|
| |
XXXII. Vanden riddere metter mouwen ende Sephalus.
Daer hi sciet ter selver ure
Vanden roden riddere, dat hi
15030[regelnummer]
Daer hi gemoette ene joncfrouwe,
Dine met hare op grote trouwe
Leide, ende herberge oec boet,
Dies hi hare seide danc groet,
Ende voer met hare te hare hove,
15035[regelnummer]
Daer hi was met groten love
Ontfaen vander maisniden daer.
Si beval hen allen daernaer,
Dat si sijns wel namen ware.
Doe quam haer broeder oppenbare
15040[regelnummer]
Vorden riddere saen na desen
Ende hitene willecome wesen,
Ende neech hem neder toten voeten.
Die joncfrouwe dede met goeder moeten
Den riddere ontwapinen ter stede,
15045[regelnummer]
Ende een paer cleder bringen mede,
Dat si hem bat ane te doene.
Een gordel gaf si den riddere coene,
Dat al was van fijnre siden.
Hi dankes hare sere tien tiden.
15050[regelnummer]
Doen hi hadde die cleder an
Docht hen een die scoenste man
Die si nie hadden gesien.
Om hem worden pensende mettien
Alle die joncfrouwen van daer binnen:
15055[regelnummer]
Alle begeerden si sire minnen.
Ende Egletine, harre alre vrouwe,
Pensde: ‘Here God, ende oft mi trouwe
Dese riddere nu wilde houden,
Soe waric van minnen sere in vrouden.
15060[regelnummer]
Hoe mochtic hem dit nu doen verstaen?
Mettien so gincmen ginder dwaen,
Entie riddere ende Egletine gemene
Gingen tere taflen sitten allene:
Hare joncfrouwen entie knapen saten
15065[regelnummer]
Tere andere taflen ende aten.
Daer was gedient wel ende gereet.
Vorden riddere ende voer hare.
Die joncfrouwe bat den riddere daernare
15070[regelnummer]
Over haren broder, dat hi wesen
Mochte sijn knape. Hi seide te desen:
‘Joncfrouwe, ic ontfaene gerne. Godweet.’
Dus atmen daer. Daerna gereet
Dedemen die taflen van daer.
15075[regelnummer]
Men sanc, men speelde daernaer,
Ende scone avonturen oec met
Seidemen daer. Daerna, dat wet,
Dedemen den riddere slapen gaen
15080[regelnummer]
Dien nacht reste hi sonder pine;
| |
| |
Maer die joncfrouwen ende Egletine
Pensden om hem dicke dien nacht;
Maer dat dede der minnen cracht.
Dus hadden si van haren gaste
15085[regelnummer]
Van minnen pine ende onraste,
Smargens stont hi op gereet,
Ende wapende hem, ende wilde riden.
15090[regelnummer]
Ende boet den riddere goeden dach.
Hi dancte hare, doe hise sach,
Der herbergen die si hem dede,
Ende nam orlof aldaer ter stede;
Ende Cephalet quam daer gegaen.
15095[regelnummer]
Doe bevalne sijn suster saen
Den riddere daer op sine trouwe.
Doe seide die riddere metter mouwe:
‘Ic sal hem gelijc mi selven doen.’
Cephalus seide: ‘Edel baroen,
15100[regelnummer]
Op ene vorwarde varic met u,
Dat gi mi riddere sult maken nu
Binnen enen jare teneger stont,
Opdat ics verdine.’ - ‘Ic doet u cont,’
Sprac die riddere, ‘dat willic anegaen.’
15105[regelnummer]
Dies gaf hi hem sine trowe saen.
Doe beval si den broder daernare,
Dathi altoes gedienstech ware,
Ende si leverde hem wapine ende part.
Si namen orlof metter vard.
15110[regelnummer]
Cephalus voerde sijn spere ende scilt.
Si reden henen met groter gewilt,
Ende quamen gereden, sonder waen,
Daer een cruce was gestaen.
Doe seide Cefalus: ‘Live here,
15115[regelnummer]
Dit foreest vruchtic sere;
En was nie man diet leet,
Hine haddere scade in, Godweet.
Perchevael, Walewein ende Lanceloet,
Ductalas ende Erec, met ere conroet
15120[regelnummer]
Wilden si dore dwout riden:
Si worden gescoffirt daer tien tiden.
Si liten haer helme ende haer swarde daer
Ende worden gewont oec, dats waer.
Met pinen mochten si ontgaen,
15125[regelnummer]
Sine waren doet ofte gevaen.
Dit hetet tfelle woud sonder genade.
