Het Kouter. Jaargang 3

[p. 237]

Indrukken van de pinksterconferentie te Ermelo
Door J.A. Riedel

Pinksteren 1938, het tweede lustrum der Vrijzinnig Christelijke Jeugdcentrale, is op de Ermelosche heide van 4 tot 6 Juni op waardige wijze gevierd.

Voor deze korte spanne tijds van Zaterdagavond tot Maandagmiddag, hebben vele leidende en hulpkrachten uit de vrijzinnige jeugdbonden zich in dienst gesteld. De verwezenlijking van deze opgave, 2400 jonge menschen te brengen tot het gemeenschappelijk beleven van een godsdienstig feest van ernst en blijdschap, is waarlijk geen lichte taak geweest.

En heterogeen bovendien was de samenstelling: scholieren van 15-18 jaar, verzameld in de V.C.J.G. (de jeugdgemeenschap) de in leeftijd daarop volgende groote groepen, van den V.C.J.B (de jongerenbond), van de Rijzende Kerk (plattelanders) en tenslotte de V.C.S.B. (de studentenbond). Hoe verschillend zal de overvloed van indrukken door hen verwerkt zijn. Doch meer en meer in de voortgang van hun feest en tenslotte bij den opmarsch naar de vertrekkende treinen kon men het hun aanzien en van hen beluisteren: - Wij hebben ons opnieuw verbonden. - In het V.C.J.C. Pinksternummer heeft de leiding gevraagd: Als wij uiteengaan, laat het dan zijn, vernieuwd in geloof, toewijding en durf. Welnu, dat is dan ook met hen geschied.

In de begroeting door Ds. J.M. de Jong, zoowel als in de openingslezing van Ds. J. de Graaf, over de beteekenis van Pinksteren '38 in de groei onzer beweging - klonk het telkens weer door: Nimmer zullen wij in ons vrijzinnig godsdienstig leven, hetwelk voor ons jongeren een zware opdracht is groeien, indien de geloofskracht in onze jongerenrijen niet tegen meer bestand wordt. Zoo vele waren onze oogenblikken van twijfel en vaagheid, zoo weinige die van geloofs-

[p. 238]

vertrouwen. In de vijf jaren na ons eerste lustrum verloopen, zien wij het doel nog duidelijker voor ons: De bouw van een nieuwe levensgemeenschap. En met ons werkloozenwerk is daarmede een klein doch wezenlijk begin gemaakt.

Namens de Centrale Commissie voor het Vrijzinnig Protenstantisme sprak mej. Dr. N.A. Bruining van de vreugde der ouders over het getuigenis van eenheid in het Vrijzinnig Protestantisme door de jeugdbonden. Enthousiast getuigde daarvan ook Pfarrer Dr. Burri namens de Zwitsersche jeugd, mede internationaal verzameld in het L.I.B. (Leyden International Bureau).

Pinkstermorgen gaf ons in een liturgisch geheel de bezielde preek van Ds. J.M. van Veen: - Want hij is de levende God - (Dan. 6:27). Dringend en vurig was zijn beroep op deze groote jeugdgemeente.

2e Pinksterdag sprak voor de jeugdgemeenschap Dr. M.A. Beek en voor de Rijzende Kerk Ds. C.J. van Royen. Voor studenten en jongerenbonden sprak Prof. Ir. W. Schermerhorn. Het onderwerp voor alle lezingen was: Onze plaats en taak in den strijd om een waarachtige volksgemeenschap. De lezing van Prof. Schermerhorn woonde schr. dezes bij.

- Onze wereld toont ons naar buiten een gelijkvormigheid, welke geen steunpunt noch beeld in den geest nalaat. Naar de binnenkant toont zij ons groepen, wier taal voor elkaar onverstaanbaar is, hetzij in tegenstellingen op godsdienstig en geestelijk gebied, hetzij in die op sociaal terrein van loontrekkenden en zelfstandigen, of psychologisch in de tevredenen (verzadigden) en ontevredenen (tekortkomenden). Hoe meer oordeel hier is, des te minder begrip veelal. Hoe meer critiek, des te meer oppervlakkigheid. Willen wij tot een volksgemeenschap komen, dan is er meer noodig dan alleen de goede wil tot de eigen groep, het willen doordringen tot de motieven der tegenovergestelde is niet minder onze taak. Spreker heeft aan de gespannen-luisterenden een reëele opdracht gegeven.

Onder de nachtelijke hemel van den scheidenden Zondag werd ‘Jeremia’ van Stefan Zweig voor een groot auditorium opgevoerd. Geen gunstig of ongunstig krantenverslag zal

[p. 239]

kunnen weergeven, hetgeen hier gemeenschappelijk beleefd werd. Daartoe moest het geheele Pinksterfeest op de schoone Ermelosche heide persoonlijk doorleefd worden. In onze herinnering blijft een groote dankbaarheid voor wat v.d. Vies, zijn medewerkers en zijn spelers, in veel arbeid voor ons tot leven hebben gebracht.

Pinksteren 1938 behoort tot het verleden. De breede geestelijke achtergrond, welke aan de voorbereiding ten grondslag lag, is belichaamd in het ‘Pinksterboek’, uitgave Vrijz. Chr. Jeugdcentrale te Utrecht. Vanuit hunne kleinere kringen, met de verworvenheden door hen bemachtigd als geestelijke, en met een wichtige stoffelijke bagage, zijn meer dan 2400 onzer jongeren naar het Pinksterkamp te Ermelo opgetrokken, verlangend naar hun feest.

In een vurige toespraak heeft Ds. H. Terpstra bij de sluiting getuigd, van toch niet meer dan een schoon spel, en daarbij heengewezen naar de realiteit van en de hierin gelegen opdracht voor eigen leven. Een schoon spel, inderdaad, maar ook méér: Wij ouderen stellen met vreugde vast, dat onze jonge menschen arbeiden en worstelen om den zin van hun tijd te begrijpen, dat ze gevoelen, hoe niet alleen moed en toewijding, doch meer, barmhartigheid de grondtoon van het lied van onzen tijd moet zijn.

Ernst en Blijdschap. Pinksteren 1938 heeft ze ons beide dieper doen verstaan.