staf noch swaert, gaet evenwel sijn vyanden vrymoedigh onder de oogen, werpt hem dickwils in de hooghte, en komt met weynigh letsel weder op de aerde, en wort oock menighmael van de boose menschen afgeslooten, doch verdraeght het al, en laet een yder by sijn Religie, en disputeert met niemandt, beklaeght hem seer over de Gereformeerde, hout meer van de Roomsch-gesinde, die hem inde Vasten gelijck geven: Doch beklaegt hem seer over eenige Bisschoppen die hem geen geloof en bouden: Rusten den gantschen dagh weynigh, wandelt stadigh van den eenen plaets tot den ander, slaept op geen bedde, maer staet of sit op 't hout neder, so dat een yder over sijn waecksaemheyt verwondert is: Roept met uytghestreckte armen dagh en nacht over de boose Werelt, in sprake is hy in sulcken gestalte so ervaren, dat men hem in alle Landen verstaen kan: hy weckt de menschen op, ja dat meer is, verkondight haer den jongsten dagh des Heeren,