Here, wat es nu in uwen rade?’
Doe antwerde die riddere metter mouwe:
‘Node keric, bi mire trouwe,
15130[regelnummer]
Ende blodelike dar ic oec varen
Daer dus goede ridders tebarenteert waren;
Nochtan willic proven min geval,
Wat mi hier af comen sal.
Vare henen vaste te woude ward!’
15135[regelnummer]
Doe hoerden si ropen metter vard.
- ‘Her riddere, hoerdijt, metter mouwen?
Keert weder oft het sal u rouwen;
Comdi int wout sonder genaden
Gine lidet heden sonder scaden.’
15140[regelnummer]
Doe sach hi comen enen knecht
Ende ene joncfrouwe, vore hem recht,
Die beide dreven rouwe groet,
Ende van allen clederen waren bloet.
Die joncfrouwe hadde haer scone lede
15145[regelnummer]
Met enen rise gedect ter stede.
Si sprac: ‘Wat es mi gesciet
Ellendech wijf! Dus magic niet
Comen daermi ieman sien mach.’
Metten selven datse Cefalus sach,
15150[regelnummer]
Ende warp hare sine cappe an,
Ende den knecht gaf hi dan
Sijn sorcoet. Doe quam gereden
Sijn here, [die] blide was der hovescheden
Die Cefalus daer hadde gedaen.
15155[regelnummer]
Hi grote die joncfrouwe saen,
Die hem riet dat keren sere
Oft hi behouden wilde sijn ere.
Hoe si quam an enen naen,
15160[regelnummer]
Dien si om Arture vragede daer;
‘Ende hi wisede mi daernaer,
Datic al desen wech vore ter linden,
Ic soude Arture noch tavont vinden.
Ende doe wi quamen ter linden, here,
15165[regelnummer]
Soe vervaerdem min knecht so sere,
Dat hi seide, al sonder waen,
Dat ons verraden hadde die naen.
Mettien quam een donderslach
Dat ic ne horde noch en sach,
15170[regelnummer]
Ende die minen knecht ende min part
Ter neder sloech met ere vard.
Ende doe wi waren vercomen
Hebwi enen groten riddere vernomen
Ende een groet deel knapen daernaer,
15175[regelnummer]
Die swerd hadden huut ende haer.
Si hadden dogen blakende roet,
Die tande lanc, die monde groet:
Die minste was merre dan een gygant,
Elc hadde .i. geessele in die hant,
15180[regelnummer]
Ende een swaerd vorde elc gemene:
Sine hadden andere wapine gene;
Haer huud harder dan stene waren.
Daer na quam een naen gevaren,
Dise bedwanc soe ter steden,
15185[regelnummer]
Datsi beefden met alden leden.
Doen quam een riddere, die seide tot mi:
“Joncfrouwe, mi es leet dat gi
Hier sijt ende u knecht mede:
Ic woude gi waerd in ere ander stede.
15190[regelnummer]
En ware ic, gi waerd verloren;
Om ere wille, die mi te voren
Van minnen bringet menech gepens,
Magic, ic sal u enechsins
Hulpen.” Doe seide ic: “God loens hare
15195[regelnummer]
Daer gijt om doet.” Ende saen daer nare,
Her riddere, so quam die felle naen
Ende alle die andere op mi saen,
Ende begaetden mi alse gi siet.
Die riddere dogede groet verdriet
15200[regelnummer]
Eer hi mi verloeste aldare.’
Die ridder metter mouwen vrachde hare
Twi si den coninc soeket nu?
- ‘Bi Gode, her riddere, ic segt u,
Mijn stiefvader wilt mi algader
15205[regelnummer]
Tgoet nemen, dat mi liet min vader,
Daer hondert ridders wel horen ane
Ende tweehondert leenknechte. Vordane,
Seit hi, hets algader sine.
Mine vrient hebbenre gedaen pine
15210[regelnummer]
Om mi te hulpene. Dan seget hi,
Welet ieman becorten alse riddere vri
Jegen hem, hi come ende wint;
Anders en geeft hijs mi niet en twint.
Mine vrient beswiken mi ter ure:
15215[regelnummer]
Dus soekic den coninc Arture,
Ende soude hem bidden Waleweine
Oft Perchevale ofte Lanceloet:
Haddicker ene in hadde geen noet.’
15220[regelnummer]
Doe seide die riddere metter mouwen:
‘Scone maget, bi mire trouwen,
U toren es mi harde leet.
Gi selt hier nu bliven, Godeweet:
Mijn sciltknecht sal bliven bi u;
15225[regelnummer]
Ic sal in geen wout varen nu
En proven min geval al daer.
