De koninginne van Hongaryen

[p. 72]

Een vermakelijk Liedt, op de Jagt.

Op een aangename Voys.

HOe vriendelijk is het Jagen,

Daer zoete meyskens zyn,
Als men ze kan behagen,
Met een Glaesjen Wijn,
‘k En agt geen Jagers van Tygers,
Van Beeren op wilde Zwijn,
Als daer geen Juffers en zwieren,
Die liefgetalig zijn,
Om in liefde en goet accordement,
Te samen te discoureren,
Daer Cupido is by present,
De min niet kan mankeeren.

Ik gonk lestmael uyt Jaegen,

Met een Trompet aen myn zy,
Doen ik hoorde den horen blasen,
Passeerde ik daer voorby,
Eenen lieve Amasone,
Daer ik terstond op joeg,
Het was om liefde te toone,
Die ik dees Juffrouw droeg,
Het was soo overschoon Goddin,
En scheen Venus te weesen:
Die my bestraelde door haer min,
Vol soetigheyt uytgeleesen.

Ach lieve Amasone,

Waer jaegt gy soo naer toe,
Ik ben soo van ’t Jaegen,
van Jaegen ben ik moe,
Laat ons een weynig rusten,
Hier neder in ’t veld
Laet ik u roosje plukken,
Het heeft u soo lang gequelt,
Zy sey tot mijn stouten minnaer,
Heb ik gedaan u klagten,
Dat mijnen maegdom woeg te zwaer,
by dagen en by nagten.

[p. 73]

 

Wy bonden onse Paerden,

 

te samen aen eenen boom,

 

Ik sprak mijn lief vol waerden,

 

Mijn overwonne schoon,

 

Laet my doch troost genieten,

 

Myn oversoete beeld,

 

Laet mijn een Pijltje schieten,

 

Dat u ter neder veld,

 

En sy geliet haer wel gesind,

 

om my accoort te geven,

 

Ik was Dianaes besten vriend,

 

In ’t bloeyen van haer leven.

 

Wy fogten d’avangarde,

 

Tot op het vaste land,

 

En een soentje discoureeren,

 

Van Venus minnebrand,

 

’t Welck ik haer recondeerde,

 

met een vierig begeer,

 

Zy my niet refuseerde,

 

wierp haer van selfs te neer,

 

Ik was gehoorsaem aen de min,

 

Om haer t’accompaneeren,

 

De liefde is een soet begin,

 

Zy quam te triumpheeren.

 

Mijn Pijltjes sijn verschoten,

 

Cupido geeft my nu kragt,

 

’t En heeft my nooyt verdroten,

 

’t Wilt heeft my ter neer gebragt,

 

Ik sal ’t noch lang gedenken,

 

Hoe ik op deese Jacht,

 

Eenen lieven Amasone,

 

tot myn wil heb gebragt,

 

Geen Jacht behaegde my soo seer,

 

Als deese lieffelyke,

 

Ik was verleyd wel alzoo seer,

 

Zy bleef op mijn staen kijken.

 

Begaf mijn op de baenen,

 

En ik ben weg gegaen,

 

des Amasoon vol traenen,

 

Ik heb haer laeten staen,

 

Soo ben ik haer ontkomen

 

En van haer afscheyd nam,

 

maer ‘k dog ‘k moet na d’ouders gaen,

 

om het jawoord te vragen,

 

Al heb ik mynen wil gedaen,

 

Het was met haer behagen.