De koninginne van Hongaryen
(1746)–Anoniem De koninginne van Hongaryen–
AuteursrechtvrijTe zingen op een Schoone Voys.Wanneer men heeft geschreven,
Zeventien hondert jaer,
En twee-en-veertig verheven,
| |
[pagina 10]
| |
Sag men voor Praeg aldaar:
Hoe de Fransen sonder schroomen,
Brogten haar magt te velt,
wy hebben het vernomen,
En ons te weer gestelt,
Daar was een over groot gevegt,
wy streeden sonder dugten:
De Fransche door haar manschap slegt,
Kregen wy aan het vlugten.
 wy hebben veel dooden gevonden,
Als den slag was gedaan:
Die daar lagen verslonden,
De Franschen met stoud bestaan:
Gaven haar aan ’t marcheeren,
Trokken na Praag de Stad:
Dat wy niet konden keeren,
werd door haar aangevat:
wel het was op den tweeden Meydag,
| |
[pagina 11]
| |
Als Praeg wierd ingenomen:
Al van de Franschen onverwagt,
En de Burgery met schromen.
Zy moesten haer schatten op brengen,
En waren geheel ontbloot:
Al door de Franschen haar dwingen:
Leeden zy hongersnoot:
En de mijnen die waren gesprongen,
Maekten de Franschen weer klaer:
Ons Burgery zy dwongen,
Om mede te werken daer:
Dat was ons Koningin een spyt,
En het was haer droef om hooren,
Dat zy in eenen korten tyd,
Haer Hooftstad had verlooren.
Wy trokken wilt opletten,
Zeer haestig na de stadt:
Om die te gaen ontsetten
Wy wierden aengevat,
Want siet vyfduysent Fransche,
Die deden een uytval,
Wy hadden nog geene schansen,
Maar dog zy vlugten al,
So maekten wy ons stukken klaer,
Om de stad te Bombarderen,
Maer de mynen die men wist aldaer,
Deden ons te rug Maarseeren.
Wy maekten ons batterijen,
Zeer vast aen alle kant,
De stad raekten in lyen
Al door de Proviandt,
Zy konden ook niet bekomen,
De weegen waren beset
Zy hebben tog zonder schroomen,
Ylaes hier tog oplet.
| |
[pagina 12]
| |
Wanneer wy lagen in ons rust,
Sonder kwaad agterdenken,
Kwamen zy met een slimme lust,
Ons leger ’s nagts te kreuken.
Beroofden ons van Voeragie,
En ook van Proviand,
Dat gaf de Franschen koeragie,
Soo bleef de stad konstand:
Al in dees vyands hande,
Ten laest het God verdroot,
Vlugten zy nog met schande,
En meenig bleef’er doot,
Zoo dra ons vroome Velt-Marschal,
Kwam met zyn kloeke Housaren,
Hy schroomde voor geen vuur of staal,
Hy ook geen Franschen spaerde.
Wy kreegen met betamen,
Ons vyandt op de vlugt,
De Stad wy voort in namen,
Daer lang was om gesugt:
De Burgers met verblyden,
Riepen van alle kant,
Weest wellekom uyt het stryden,
Den Heer doet u bystand
En de Franschen meende met de buyt,
Van Praeg stil af te sakke
Maer wy maekten niet veel geluyt,
Saten haer op de hakken.
Sestig Muyl-Ezels verhoolen,
Met Zilver ende Goud,
Dat zy hadden gestoolen,
Uyt onse Kerken stoud,
Dat hebbe wy haer ontnomen,
De Franschen in de noot,
Die het niet kon ontkomen,
| |
[pagina 13]
| |
Die moest daer blyven doot,
Door felle kou en Hongersnoot,
Heeft men daer veel gesonden,
Die langs de wegen lagen doot.
Door armoed verslonden.
In Praeg heeft men gevonden,
Van Franschen in ’t getal,
Maer negenhondert gevonden,
Namen wy gevangen al,
De burgers met verblyden,
Die deden een gebed:
Wilt God gebenedyden,
Die ons dus heeft ontset:
December zeeven-en-twintig siet:
Moesten de Franschen vlugten:
Uyt Praeg het was tot haer verdriet,
Waer door zy nog zaam sugten.
|
|