucgen, die tier tijt
Van vresen af waren gedaen,
Si hadden die borch gewonnen saen.
Ende die nacht ginc hen an doe:
Dus moesten si beiden tot smergens vroe.
15990[regelnummer]
Nu es dese mare soe verre comen,
Datse die ridder hevet vernomen
Metter mouwen, die om Claretten
Niet wille dagen noch oec letten,
Hine wilt ember derward varen.
15995[regelnummer]
Hi begonste jamberlike mesbaren,
Hine wanese nembermer sien.
Egletine troestene sere mettien
Ende seide: ‘Here wildi nu varen
Daer gi niet moget ontfaren?
16000[regelnummer]
Al ne vaerdi daer niet vechten
Die coninc sal hem wel berechten.’
- ‘En helpt niet dat gi mi moget bieden:
Alle die leven mi niet geriden,
Ic soudere varen, dat secgic u.
Mi langet so sere te wige ward,
Haddic wapine ende een pard
In gaeft niet om een conincrike.’
Cefalus spranc op haestelike
16010[regelnummer]
Ende haelde part ende wapine te hant,
Die beste diemen iweren vant,
Ende wapende sinen here daer met,
Dat hem nine gebrac, dat wet.
Amelant die sprac te hem saen:
16015[regelnummer]
‘Her riddere, wat wildi nu bestaen?
Ic sweerd u bi mire trouwe nu,
16020[regelnummer]
Dat ic sal sijn in u geleden
Ende om gene noet van u scede.
Gi sloecht mi minen broder af,
Daer ic u mine trouwe gaf
Om te behouden oec min leven;
16025[regelnummer]
Also en mote mi God nembermer geven
Derre werelt bliscap vord an,
In saelt u houden soe ic best can;
Eer dat ic u hen lite ontliven
Ic souder oec eer verslagen bliven.’
16030[regelnummer]
Die riddere georloves daer tien tide.
Dies was Amelant herde blide
Ende wapende hem, sonder waen.
Ende namen orlof beide saen;
Maer die riddere moeste daernaer
16035[regelnummer]
Eglentinen geloven vorwaer,
Dat hi te hare sal wederkeren
Op dat hi mach ende blijft in eren.
Dus voren dese twee gesellen
Vrindelike, alse wi tellen.
16040[regelnummer]
Amelant sat doe op Morele,
(Het was hem gevallen te dele)
Dattie naen te ridene plach
Doen hi voer om sijn bejach.
Ende eer si te Cardoel conden comen
16045[regelnummer]
Hadde die coninc lettel vromen;
En had dat dipe water gedaen
Si haddent al verloren saen.
Daer hi sine liede nu vant,
16050[regelnummer]
Entie riddere metter mouwen.
Ende tirst dat si Amelant scouwen
Geboet hi hen daer op haer leven,
Dat si hars orlogens begeven.
Doen si Amelante sagen met ogen
16055[regelnummer]
Sachmen nie di bliscap togen
Die si hadden; maer ene gelijchede
Dadense den riddere van felhede.
Doe sprac Amelant dese word:
‘Es ieman die min gebot verhort
16060[regelnummer]
Anders dan mi donket goet,
Ofte desen riddere iet mesdoet,
Anders dan gi pleget sire eren,
Hine mach versonen nembermere;
Ic ben sijn man, ende sal hem houden
16065[regelnummer]
Gerechte trouwe: bi minen scouden
Ne werd si nembermeer tebroken.’
Alse dit Amelant hadde gesproken
Worden si saechte ende godertiren,
Ende seiden: in ne gere maniren
16070[regelnummer]
Ende wilden si doen buten sinen rade.
Die swerte riddere: ‘Alle genade
Ende alle trouwe, her Amelant,
Hebbic an u vonden: hout vort u lant
In paise, ende sonder wederstoet
16075[regelnummer]
Imanne te doene clein oft groet.’
Amelant seide; ‘Dat gelovic u;
Maer woudi mi laten keren
Met minen lieden nu te lande....
Gi wet wel, gingic ins conincs handen,
16080[regelnummer]
In verwonne di scande nembermere;
Ende wildi mi lachter doen oft dere
Dat stonde u te wreken dan,
Want ic worden ben u man.
Oec willic min lant van u ontfaen.
16085[regelnummer]
Ende u werden onderdaen.’
Alse die riddere dit heeft verstaen
Penst hi: ‘Dese heeft mi bevaen
Behindelike met sire tale;
Ic weet wel, van dies male
16090[regelnummer]
Dat hi mi opgaf lijf ende lede,
Ende hi mi oec manscap dede
Ende voer met mi op mine genade,
Gevile datmen hem dade scade,
God sout an mi wreken thant.’
16095[regelnummer]
Doe seidi: ‘Ontfaet van mi u lant
Ende werd min man, ende hout vri
Die straten.’ - ‘Bi Gode here, dat si!’
Seide Amelant als hi dit hort.
Hi stac saen sine hant vord
16100[regelnummer]
Ende werd sijn man daer ter stat.
Oft hi mochte varen van daer.
Hi gaefs hem orlof. Si scieden daernaer
Hoveschelike onder hen beden.
16105[regelnummer]
Amelant es te woude gereden,
Ende die riddere bleef daer mettien.
