Den koddigen opdisser. Deel 1

Playsierige jager.

Stemme: Om dat de Pap in d' Assche liep.

1. ICk vond' dees daeghs een meysje slapen,
In dat groen bedouwde gras;
En alsoo ick bleef staen gaepen,
Dochtick dat het Venus was;
Want mijn ziel, mijn hart van binnen
Door de liefde was ontstelt,

[p. 167]

 

Als ick op 't Velt,

 

De lieve Moeder van het minnen,

 

Schier half bloot sagh neer gevelt.

 

2. Mijn gesicht begon te speelen

 

Op haer borsje, wit als sneeu,

 

En mijn zieltje begon te steelen

 

Van haer mont een kus of twee;

 

Maer sy bleef geduerigh rusten,

 

Doch mijn ongebonden wil

 

En bleef niet stil:

 

Flucx ben ick vernieuwt van luste,

 

En versocht het Minne-spel.

 

3. Begonse wat te woelen,

 

En liet dalen sucht op sucht;

 

Ick docht soudt ghy het noch niet voelen,

 

Dat ick trachte naer 't gerucht;

[p. 168]

 

Met soo deese haer ooghjes oopen

 

Soo dat sy vriendelijck op mijn sagh,

 

En saghjes lagh,

 

Mijn jacht-hondt is in 't bos gekroopen,

 

En dat al sonder groot gewagh,

 

4. Bav mijn brakjes bleven daer buiten,

 

Die ruste op dat soete gras,

 

Om alsoo het Bos te sluyten,

 

Daer mijn Hart in gevangen was.

 

Noyt en vondt ick meer vermaecken,

 

Als doen ick by 't Venus lach:

 

Doch mijn Hont most de jacht staken.

 

Want hy was schier uyt sijn macht.

 

5. Voor het lest kuste ik haer wangen,

 

Sy bleef hangen aen mijn mont,

[p. 169]

 

En most noch een schootje ontfangen,

 

Dien ick heb gelost terstont:

 

Sy sprack, laet doch u Hont niet rusten,

 

Want ick voel een soete smaeck

 

In dit vermaeck,

 

Tot dat sy verkeert van lusten,

 

Soo van malkander sijn afgeraeckt,