De koninginne van Hongaryen
(1746)–Anoniem De koninginne van Hongaryen–
Auteursrechtvrij
[pagina 5]
| |
Voys: van Biron.
Vranckryk.
Ick groet u schoon heldin,
Gy pronk en roem der Vrouwen,
Segt my u gront en Zin,
Eer het u mogt berouwen,
Wilt nu den Vrede maken,
Met den Keyser ter tydt,
En ’t bloet vergieten staken,
Het zal zyn u proffyt.
Koningin.
Dit en staen ik niet toe,
Voor hy geeft weer myn Landen,
Die hy ‘k en weet niet hoe,
Quam onverdagt aenranden,
| |
[pagina 6]
| |
Om my nog t’ onderdrucken,
Trock Saxen op my aen,
In dese loose stucken,
Heb gy u best gedaen. En was het niet genoeg:
Dat ik moest Silesien wyken,
Neen Lowis u bedrog,
Die hebt gy laeten blyken,
Ik zal het onrecht vreken,
Dat den Hertog mynen Man,
Is van den Troon versteken,
‘k Sal wreken daer ick kan.
Schoon Beyeren vol moet,
Is op den Troon Verheven,
Ten heeft geen vasten voet,
Hoe wiert hy niet verdreven,
Stanislaus Poolsen Koninck,
Soo kan ’t den Keyser gaan,
Schoon dat hy nu de Krooning,
Tot Franckfort heeft ontfaen.
Vranckryk.
Flatteert u daer niet mee,
Vorstin van Hongaryen,
Verkiest liever den vree,
Eer gy meer komt in Lyen,
Hy is met regt verkooren,
Door de Vorsten van ’t Ryck
Sy zullen na behooren,
Hem bystandt doen gelyk.
Koninginne.
‘k En ben daar voor niet bang,
Den Vorst van Groot Brittannien,
Is bekent overlang,
Hoe hy tot schrik van Spanjen,
Syn Vloot quam te verstercken:
| |
[pagina 7]
| |
Maar gy stelt weer in staet,
De Forten van Duynkerken,
So breekt gy het Tractaet.
Mogt ik eens zien den dag,
Ick hoop dat die sal koomen,
Dat de Brittanische Vlag,
Komt kruysse op u stroomen,
En dat ’s u mogten dwingen,
Tot vraek van myn persoon,
Ik sal hem bystandt bringen,
Dat Sweer ik by mijn Kroon.
Vranckryk.
Wel steunt gy op uw kragt,
Van de Engelsche standen,
Spanjen heeft ook zijn magt,
Te waeter en te Landen,
Gereet om hem te wreken,
Weer aen de andere zy,
Te breken d’Brit zijn streken,
Hy is een Vriendt van my.
Want soo gy niet het regt,
Aen den Keyser wilt geven,
Dat aen ‘t ryk is gehegt,
’t Sal veel kosten het leven,
Het is voor u te dugten,
Dat gy nog op het lest,
Uyt Weenen sult gaen vlugten,
Daerom verkiest het best.
Koningin.
Lowies u dreygement,
En sal my niet vervaeren,
‘k Heb in mynen zin geprent,
In d’Oorlog voort te vaeren,
Terwyl myn Godt den zegen,
Door zijn genade biedt,
| |
[pagina 8]
| |
Wel wie kan daer tegen,
Nog gy nog niemant niet
Vranckryk.
Dat sal haast zijn gestut,
Als ik met mijn Soldaten,
En met veel grof geschut,
My daer sal vinden laeten,
Want mijn Edel Gensdarmes,
En kloecke Carbinier.
En vreezen geen allarmes,
Nog geven geen quartier.
Koningin.
Dat acht niet men dal,
Als d’Hongersche Soldaten,
En myn Housaaren al,
My niet in den noot laeten,
Of door de vrees afwyken;
Maer blyven sy getrouw,
‘k Hoef ’t Vendel niet te stryken,
Al ben ick maer een Vrouw.
Den Eedt van Getrouwigheyt van de Hongerschen Adel.
Eer sou den Donder hier,
Ons Duysent maal verpletten,
Eer sou het Oorlogs-vier,
Ons heel in koolen setten,
Wy liever willen sterven,
Voor u en ’t Vader-landt
Ons sweert sullen wy verwen,
In ’t bloet van den Vyandt.
Eertytels aen de Koninginne van Hongaryen door den Hongarisschen Edeldom.
U roem vliegt door het Landt,
Gy Pronck van onze teyden,
O! Hester in verstandt,
| |
[pagina 9]
| |
En Judith in het stryden,
Wy sullen alles wagen,
Tot onzen laesten Man,
Al sou men moeten dragen,
Al wat men torssen kan.
Vranckryk.
Daar is so vroom geen helt,
Op de Werelt gebooren,
Die door list of gewelt,
Niet heeft zijn kragt verlooren,
Wel kan men dan niet dwinge,
’t Hooft van een vrou alleen,
Men sal u daer toe bringen,
Al waert gy hart als steen.
Koningin.
Ik heb het wel gedagt,
Dat gy my sogt te dwingen,
Nu ziet g’u Leger magt,
Vernielt door duytsche klingen,
Nu wilt gy accordeeren,
Midts gy zyt in de val.
‘k Sal doen door ’t Sweert passeren,
Uw schurfde Franschen al.
|
|