De koninginne van Hongaryen
(1746)–Anoniem De koninginne van Hongaryen–
Auteursrechtvrij
[pagina 70]
| |
Stem: Adieu gy Leydse meysjes zoet.
ALs Cupido eens Iagen zou,
Als hy een hert na volgen wou,
Dat baarden hem wel grooten rou,
Te weynig hadt hy hem bedagt,
Of hy viel daer in eene gragt:
Daer hy byna was in versmagt.
Sijn pyl en boog op selve stond,
Die sonken samen na de gront,
En hy hem daer alleen bevond,
Hy riep og moeder staat mijn by,
Ik sink og Goode helpt my:
Siet eens wat angst dat ik hier ly.
Op ’t Water zwom een witte zwaan,
Die zag dat aardig klugtje aan,
En dagt hoe zal dit nog vergaan,
Hy kreeg medogen met dat wigt,
Dat daar verloor zyn boog en schigt,
En in den Stroom schier lag verstrikt.
De Swaan op Cupido’s getoog,
Die bragt dat klyne wigt op droog,
Hy doe weer in het water vloog,
Hy stond verkilt en soo verhit,
Door ’t Water als de vleugelen wit,
En dagt wat wondere Swaan is dit.
De Swaan dook weer in ’t water neer,
En bragt zyn kookertjen van Leer,
Met zyne boog en pyltjes weer,
En ’t was hem daar niet mee genoeg,
Want Febus die nog met hem loeg,
Dat hy zo fraajen hert na joeg.
Gy Ionkmans die Cupido slagt,
Gy jaegt ook dikmaals onverwagt:
Al na een hert van
| |
[pagina 71]
| |
Venus jagt:
En zo gy u te veer betragt,
Soo raakt gy ook wel in een gragt,
En soo word gy nog uytgelagt.
|
|