Magic keren, wet vorwaer,
Ic sal u bat beraden echt.
Blivic doet, so bevelic minen knecht
15230[regelnummer]
Dat hi van u en scede niet
| |
| |
Vore dat hi u bat tgereke siet.’
Cefalus seide doe: ‘Here, twaren,
Ic sal ember met u varen.’
- ‘Gine sult,’ sprac die riddere metter
15235[regelnummer]
‘Gi moet bliven bider joncfrouwen.’ (mouwen;
Hi sprac: ‘Ic moet doen u gebot.’
Die joncfrouwe sprac: ‘Alselp mi Got,
Her riddere, mi es leet u scade....’
- ‘En holp niet nu datmens mi bade.’
15240[regelnummer]
Mettien nam hi spere ende scilt
Ende voer inward met gewelt.
Si baden alle drie daer sere
Dattene bescermen moeste onse here;
Ende hi selve riep met trouwen
15245[regelnummer]
Genade op onser soeter vrouwen.
Hi reet int wout eer iet lanc,
Daer hi hoerde der vogeline sanc;
Ende hem quam doe in sinen sinne
Starkelike Claretten minne.
15250[regelnummer]
Hi sach doe optie mouwe wit:
- ‘Ay Clarette, gi gaeft mi dit,
Ende hiet mi pensen om die doget:
U gichte heeft mi soe verhoget,
Dat mi soe fier es nu die sin,
15255[regelnummer]
Dat ic en weet waer ic bin.’
Nu quam min vrowe ver Venus vord,
Doen si verhord heeft dese word,
Ende plante in hem enen boem na des,
Die nine verdroget; waer hi es
15260[regelnummer]
Hi draget blomen over jaer;
Maer hi ware den genen swaer
Te dragene, die nine bekinnen
Die treken van gerechter minnen.
Maer die werelt es nu soe cranc,
15265[regelnummer]
Dat si al laet der minnen bedwanc;
Maer nochtan der minnen cracht
Maect menegen coene ende gevet macht:
Minne haet al dat es loes.
Haer boem draget vrucht altoes:
15270[regelnummer]
Deen telch draget melthede,
Dan der reine oetmodechede,
Tfierde pine ende arbede,
Tfifte bliscap, tseste rouwe,
15275[regelnummer]
Tsevende doget, dachtende trowe,
Dat negende ene bedachtechede,
Dat tiende grote hoveschede,
Dellefste pense, twelefste vruchten,
Tertienste beven, tfiertienste suchten,
15280[regelnummer]
Dat .xv. vasten ende waken,
Tsestiende word met soeter spraken,
Tseventiende reinen moet,
Dachtiende geluc ende spoet,
Dat .xix. de lange quale,
15285[regelnummer]
Dat twentechste verdinet wale.
Dit, ende meer, moten si bekinnen,
Die herte daer die boem van minnen
In sal wortelen ende dragen.
Die minne mach haer sere beclagen
15290[regelnummer]
Over die gene die wanen minnen
Ende te vriene dan beginnen.
Menech der minnen onrecht doet,
Mare het ware al jegen spoet,
Wildic dat berechten hier
15295[regelnummer]
Den swerten riddere, die nu tfier
Van Claretten minne ontstac;
Men seit datse Lanceloet van Lac
Minde: dat was sceren ende een blijf;
Hi minde Genevren Arturs wijf.
15300[regelnummer]
Ende Gastolus vanden gronen dale
Dogede om haer minne grote quale;
Ende Carados vander riviren
Voer in alle lande torniren,
Daer hi hogen prijs verwarf;
15305[regelnummer]
Om haer minne hi sint starf.
Amelant minnetse oec, sijt seker das,
Die here vander montaengen was:
Soe dede Marchelijs, als wijt vinden,
Die oec here was vander linden
15310[regelnummer]
Die winter ende somer was even grone,
Alst Gode mogende was te doene.
Menech ander minnese met.
Die riddere metter mouwen, dat wet,
Behoeft te hebbene groet geval,
In Claretten herte onmare,
Ende selve sijn gemint van hare;
Dine hier an heeft bracht aldus.
15320[regelnummer]
- ‘Ay mi,’ seit hi, ‘wats mi gesciet?
Ic pense ende hets al om niet;
Al waric here van al kerstenhede
Ende van heidenesse oec mede,
Ende daertoe een die scoenste man
15325[regelnummer]
Die ridders name ie gewan,
Ende alle herten waren ene,
Die van dorperheiden waren rene,
Ende die herte dan ware mijn,
Nochtan waendic te dulle sijn
15330[regelnummer]
Te pensene om selke minne,
Die ic onwetende nu beginne
Bi rade van minen dommen sinne.