Si hadden gemerct ende wel gesien
Wat daer buten gesciede te hande
Tuscen den riddere ende Amelande,
16110[regelnummer]
Bedie si haddent te voren vernomen
Ane die joncfrouwe die daer was comen.
Si prisden sere sine manlijchede:
Hi heeft gedaen dat noit man dede.
Die doe Claretten hadde gesien,
16115[regelnummer]
Hoe si ginc merken ende spien
Naden riddere, dat seldi weten,
Hine hads nembermer vergeten.
Si mercte hem: soe dedi hare.
Die coninc sende Lancelote daernare
16120[regelnummer]
Over dwater met enen bote saen,
| |
| |
Daer hi met gepense hilt bevaen
Van groter minnen om Claretten.
Lanceloet voer over sonder letten,
Ende quam toten riddere gegaen,
16125[regelnummer]
Ende groettene van sconincs wegen saen,
‘Ende van mire vrouwen der coninginnen,
Ende van Claretten der gravinnen,
Waleweins nichte. Si scamen hen alle
Vander onneren, van dien mesfalle
16130[regelnummer]
Die si ane u hebben gedaen,
Dat gi gene gichte hebt ontfaen
Van hen doen si u riddere daden.
Si ontbiden u bi uwer genaden
Dat gi comt u gichten halen:
16135[regelnummer]
Si selense u twevout betalen.’
Doe seide die riddere metter mouwe:
‘Groet mi den coninc ende mire vrouwe,
Ende Waleweins nichte mede, Claretten;
Segt hen ic moet noch letten
16140[regelnummer]
Eric meer come ins conincs hof,
Dat ic van Keyen mijn belof
Hebbe volbracht: dit segt hen saen.
Si selen hier bi wel verstaen
Wat ic meine, dat secgic u.’
16145[regelnummer]
Lanceloet bat hem sere nu
Ende seide, hi sout hem beteren doen;
Engene [bede] noch geen ocsoen
En mochte daer besciten niet.
Lanceloet doe scire van hem sciet,
16150[regelnummer]
Ende seide den coninc enter coninginnen
Dat hi niet en quame daer binnen,
Hine sal tirsten sijn gewroken
Van Keyen, dat hine heeft versproken;
‘Dus hebbewi den riddere verloren.’
16155[regelnummer]
Doe werd die coninc in groten toren
Ende versprac Keyen lachterlike,
Ende verboet hem daer sijn rike.
Die coninginne, dies oem hi was,
Si vermat hare dicke das,
16160[regelnummer]
Mocht sijt doen met haren eren,
Si soude hem selc een spel doen leren,
Hine vergaets nembermeer.
Hen allen waser therte om seer.
Doen swoer Keye sere na dien:
16165[regelnummer]
‘En wilt mi die riddere niet ontflien,
Ic salne bringen hier te hove,
Al waer hi noch van merren love.’
Hi wapende hem ende reet darward.
Die brucge werd gemaect ter vard,
16170[regelnummer]
Die te voren te broken was.
Daer over reet Keye sinen pas,
Ende quam ten riddere met gewelt,
Daer hi noch hilt op gene velt;
16175[regelnummer]
Sijn herte trac hem achterward.
Mettien hi heren Keyen siet:
Doe vrachdi hem hoe hi hiet.
- ‘Keye benic,’ sprac hi vord;
‘U doet leget in mins speren ord,
16180[regelnummer]
Gine vard met mi te hove nu.’
- ‘Her Keye, bi Gode, ic secgt u,
Gi hebt mi versproken nu ende echt,
Mocht ics mi wreken ic hadde recht.
Gine ontgaet mi heden, ic segt u twi,
16185[regelnummer]
In sal u doden oft gi mi.’
Doe sach Keye wel hi was doet,
Hen dade hem aventure groet.
Si quamen te gader met haren speren:
Die riddere staken inder weren
16190[regelnummer]
Dor halsberch ende dor curie
Ende dore die borste. - ‘Ic lie,’
Riep her Keye met haesten groet
Dor die vrese vander doet.
Ende alse die riddere trecte weder
16195[regelnummer]
Sijn spere viel her Keye ter neder.
Die riddere beette doe ter eerde
Ende minctene sere met sinen swerde.
Nu heeft hi dathi hem behiet
Doen hi achters van hem sciet,
16200[regelnummer]
Doe hi den riddere volgede achter,
Die der joncfrouwen dede lachter.
Dus lach Keye verminct opt velt:
Sijn ors liep daer met gewelt
16205[regelnummer]
Ende alsment te hove comen sach
Wisten si wel van Keys mesvalle.
Si warens te hove blide alle.
Doe quam daer saen die niemare
Dat Keye sere gewont ware:
16210[regelnummer]
Hi was der coninginnen oem,
Nochtan nam sijs cranken goem,
Dat quam bi sire quader tongen.
- ‘Ic wilde hem sine ogen utsprongen,’
Sprac Jenevre die coninginne,
16215[regelnummer]
‘Dine tirst brachte hier inne!
Laet den dorper licgen daer;
Hi heves dicke verdient, vor waer.’
Nochtan haeldemene dor die scame,
Om dat hi hadde ridders name.
16220[regelnummer]
Men vordene gewont toter doet
In die borch te Carmeloet.
Van Keyen latic bliven die word,
Ende secge u vanden riddere vord.
|
|
Auteursrechtvrij