XXXIV. Hoe die riddere metter mouwen der joncfrouwen stiefvader doet sloech, ende hoe hi moenc werd.
Nu seget vord die aventure:
16225[regelnummer]
Die riddere reet wech ter selver ure,
Hine liet om regen no om snee,
Hine reet vorwerd ilanc so mee,
Soe lange, dat hi gereden quam
Daer hi ene veste vernam,
16230[regelnummer]
Die scoenste die hi in menegen jaren
Sach. Als hire vore soude varen
Soe riep hem ane een riddere daer:
- ‘Vasseel, ic sal u volgen naer:
Gine sult mi niet ontriden,
16235[regelnummer]
Gine selt jegen mi eer striden.’
Ende dit was der joncfrouwen stiefvader,
Daer gi hier vore af horet algader.
Ende die borch die daer stoet
Was der joncfrouwen eygen goet,
16240[regelnummer]
Ende al dat lant daer omtrent,
Eerse die tyran hadde gescent.
Die riddere hoerdene ropen wel;
Maer hi waende dat ware spel.
Maer eer hi iet verre es henen comen
16245[regelnummer]
Heeft hi den genen bi hem vernomen,
Genen duvel, genen tyrant.
Hi was die meeste diemen vant.
Hi sprac ten riddere metter spoet:
‘Vaste,’ seit hi, ‘beet hier te voet!
16250[regelnummer]
Geeft op wapine ende paerd,
Al waerd vifhondert marc waerd.
Sidi spire ic doe u hangen,
Sidi bode ic doe u vangen,
Ende sidi riddere van aventuren
16255[regelnummer]
Sone mogedi vor mi niet geduren;
Ic neme alden ridderen dleven.
Oec hebbic uten lande verdreven
Mire stiefdochter, dat wet wel;
Maer ic ben van herten fel.
16260[regelnummer]
Mijn vader plages hier te voren,
Ende alle daer ic af ben geboren,
Dat si bi rove wilden leven,
Ende oec en willics niet begeven.
Mi ontfoer noit man, sonder blijf,
16265[regelnummer]
Hine verloes sine ere oft sijn lijf.
| |
Dit sijn mine seden. secgic u:
Geeft u op, dat radic u.’
Ja, ende benic noch gesont,’
16270[regelnummer]
Seide die riddere metter mouwen,
‘Ic sal u noch heden doen berouwen
Dat gi mi comen sijt dus naer.’
Die tyrant antwerde hem daer:
‘Nu weerd u dan, dat radic u.’
16275[regelnummer]
Si reden te gadere beide nu
So sere, dat haer speren braken:
Men horetse harde verre craken.
Die orsse vielen beide neder.
Die ridders stonden beide op weder
16280[regelnummer]
Ende vingen tharen swerde saen.
Deen ginc opten anderen slaen
Optie helme, dat si clinken.
- ‘En wildi u noch niet bedinken,’
16285[regelnummer]
‘Ende geeft op dat gi hebt an,
Ende gaet van mi henen al bloet
Eer ic u bringe in meerre noet?
Die riddere sprac: ‘Ens noch niet tijt:
Hoe comt dat gi dus haestech sijt?
16290[regelnummer]
Laet mi noch beraden bat.
Mi ware liver haddi Godsat
Dan ic u smijns en penneward
Gave.’ Doe gingense metter vard
Echt met swerden onderslaen
16295[regelnummer]
Alsi te voren hadden gedaen.
Haer wapine dietden niet een haer:
Si slogense al te stucken daer.
Maer die boven lagen ter zale
Baden onsen here in stilre tale
16300[regelnummer]
Dat hi scinden moete den tyrant,
Want hem niet bestont dat lant,
Al doet hijt met crachte, sonder waen,
Dat si hem moten sijn onderdaen.
Noch riep anderwerf die tyrant:
16305[regelnummer]
‘Hordijt, riddere, gaet in hant:
Ic sal u hoveschelike vaen,
Dat ic selden hebbe gedaen,
Oft gi moet hier bliven doet.’
Die riddere seide: ‘En ees gene noet.
16310[regelnummer]
Maer weerd u, dat radic u!’
Den riddere quam te voren nu
Claretten minne in sine gedochte,
Daer hi wonder ombe wrochte,
Want hi gaf den tyrant so menegen slach,
16315[regelnummer]
Dat hi niet langer duren mach,
Ende viel neder, ende was doet.
Dus can die minne werken ter noet.
Wat sal nu doen die edel man,
Die ors en hevet no wapine an,
16320[regelnummer]
Sonder sinen halsberch goet?
Oec so liep hem trode bloet
Die hi hadde ontfaen tien stonden.
Hine wiste oec niet wanen hi was,
16325[regelnummer]
Noch hoe hi hiet, sijt seker das,
Noch wie sijn moder was oft vader.
Hierna salict u secgen algader,
Alst sinen tijt hevet ende stat.
Die riddere ginc en wech na dat,
16330[regelnummer]
Ende quam des nachs tenen cloester binnen,
Daer hi ontfaen was met minnen,
Ende daermenne licgen liet tot desen,
Dat sine wonden waren genesen.
Dus wandeldi daer int hof
16335[regelnummer]
Metten moenken, die hem lof
Gaven. Entie abt als te voren
Haddene in sijn herte vercoren.
Die abt lach hem an daer naer,
Ent covent, so lange, vor waer,
16340[regelnummer]
Dat sine moenc ginder maken.
Ende dit was bi dien saken,
Dat hi haer hof soude versiren,
Soe scone was hi van allen maniren.
Doen nam die abt sekerhede:
16345[regelnummer]
Hi swoer bi ridderscepe ende bi ede,
Dat hi dordine meer en brake,
En ware allene bi ere sake,
Dat hi Claretten mochte gewinnen.
Dit heeft hire besproken binnen.
16350[regelnummer]
Oec was hi clerc ende geleert,
Want hi werd ter doget gekeert:
Daer menne tenen vondelinge vant,
Dat was te Doevre in Ingelant,
Daer ginc hi ter scolen tien jaer.
16355[regelnummer]
Oec was bi heme vonden daer
Beide grau ende oec bont,
Ende in selvere hondert pont.
Sider scaemdi hem sere das,
Dat hi een vondelinc was,
16360[regelnummer]
Ende voer en wech wel seven jaer
Sinen vader soeken daernaer.
Te Kardoel quam hi doe geraect,
Daer hi riddere werd gemaect.
Nu heeft hi die grise covle an,
Dus latickene daer begeven bliven
Ende sal u van Arture scriven.
|
|
Auteursrechtvrij