De koninginne van Hongaryen

[p. 84]

Den Standvastigen Minnaar.

Voys: Het best op aard is een gerust gemoed.

HEt Bacchus nat en kan geen minne doen,
Nog ’s werels schat en goud die ’t daerom doen
Ik laet het Goud en Mijn voor die ’t beminnen,
Ik heb gestelt mijn hert en ziel en zinnen:
Op Clorimeen: Op Clorimeen;
Die ik zoo zeer bemin,
Want anders geen: Want anders geen,
Als zy staet in mijn zin.

Een Bacchus gast leeft staeg in overdard:

In dronkenschap en brasserijen kwaed,
De zoete min kan meerder vreugde geven,
Een dronkaert weet geen regel van zijn leven;
Gelijk een vraet: Gelijk een vraet:
Soo word hy afgemaeld,
Daer ’t liefde zaet: daer ’t liefde zaet,
Dan God is neer gedaeld.

Hoe kan een dronkaert roemen van zijn staet,

Daer dronkenschap een wortel is van 't kwaed,
Daer moord en doodslag komen uyt te spruyten,
En gaet hem zoo in alle kwaed te buyten:
En niet en spaerd: En niet en speard;
Maer alles doed vergaen:
Daer Hemel, Aerd: Daer Hemel, Aerd:
Door Liefde blijft bestaen.

Daer is geen beter leven hier op aerd,

Als na zijn zin door reyne min gepaerd,

[p. 85]

 

Geen ding ter wereld kan mijn meer behagen;

 

Dies heb ik dan mijn liefde op gaen dragen,

 

Aen Clorimeen: Aen Clorimeen,

 

Soo dat ons liefde groot:

 

Schepd noyt van een: Schepd noyt van een,

 

Als door de bleeke dood.

 

Zy is de geen die in mijn zinnen staet,

 

Haer zoet gezigt en vriendelijk gelaet,

 

Haer boesem blank en haer twee rooder kaken:

 

Dat kan mijn hert op ’t aldermeest vermaken,

 

Haer Tanden wit: Haer Tanden wit,

 

En Lipjes als korael;

 

Mijn ziel bezit: Mijn ziel bezit,

 

En kus haer meenigmael.

 

Als ik omhels mijn soete Clorimeen,

 

Zy streeld mijn weer en is altijd te vreen,

 

En weygert nooyt haer rooze mond te kussen:

 

Maer lagt mijn toe, en zo word ondertussen,

 

Ons min gevoed, Ons min gevoed:

 

Door ’t Echte Trouw verbond,

 

Geen vreugd soo zoet: Geen vreugd soo zoet,

 

Men ooyt ter wereld vond.

 

Dies blijf ik in de liefde vast ge-ent,

 

Soo lang mijn oogen staen in ’t hooft geprent,

 

En soek door min de wereld te vermeeren:

 

En wil by Bacchus gasten niet verkeeren,

 

Den dronk die doet: Den dronk die doet:

 

Dat lijf en ziel ontroerd,

 

De Liefde zoet, De Liefde zoet,

 

Ons Ziel ten Hemel voerd.