De koninginne van Hongaryen

[‘k Was leftmaal in ’t groene haagsche Wout]

Stem: La Mostarde Nouvelle.

‘k Was leftmaal in ’t groene haagsche Wout,
Daar ik zag dat by de digte linden,
Stont een Heertje die hem had verstout,
Om een Juffers kouseband te binden,
En ging sitten zoetjes neer.
kuste haare lipjes,
En met zachte knipjes,
klom al tastend’ by haar knien,
Daar sy hem toemaals liet betin.
Wyl sy onder schaduw’ van een boom,
Vol van sorge by malkandre lagen,
Riep sy, sie daar ginder aan de stroom
Ryt een Jonkheer met een open wagen:
Kom en stap tog haastig op;
Dek u zoete dietjes,
En de bloote knietjes,
En nu lustig laat ons gaan,
Want ziet hy komt hier recht op aan.
’t Heertje dat door ’t woelen van de Min,
Dee sijn leedjes al te zeer verstyven,
Riep: kom hier myn zoeten Engelin,
Kont gy my eens met u handt gerijven;
En kom beurme zachjes op.
‘k Ben door minne-lusjes,
En u zoete kusjes,
Hier gevallen by u neer;
Maar hoe krijg ik mijn kragjes weer;