Nu neme dat icker ane winne,
Dat sal int inde sijn die doet.’
15335[regelnummer]
Een fel riddere ende een groet
Quam ridende sere te hemward:
Hi riep sere op hem ter vard:
‘Her riddere, vander witter mouwen
Ende van uwen orsse, bi mire trouwen,
15340[regelnummer]
Salic u scire quite maken.’
Die riddere en horde niet der spraken.
Dander riep doe anderwarf:
‘Biden here die nie bedarf!
Het sal u tonneren vergaen.’
15345[regelnummer]
Noch en heeft hijs niet verstaen.
- ‘Hordijt? Sprect!’ Ende hi niet.
Mettien die rode riddere liet
Lopen, ende stac den swerte soe,
15350[regelnummer]
Die been; ende hi daermede
Sijn gepens vergat ter stede,
Ende riep: ‘Lieve here! wats mi gesciet!’
Mettien hi vore hem houden siet
Den roden riddere dine af stac.
15355[regelnummer]
Hi spranc op manlike ende sprac:
‘Bi Gode, onsen here van hemelrike!
Gi staect mi herde dorperlike
Van minen orsse sonder plecht.’
- ‘Oft u andet so nemes recht.
15360[regelnummer]
Hiermet sone lidijt heden,
Niet en wout spreken jegen mi
Doen ic u driewarf riep: bedi
15365[regelnummer]
- ‘Weltijt riepti mi?’ - Rechte nu
Vor dien dat ic u tumelen dede.’
- ‘Onblide werdic mire lede,
Vore dien dat ic op daerde lach.’
15370[regelnummer]
- ‘In achts niet daet of gi mocht:
Gi hebbet dire gnoech becocht,
Gi hebter ombe u ors verloren.
Noch seldijs hebben merren toren.
Kiest, ic sal u deilen een spel;
15375[regelnummer]
Ende eer gi kiest bepinst u wel:
Oftu oge moet wesen u pant.
Soe mogedijs togen teken wel,
Dat gi waerd int wout fel.
15380[regelnummer]
Dus mogedijt goden coep liden.
| |
| |
Ende wildire oec iet jegen striden
Soe wee uwen hovede.’ - ‘Jaic, en trowen.’
Sprac die riddere metter mouwen;
‘Dese tol ware mi oec te swaer.
15385[regelnummer]
Bi Gode, in gave u niet een haer.
Ende dat gi mi taent nu dus sere,
Dat ant mi bi onsen here,
Ende dreiget. Waerdi te voet.
Ic sout becorten, des sijt vroet.’
Ende trac sijn swaerd ende ginc na das
Opten swerten riddere slaen,
Ende die swerte op hem saen.
Hi sloech den roden riddere soe,
15395[regelnummer]
Dat hi ter eerden boech doe.
Elc sloech den anderen sinen scilt
Ontwec oft ware een vilt:
Hare helme ende haer halsberge met
Slogen si al te sticken, dat wet.
15400[regelnummer]
Dus vochten si tot over none.
Haer negeen en was so coene,
Hine hadde met gode geleeft al bloet
Dore eens kins bede niet groet.
Si vielen beide in onmacht daer
15405[regelnummer]
Ende lagen ene halve mile daernaer
Eer haer negeen daer verquam.
Te lest die swerte riddere vernam
Die mouwe, die hem gaf Clarette:
Doe spranc hi op sonder lette
15410[regelnummer]
Ende was altemale vercomen,
Ende heeft sijn swaerd daer genomen
Ende es tElycanase gegaen
Ende keerdene ende hitene opstaen.
Entie rode stont op ter vard,
15415[regelnummer]
Ende nam in sine hant sijn sward;
Maer hine conde hem verweren niet.
Die swerte riddere als hi dit siet
Sloechine soe met sinen swerde,
Dat hi nederviel op deerde.
15420[regelnummer]
Ende doe hi daer ter neder lach
Verdonkerde hem saen die dach,
Ende donderde ende blixende mede.
Het werd so sere donker ter stede,
Dat hi nine sach een twint.
15425[regelnummer]
Daerna hi den dach bekint.
Doen hordi ropen, sonder waen:
‘Mijn broder werd gewroken saen.
Dat gine sloget, hoe dorstijt doen?’
Met hem quam lopende een lyoen.
15430[regelnummer]
Si lipen beide te hem ward.
Hi scinde hem ende werd vervard:
Wat wondere waest dat hi hadde te voren?
