De koninginne van Hongaryen
(1746)–Anoniem De koninginne van Hongaryen–
Auteursrechtvrij
[pagina 41]
| |
 | |
Stem: Maekje klaer, &c.1. Nieuwejaer, Nieuwejaer,
Wat val je my ook zwaer!
Door dat verbruyde geven,
Daer Ellik eist, en niemand schenkt:
Een mensch zou schrikken als hy denkt,
Om nog een Jaer te leven.
2. Den As-beer, den As-beer,
Gelykend puer een Heer.
Zoo deftig staet zyn wezen:
Hy maekt een droevig compliment,
En geeft u dan een oortjes prent,
Daer kunje 't breder Lezen.
3. En als dan, En als dan,
Komt ook de Klapperman,
Men zou van angst schier pissen:
Hy spreekt u van zyn Waekzaemheit,
| |
[pagina 42]
| |
Wanneer men 'snagts te slapen leyd,
De reden kan men gissen.
4. Maer ey zie, Maer ey zie,
Daer hebje nommer drie.
Die u weer aan zal klampen;
Gy moet, het zy u leet of Lief,
Iets geven aen den Olydief,
En vulders van de lampen.
5. 'k Ben vervaerd, 'k Ben vervaerd.
om dezen tyd, myn baerd,
En kop te laeten Scheeren;
Den Barrebier wenst u veel heyl,
En zegeningen; onderwyl
Het kost u van uw Veren
6. Hoog en dier, Hoog en dier,
Zal u een Perrukier,
In grappig duits, betuigen,
Hoe hy u Ryk en Zalig wenst;
En ondertussen, heel ontmenst,
Komt hy u 't bloed afzuigen.
7. Hoorje 't wel! Hoorje 't wel!
Daer trekt men aen de bel:
'k Begin al weer te vrezen!
Het zyn de Mannen met de Schael,
Daer in te geeven, maekt niet kael,
't Is voor de Arme-Weezen.
8. Op het lest, Op het lest,
Komt nog een groter Nest,
Van grage Nieuwejaers Zangers:
De Tornwagter, en Tamboer,
Provoost, de Drommel en zyn Moer,
Jae zelf de Luizevangers.
9. Op een tyd, Op een tyd,
Meende ik om zekerheid,
Wat in de kerk te wyken:
Daer ik nauw in myn bankjen zat,
Of Hondeslager eyschte wat,
ik dagt schier te bezwyken.
10. 't Koffyhuis! 't Koffyhuis!
Daer is het ook niet pluis,
Daer weet men ook van fooyen;
Men wenst U straks ook Nieuwejaer,
| |
[pagina 43]
| |
Je moet al viel 't u nog zoo zwaer,
Iets op het Schenkbord gooyen.
11. Houje een Meid, Houje een Meid,
Of Knegt? ô lieven tyd!
Dan benje al verkouwen,
Al riep uw beurs reets ach! en wee;
Je moet een Ducaton of twee,
Hun in de klauwen douwen.
12. Maer dit al, Maer dit al,
Is nog maer niet met al,
By al die Rekeningen!
Het zweet breekt my al door myn Vagt,
Van angst, myn stem verliest haar kragt,
De Droes mag langer Zingen.
|
|