De koninginne van Hongaryen

Amoureuse Minne klagt.

Stem: Heeft Iemand door gestadig draaven.

Wanneer sal ik die vreugt ontfangen,

Dat gy bekoorlijke Engelin,
Uw minnaars leeven sult verlangen,
Die nu door een Stantvaste min:
Leeft in u schoot wiens leeven dood:
En ’t leeven ’t geen hem ’t leeven dat hy leeft:
Meer smert dan vreugd meer dood van leeven geeft

U heldre flankerende oogjes straalen:

Volmaakt, uw net gevormde leen,
Doen mijn somtijts eens adem haalen,

[p. 93]

 

Dog steeken my door d’aaderen heen:

 

Het ambroosijn het schoon robijn,

 

Op d’ugtent morgen van u lieve mont,

 

Ontsielt dog maakt mijn t’elkens weer gesont.

 

Sal ik u eeuwig moete derven,

 

Myn tweede ziel mijn waardste pant?

 

Gy doet mijn duysent dooden sterven,

 

En hebt mijn leeven in u hant:

 

Ag lieve ziel voor wien ik kniel:

 

Hebt gy dan vreugt in mijn verdriet en smert?

 

Wiens dood en leeven U geoffert wert.

 

Wel aen ik sal u egter Minne,

 

Soo lang mijn Boesem adem haalt,

 

Hoe wel ik niets op u kan winne,

 

Maar als ik ben in ’t graf gedaelt,

 

Dan bid ik Schryft op myne serk:

 

Dit vers, hy die hier legt op aard en stee,

 

Door Een veel meer dan duysent dooden lee..