Mode gevochten ende verloren
Ors ende helm ende sinen scilt,
15435[regelnummer]
Ane sijn swaerd, dat hi in di hant hilt,
Stont sijn toverlaet algader
Naest Gode onsen hemelscen vader.
En hadde gedaen nochtan di minne,
Hi hadde geweest al tende sinne;
15440[regelnummer]
Si maectene so coene, wet vor waer,
Dat hi ne hadde genen vaer.
Amelant maecte groet geclach
Doe hi sinen broder doet sach.
- ‘Gi waerd, broder, meer vermaerd,
15445[regelnummer]
Ende meer ontsien ende onvervaerd
Dan ic was, ende helpt mi dwout
Te recht houden met uwer gewout;
Nu bevelic u ziele gemeinlike
Allen den heilegen van hemelrike!’
15450[regelnummer]
Doe reet hi opten riddere daer,
Ende sijn lyoen oec daernaer.
Hi stakene dor den luchteren arm,
Dat trode bloet ut ran al warm.
Entie lyoen waende hem wel
15455[regelnummer]
Hebben gescoerd halsberch ende vel;
Maer neen hi niet: hi scorde hem af
Die mouwe, die hem Clarette gaf.
Dies werd hi erre, ende hi verdroech
Dat swaerd, daer den lyoen met sloech
15460[regelnummer]
Half sijn hoeft entie vote voren.
Nu heeft Amelant verloren
Die hulpe van sinen lyone,
Daer hi te voren op was coene.
Doe sprac Amelant: ‘Nu es min toren
15465[regelnummer]
Meerre dan hi was te voren:
Ic hatene diet mi heeft gedaen.’
Hi beette neder ende es gegaen
Ten riddere ward ende sloech bedichte
Op hem na sijn bloet ansichte;
15470[regelnummer]
Maer die riddere die slogene weder
Op helm, op scilt, vord ende neder,
Dat al te sticken es gespleten.
Haddi doe op sijn ors geseten
Hi hadde gevloen, wetic wel.
15475[regelnummer]
Int leste den riddere daer gevel
Dat hi Amelante enen slach gaf
Op sinen arm, dat hi vloech af.
Doe bat Amelant saen genade.
Die riddere seide: ‘Het es te spade.’
15480[regelnummer]
Amelant seide: ‘Ic segt u nu,
Spaerdi mi soe spaerdi u;
Want mine man, die mi sijn hout,
Dier ic hier menege hebbe int wout,
Souden u doden; dat ware scade.’
15485[regelnummer]
- ‘Nu segt mi dan, bi wat rade
En mach hier nieman dore liden,
Ende wie es hier here nu ten tiden?’
- ‘Ic ben here daer af,’ sprac hi, ‘algader.
Van minen tienden oudervader
15490[regelnummer]
Eest aldus verstorven op mi.
Ende oit heeftment gehouden vri;
Want soe wie datter in quam,
Dat hire selke scade in nam,
Waest riddere oft oec joncfrouwen,
15495[regelnummer]
Dat hen mochte haer leven rouwen
Al mochten si behouden dleven.
Daer sijnre hondert doet in bleven
Onlancs sijn gesciet die dinc,
15500[regelnummer]
Dat hier Perchevael ende Walewein,
Ende Lanceloet waren int plain,
Ende andere vele gesellen mede,
Die met pinen ontdrogen haer lede.
15505[regelnummer]
Ic hebbe noch .xl. ridderen stout
Ende hondert gygante oec wel;
Serpente, draken ende lyone
Hebbic oec te minen doene,
15510[regelnummer]
Die mi onderdanech sijn al.
Eren naen hebbic, dien dit getal
Dient ende ontsiet, al sonder wanc:
Hi hevetse alle in sijn bedwanc.
En leeft oec nieman nu ten stonden
15515[regelnummer]
Die so wel can ane wonden.
Wildi an minen rade staen
Soe mogedi metten live ontgaen.’
- ‘Jaic,’ sprac die riddere metter mouwen,
‘Wildi mi sekeren bi uwer trouwen
15520[regelnummer]
Te werkene al bi minen rade.
So salic uwes hebben genade.’
Hi sekeret hem bi sire trouwen.
Doen sprac die riddere metter mouwen:
‘Soe moetti nu beteren saen
15525[regelnummer]
Ere joncfrouwen, dier es mesdaen
In dit wout, ende sere mesmaect.
Ic ontmotese heden al naect
Ende deetse beiden oec na mi;
Minen sciltknecht litic haer bi.’
