| a) | Hier en daar is er in de vertaling van zowel het Italiaans als het Nederlands terwille van de duidelijkheid iets toegevoegd. Toevoegingen zijn tussen vierkante haken geplaatst. |
| b) | In principe is er vanuit iedere taal afzonderlijk vertaald: het oud-Italiaans is omgezet in modern Italiaans; het Middelnederlands is omgezet in modern Nederlands. Zo kan het gebeuren dat in de moderne vertaling het Nederlands niet helemaal correspondeert met het Italiaans. Een voorbeeld: in 928 wordt eo so (‘ik weet’) in het Middelnederlands foutief vertaald door segge ic u. In de moderne Italiaanse vertaling krijgt men so (‘ik weet’) en in de modern Nederlandse zeg ik. |
| c) | In het oorspronkelijke Italiaans worden de persoonlijke voornaamwoorden tu en voi willekeurig gebruikt. Dit gebruik is in de moderne Italiaanse vertaling - met uitzondering van de brief aan het einde van de tekst - gehandhaafd. Alleen als binnen één zin beide voornaamwoorden voorkomen, is gekozen voor één van de twee. |
| d) | De auteur heeft vanuit het Italiaans in het Middelnederlands vertaald, en wel woordelijk (zie Inleiding p. 44-7). Het gevolg is dat het Middelnederlands meer dan eens vreemde constructies en vormen te zien geeft. Dit vindt zijn weerslag in de vertaling: deze blijft zo dicht mogelijk bij de oorspronkelijke tekst en er is dus niet gestreefd naar een mooie of soepele vertaling, om niet te zeggen dat een zekere houterigheid troef is. |
Auteursrechtelijk beschermd