De koningin der poppen

[p. 40]

[p. 41]

Het souper.

Eene der poppen, die naar het magazijn werd terug gebragt, omdat hare tanden door het eten van suikergoed en koekjes waren beschadigd, vertelde aan de koningin, hoe alles zich op de partij had toegedragen.

‘Nadat wij genoeg hadden gedanst,’ zeide zij, ‘kwam Klaartje ons zeggen, dat het souper gereed was. Wij gingen toen aan tafel, en Klaartje stond met een servet over den arm achter ons, om ons te bedienen. Wij aten van een fijn, porselein servies. Door den glans van al het licht schitterden het zilverwerk en de verguldt vazen met bloemen in al hun luister. Wij zelven lachten van vreugde en bewondering. De vriendinnetjes bedienden ons eerst en daarna zichzelven van al het lekkers, dat op de tafel stond.

Toen het souper was afgeloopen, verzamelde Marie de overgeschoten

[p. 42]

brokjes in een mandje, en verzocht zij de meisjes, om deze met haar naar het zieke kindje te brengen. Men was verrukt over dit voorstel, en wij mogten met haar medegaan naar het arme Mietje, dat nog nooit zulk een mooi gekleed gezelschap in hare koude, sombere kamer gezien had. Toen de meisjes in hare eigene, mooije kamer terug keerden, waren zij niet vrolijk gestemd en hadden ook geen lust meer in het spelen. Ida zeide: dat zij bemerkt had, dat het arme, zieke Mietje gerstewater zonder suiker dronk. en dat vond het snoepstertje, dat zooveel van suiker hield, al heel erg. Charlotte was verkleumd van koude; want er was geen vuur bij Mietje in de kamer. En eindelijk had Marie de moeder van het zieke kindje zien weenen.’

‘Ik weet,’ zeide zij, ‘dat de arme vrouw morgen hare huur moet betalen, en zij heeft geen geld!’