15530[regelnummer]
Amelant seide: ‘Dat willic doen;
| |
| |
Maer laet mi tirsten, edel baroen,
Minen naen hier doen comen,
Dat hi onser wonden moge gomen;
Ic weet wel, vint bi minen arm
15535[regelnummer]
Metten verschen blode al warm,
Hi salne, eer drie dage, al genesen.’
Die swerte riddere seide na desen:
‘Het es mi lief.’ Doe riep hi saen:
‘Fellon, Fellon!’ Doe quam die naen
15540[regelnummer]
Op een starc ors gereden.
Daer sach hi doet licgen ter steden
Elyconas, ende sinen here
Amelande gewont wel sere.
Hi riep: ‘Acharme, her Amelant
15545[regelnummer]
Hoe eest u dus gegaen in hant?
Heeft dese riddere allene dit gedaen?
Dies en gelovic niet.’ - ‘Sonder waen,
Fellon, het dede dese selve man.’
- ‘Godsat heb hi, diet clage, dan.
15550[regelnummer]
Gi plaget te sine scip ende roder
Van ridderscape, gi ende u broder;
God en wils u nember onnen,
Want een ridder heeft u beiden verwonnen
Ende uwen lyoen: dits wonder groet.
15555[regelnummer]
Mi droemde tnacht uwes broder doet,
Want mi droemde dat een aren
Verwonnen hadde twee sparewaren:
Dats dese riddere, sonder waen;
Dat sal hi becopen herde saen;
15560[regelnummer]
Nochtan waerd jamber ende scade
Dié hem enegen lachter dade.’
Amelant seide doe: ‘Felloen,
Gine moget den riddere niet mesdoen;
Die hem mesdade hi daet mi.’
15565[regelnummer]
- ‘Bi Gode, here, sintmeer dat si
Die vede versoent tusschen hem ende u,
Soe es si van mi versoent oec nu.’
- ‘Jasi; Fellon, waent ons genesen.’
Fellon antwerde saen te desen:
15570[regelnummer]
‘Mochtic wel, ende dorstict laten,
God hi mote mi nu verwaten,
Amelante, den bloden hase;
Mi donke hi es geseten heden
15575[regelnummer]
Optie bloetheit vander coenhede
Ende vanden gevalle op dongeval,
Dat lange met hem wesen sal;
Ende opten lachter vander eren.
Hine darf hem nembermer bekeren
15580[regelnummer]
Daerne goet man met ogen ansiet.’
- ‘Fellon, noch begeefdi niet
Uwer onseden; comes af, ic raet u,
Oft ic saels mi belgen nu.’
Voen bectte saen neder Felloen
15585[regelnummer]
Ende ontwapende sinen here doen,
Die doe hadde menige wonde,
Die hi verbant alle tier stonde.
Hi verbant oec mede den arm
Metten verschen blode al warm.
15590[regelnummer]
Een vingerlijn hadde Felloen,
Daer met seindi die wonden doen,
Daer was een steen in gewracht:
Die steen hadde sulke cracht,
Al hadde een man doetwont gewesen,
15595[regelnummer]
Seindine daer met, hi ware genesen.
Nu hiet Amelant Fellon daerna,
Dat hi ten swerten riddere ga
Ende hine genese op sine trouwe.
Den riddere gedachte metter mouwe,
15600[regelnummer]
Dat hem Clarette hadde verboden
Dat hi genen naen noch roden
Geloven soude: ‘Dit geloefdic u,
Clarette, edele joncfrouwe; ende nu
15605[regelnummer]
Ende banderside, alse hulpe mi Got,
Soe doe ic node jegen uwen raet;
Nochtan min leven an hem staet.’
Dus pensdi vort ende weder
So lange, dat hi viel ter neder
15610[regelnummer]
In onmacht. Doe riep Amelant:
‘Fellon, com hare te hant;
Hier sterft die beste ridder een
Die de sonne nie besceen.’
Fellon ginc daer ende Amelant
15615[regelnummer]
Ende ontwapenden den riddere thant,
Ende vonden over hem .xv. doetwonden:
Die heeft hem die naen verbonden.
Amelant waende dat hi doet ware.
Hi verquam ende sprac daernare:
15620[regelnummer]
‘Ellendech man, wats mi gesciet!
Wacharme, in mach genesen niet,
En si dat ic der scoenre raet
Verhore na dien dat mi staet!’
Dit horde Amelant entie naen
15625[regelnummer]
Ende hebbenre beide bi verstaen
Dat hi minde. Hi stont op te hant,
Ende alsi hem ontwapent vant
Ende sine wonden saechte gebonden
Doe sprac hi ten selven stonden:
15630[regelnummer]
‘Clarette, minne, dit es gesciet;
Maer bi Gode in wist niet,
Dies moettijt mi, scone, vergeven.’
