De koninginne van Hongaryen
(1746)–Anoniem De koninginne van Hongaryen–
AuteursrechtvrijOp een nieuwe en aangename Voys.IK kwam lest in vrouw venus velde
Verblyde daer my, Al in een Wey ,
Maer ik vond veel pleisier: Sy een Venus dier,
Die ik daer zag
In ’t krieken van den dag fa la etc.
Als ik dees Maget was genadert,
Ik heb haer gegroet, Met mynen hoed,
Aplona was in ’t velt, Met een groot geweld,
| |
[pagina 89]
| |
Die vlam der Min
Die trok een zoet begin fa la etc.
Ik nam ’t zoete kint in bey mijn arme,
Ik heb haer gekust, Met groote lust,
En wat dat ik haer dee: Zy was wel te vree,
Waer van mijn hert
Nog meer verhitstigt werd fa la etc.
Met verlof aanhoort mijn smerte
Schoonste Engelin, Die ik bemin:
Mijn zoete teere jeugt, Die springt op van vreugt
Om de eer te ontfaan.
Dan met u ter jagt te gaan, fa la etc.
Den avond begon te ryzen,
Ik nam mijn afscheid, Met dankbaarheid,
Ik heb haer adieu gezeit: Tot op een andere tyd,
En adieu pleisier,
Adieu vrouw venus dier, fa la etc.
En ik hebbe een vles genomen,
Om te drinken de smert, Al van mijn hert,
Sa bacchus kom by mijn: Tapt maer bier en wijn:
Om te laven mijnen dorst,
Dan mijn verflaude borst, van fa la.
Met verlof nog eens gedronken,
Uit eene volle fles, Al voor het lest,
Men hoort de trommel slaen:
Men moet marcheren gaen,
Trekken uit holland,
En trekken naer duysland, van fa la:
Aensiet ook de herdersone,
Trokke ten velden in, Qeel bly van zin,
Hy speelden op haer fluit, Met een soet geluyt,
En de schaepkens fier
Sprongen met pleisier, van fa la.
Zy verheugden haer bly van herte,
Al in dese tey, Zaem in de wey,
| |
[pagina 90]
| |
Oorlof jonkheit! Al wie gy seyt!
Neemt dan u plasier,
Met een meysje alsoo fier, van fa la.
|
|