Fellon, die hem stont beneven,
Vrachdem hoes hem behagede nu?
15635[regelnummer]
- ‘Wale. Her Amelant, nu biddic u,
Dat wi ter joncfrouwen scire gaen?
Amelant seide: ‘Dat werd gedaen.’
Si wapenden hen ende gingen daer
Die joncfrouwe lach, wet vor waer,
15640[regelnummer]
Ende haer knecht, in knigebede,
Ende daden oetmodelijc haer gebede,
Ende Cefalus, met goder trouwen,
An onsen here ende onser vrouwen.
Mettien sagen si comen gegaen
15645[regelnummer]
Haer here, Amelante enten naen.
Doen die joncfrouwe den naen sach
Viel hare op therte een swaer slach;
Si waende van hem verraden wesen,
Gelijc si was onlancs vor desen;
15650[regelnummer]
Ende Cefalus mesliet hem sere
Om dat hi quam also te voet,
Ende dat hem so onsiende stoet,
Ende alle sine wapine waren dorhouwen,
15655[regelnummer]
Ende al bebloet mocht mense bescouwen.
- ‘Ay mi,’ sprac hi menechfout,
‘Mi donct gi waerd int felle wout,
Dat noit man leet sonder toren.
Dit was u wel geseit te voren.’
15660[regelnummer]
Die joncfrouwe mesliet haer sere
Doe sine sach gewont dus sere.
Doe sprac die riddere metter mouwen
Tote Cefaluse enter joncfrouwen:
‘Ens niet so scone als goet verdrach
15665[regelnummer]
Daer mens gebeteren nine mach;
Want men mach qualijc ontflien
Eneger dinc die moet gescien.’
Vord sprac hij: ‘Her Amelant,
Dese joncfrouwe, die bi u es gescant,
15670[regelnummer]
Haer verdriet moetti nu, twaren,
Beteren, ende daerna varen
Tote minen here den coninc Arture,
Ende vertelt hem mine aventure.
Hem seldi beteren u mesdade.
15675[regelnummer]
Hi sal oec uwes hebben genade.’
Doen spranc vord Fellon die naen:
‘Waendi dus min here vaen?
Ic soudere vore setten eer min leven
Erickene aldus sere liet sneven.
15680[regelnummer]
Ic rade u wel, dat gijs swiget stille.
| |
| |
Wildi iet anders dan ic wille
Soe speelt vord tuwen besten;
Ic salle voren tsire vesten
Ter montangen in geen wout,
15685[regelnummer]
Al waerdi noch alse stout.
En heeft hi niet gnoech verloren
An sinen broder hier te voren,
Die in gene wout doet leget?’
Die riddere metter mouwen seget:
15690[regelnummer]
‘Felloen, al waerd u noch alse leet,
Ende quiten sine trouwe daer af,
Die hi mi heden te pande gaf,
Ende varen met mi, ende gi mede;
15695[regelnummer]
Ende sal breken desen onsede,
Oft ic salre om sterven saen.’
Fellon es tsinen hoerne gegaen
Ende wilde blasen daer te hant:
Doe seide te hem Amelant:
15700[regelnummer]
‘Fellon, oft gi meer begeert
Dat ic u lief hebbe ende weert,
Ende hulpe wilt van mi gewinnen,
Soe laet ons nu varen met minnen
Mettesen riddere in sire genade.’
15705[regelnummer]
- ‘En holpe niet datmens mi bade;
Here, en hadde u gebot gewesen
Wine hadden nu wat doen van desen;
Ic haddene doet inden woude;
Maer ic liet dor uwe houde.
15710[regelnummer]
Nu willic blasen ende doen comen na desen
Vanden woude alle die resen.
Ic sal blasen oft gine vliet;
In wille langer letten niet.
Gi hebt an ons dat bejaget,
15715[regelnummer]
Dat men nembermer verdraget
Man no wijf, bi onsen here!’
Des balh hem die swerte so sere,
Dat hi seide: ‘Ic mote vervaren
Oftic u iet langer sal sparen,
15720[regelnummer]
Want gi sijt arger dan Judas.’
Doen trac hi sijn swaerd na das.
Ende Fellon waende hebben geblasen nu;
Het was te spade, secgic u.
Den horen liet hi vallen daer
15725[regelnummer]
Ende vinc te sinen swaerde daernaer.
Si gingen hen onderslaen bedechte.
Dus began weder dat gevechte.
Fellon was starc: van sire groethede
Noit hadde man so starke lede.
15730[regelnummer]
Haddi op sijn part gewesen
Die riddere en wars niet genesen;
Hi was te trage op sine been,
Om dit ontspranc hem al in een
Die riddere ut sinen slagen saen.
15735[regelnummer]
Amelant hadde gerne sinen naen
Geholpen, maer hine dorste niet:
Hi duchte te hebbene daer af verdriet.
Ende Cefalus was oec indien,
15740[regelnummer]
Dat hi sinen here hadde willen deren,
Hi had hem coenlijc hulpen weren.
Si vochten lange, dies geloeft;
Ten lesten sloech di riddere op thoeft
Fellone toten tanden toe.
15745[regelnummer]
Daer bleef Fellon doet alsoe.
Ic waenne daer di duvel scinde;
Quaet lijf es sculdech quaden inde.
Dit sach Amelant ende bat genade,
Ende seide: ‘Mijns naens ondade
15750[regelnummer]
En treckic te miwaerd niet.
Ic vare met u, alse gi gebiet,
Ende genite der aventure,
Weder hi mi doet oft sal vaen;
15755[regelnummer]
Mare dat mi naest sal gaen,
Dats van Claretten alsi mi kint,
Want ic hebse lange gemint.’
Doe pensde di riddere metter mouwe:
‘So minnewi beide ene joncfrouwe,
15760[regelnummer]
Dies ons lettel es te bet.
So menech spreiter om sijn net;
Woude si mi minnen, sekerlike
In coerre niet vore Arturs rike.
Ay God geve mi tharre minnen spoet!’
15765[regelnummer]
Vord seidi: ‘Amelant, nu doet
Alse gi segt; in eysche el niet.
Ende dese joncfrouwe, die gi hier siet,
Ic wane dat haer beter si
15770[regelnummer]
- ‘Ic vare gerne met u, here,
Indien dat ic behoude min ere.
In hadde noit man no amijs,
Noch in begaers in gere wijs.’
Cefalus die quam doe vord
15775[regelnummer]
Ende sprac tsinen here dese word:
‘Here, waer wildi varen nu?’
- ‘Te woude waerd, dat secgic u,
Ende doen dat ic mi hebbe vermeten.’
- ‘Bi Gode, here, ic doe u weten,
15780[regelnummer]
Quaemdi inder resen gemoet
Met Amelande, sine daden u nemmer goet,
Al haddi hondert manne cracht,
Gine verblevet nember den nacht.
Ende daertoe sidi ter doet gewont:
15785[regelnummer]
Mijn raet ware wel nu ter stont,
Dat wi te mire suster varen;
Ic sal u daer wel doen achterwaren
Den besten meester die mach wesen;
Ende als gi wel sijt genesen
15790[regelnummer]
Salic u wapine gnoech doen maken.
Ende waer gi wilt na die saken
Henen ridden, ic vare met u.’
Die riddere hi bepensde hem nu:
- ‘Dese raet becomt mi wale:
15795[regelnummer]
Ic wille volgen te desen male
Sijns raets.’ Dus keerdi daer
Met Cefaluse te sire suster naer.
Nu waren si alle daer te voet:
Die riddere verloes sijn ors goet
15800[regelnummer]
Int wout; soe dede oec Amelant,
Entie joncfrouwe die hi daer vant
Verloes haer part ende haer gewaden:
Dus waren si alle omberaden.
Die swerte riddere sat na desen
15805[regelnummer]
Op dors, dat Fellons hadde gewesen,
Ende nam vore hem Amelant:
Cefalus nam die joncfrouwe te hant
Vore hem, ende reden tsamen
Dat te sire suster quamen.
15810[regelnummer]
Doent Egletine hadde verstaen
Heeftsise blidelike ontfaen;
Ende doe si wiste hoe hadde gevaren
Die riddere was sijs so blide, twaren,
Dat si en wiste haer hoe gelaten.
15815[regelnummer]
Hem was gedient wel utermaten.
Si waren ontwapent scire:
Men brachte hen cledere dire,
Enter joncfrouwen ende hare garssoen
Dedemen gode cleder andoen.
15820[regelnummer]
Men diende hen so wel utermaten,
Dat si al haers leets vergaten;
Maer Amelant was drove, sonder waen,
Om sinen broder ende om den naen:
Sijn herte en verblijdde niet
15825[regelnummer]
Om die feeste die hi daer siet.
Nu latic di tale hier af bliven
Ende sal u vanden resen scriven.
|
|
Auteursrechtvrij